روزنامه صبا: امین حیایی جزو معدود بازیگران ایرانی‌ست که در طول سال‌های فعالیت تلاش کرده با ایفای نقش‌های متفاوت و پیچیده از تکرار و کلیشه دور بماند. در مدت اخیر بازی‌های ویژه و متفاوتی را از او در «دارکوب»، «شعله‌ور» و «در خونگاه» شاهد بوده‌ایم، به بهانه حضور در «برف آخر»، نخستین تجربه کارگردانی امیرحسین عسگری و دومین تهیه‌کنندگی احسان علیخانی پس از «بدون تاریخ، بدون امضا»، «صباپلاس» میزبان امین حیایی بوده و گفتگوی او را در ادامه خواهید خواند.

چه شد که برای بازی در یک نقش جدی، درونی و پرجزئیات، به «برف آخر» دعوت شدید؟

نتیجه زحمات امیرحسین عسگری کارگردان فیلم است. تلاش‌های او باعث شد تا عاشق این نقش و فیلم بشوم و من در گفتگو‌ها و تحلیل‌هایی که با امیرحسین درباره «برف آخر» گذراندیم، واقعا جذب کار شدم. کاری نو، متفاوت و جدید که پیش از آن هیچ‌وقت تجربه نکرده بودم. احساس میکنم بعد از بازی در این اثر دوباره در بازیگری متولد شدم؛ با راهنمایی‌های درست و تسلط کامل کارگردان، ما (عوامل) تلاش کردیم تا خود را به دیدگاه کارگردان نزدیکتر کنیم. من سعی کردم تنها مجری خوبی باشم و امیدوارم این اتفاق افتاده باشد.

فیلم فضای تولید بسیار دشوار و پیچیده‌ای داشت. تجربه شما از این فضا چه بود؟

خیلی سخت بود. از همان ابتدا که با شرایط جوی، انتخاب لوکیشن و فیلمنامه آشنا شدم؛ مشخص بود با شرایط سختی مواجه خواهم بود.

برای ایفای این نقش جاه‌طلب بودید؟
‌
نمی‌توان آن را جاه‌طلبی دانست، من به شرایط تن داده بودم، کنار آمدم و چالش سنگینی بود، که به کمک خدا آن را گذراندیم. وقتی فیلمنامه را خواندم فکر کردم ۵ تا ۶ ماه زمان خواهد برد، تصورش را هم نمی‌کردم در فاصله ۲ ماه «برف‌آخر» ساخته شود. این اتفاق حاصل درایت کامل امیرحسین عسگری بود و انرژی مثبتی که او به گروه و عوامل منتقل می‌کرد به روند کار کمک کرد.

همگی در کنارهم به کارگردان اعتماد کردیم، چون مطمئن بودیم، یک نفر (عسگری) دارد راه را درست می‌رود و حواسش به همه‌چیز هست. بااینکه خودش به کار اشراف کامل داشت، اما بازهم نظرات عوامل را بررسی می‌کرد و از همه ما مشورت می‌گرفت. رفتار حرفه‌ای، برخورد صحیح و توانایی‌های او باعث شد تا ما عاشقانه در کنارش حاضر شویم. یک بازیگر مگر به چیزی جز احترام و حمایت نیاز دارد؟ خوشحالم که امیرحسین این شرایط را برای ما به وجود آورد.

با ادامه بازی‌های متفاوت شما در «دارکوب» و «شعله‌ور» این‌طور به نظر می‌رسد که بیشتر به دنبال چالش و خلق شخصیت‌های درونی و پرجزئیات هستید. آیا این انتخاب تعمدی ا‌ست؟

اجرای این نقش‌ها به قدری لذت بخش است که ترجیح می‌دهم حتی اگر بازی در یک کار را می‌پذیرم، در همان یک سبک باشد، چون تو می‌دانی و اطمینان داری پلان به پلان این گونه آثار حساب‌شده و دقیق پیش می‌رود. بی‌تردید خروجی اثر تو را راضی می‌کند. نتیجه کار آنقدر دلنشین است که مرا به ادامه بازی در پروژه و نقش‌های سخت تشویق می‌کند.

نقش شما جزئیات و نشانه‌گذاری‌های بسیاری دارد. نظرخودتان درباره این شخصیت چیست؟

این نقش بسیار درونگرا بود، آنچه کارگردان مدنظر داشت، دقیقا همین بودن، پس تصمیم گرفتیم تا نقش را میلی‌متری باهم جلو ببریم تا هرچه زودتر در بازی و شخصیت به بلوغ برسم. او در بین صحنه‌ها، موسیقی مخصوصی را برایم پخش می‌کرد، که به نظرش این همان قطعه‌ای است که جهان نقش من را تعریف می‌کند.

در سال‌های اخیر نامزدی شما در جشنواره‌ها کمتر شده است. نگاه خود شما به این اتفاق چیست؟

نه، شاید قسمت من این است. اصلا همین اتفاقات چالش برانگیز است؛ انتقادات به من کمک کرده تا بتوانم نقش‌های اخیر را بهتر بازی کنم؛ شاید ایفای نقش‌های تازه حاصل همان انتقادات گذشته است.

حانیه جهانیان

انتهای پیام/