روزنامه صبا:  هادی حجازی فر از بازیگران موفق در عرصه تئاتر و سینما است که در دهه نود توانست با حضور در چند اثر مهم سینمایی خوش بدرخشد و دیده شود، او که بیشتر تمایل دارد در پشت دوربین باشد، در فجر چهلم با اولین فیلم خود در قامت کارگر دانی حاضر شده و «موقعیت مهدی» را خلق کرده است. در ادامه گفتگوی «صبا پلاس» را با ایشان می‌خوانید.

از مزرعه پدری تا ایستاده در غبار و امروز اولین تجربه کارگردانی شما، یک توضیح کامل در این خصوص می‌دهید؟

بهتر است بگویم از خوی از تاتیر مدارس تا دانشگاه، من بی رحمانه کار کرده‌ام و تمام این سال‌ها و به طور اتفاقی مزرعه پدری به من پیشنهاد شد و سپس آثار متعدد دیگری و از یک‌جایی به بعد تصمیم گرفتم و به همه گفتم که دیگر نمی‌خواهم بازیگری کنم، به خاطر اینکه بیشتر کارگردان هستم تا بازیگر، این مراحل گذشت تا «ایستاده در غبار» به من پیشنهاد شد که در آن زمان به دلیل بیکاری و به واسطه کار آخر مهدویان «آخرین روز‌های زمستان»، و علاقه‌ای که به آن کار داشتم، پذیرفتم در کنار گروه باشم؛ و پس از آن بلافاصله «ماجرای نیم روز» اتفاق افتاد، و این را بگویم که در این ۶ سالی که در سینما حضور داشته و بازیگری کرده‌ام با توجه به لطفی که سینما و مردم به من داشته‌اند، من جایزه‌ام را گرفته‌ام و توقعی نداشته ام. در این مدت روحیه یادگیری در من متبلور شد و سعی کردم با نویسندگی و کارگردانی ادامه دهم که «موقعیت مهدی» قسمت من شد و باورم نمی‌شود که پس از دوسال هر دو نسخه سینمایی و سریال آن تمام شده باشد.

فکر می‌کنم آدم صبوری باشید و این صبر تاوانش این بوده که احتمالا باید ۱۵ سال پیش معروف می‌شدید، و فرصت‌های زیادی را بخاطر آن از دست داده‌اید، راجع به این صبر توضیح می‌دهید؟

طبعا همین‌طور است و من به قدرت زندگی و تقدیر اعتقاد دارم و این به معنی عدم تلاش نیست، من خیلی تلاش کردم و کوتاه نیامده ام، برای همین از یک ابعادی قسمت اینگونه بوده و از جهاتی شرایط و سخت پسندی من و طبیعتا این مسیر مشکلات و شرایط خودش را دارد و نباید گمان کرد که همه چیز لزوما باید به نفع من باشد. من در طول این سال‌ها جشنواره آمده و برای دوستانم دست زده‌ام و بدیهی است که این مسیر زحمت دارد و از همه مهمتر صبر است که کمک می‌کند تو در زمان مناسب به حق خودت برسی و سرانجامی که بهترین است برای تو رخ دهد.

شما در فیلم «آتابای» نقش مهمی داشتید و این دلیل آن نشد که به فکر مستقل ساختن و کار کردن بیفتید؟

من در این سال‌ها بی وقفه کار کرده بودم و خب ضعف‌هایی در انسان وجود دارد که با یادگرفتن برطرف می‌شود، من قبل از «ایستاده در غبار»، خیلی کار ساخته‌ام، از فیلم بلند و کوتاه گرفته تا سریال و همه این‌ها باعث شد که تجربه‌ام بالاتر برود، شاید آن زمان هم می‌توانستم چنین کاری انجام دهد، اما همه چیز به قسمت و زمانی است که باید فرا برسد، و «موقعیت مهدی» به من پیشنهاد شد، که همه چیز آن گویی از قبل چیده شده بود، از زبان ترکی، و شخصیت «شهید باکری» و سایر موارد، این است که برخی چیز‌ها محاسبه منطقی ندارد.

شما در جایی گفته‌اید که ژانر برای شما اهمیتی ندارد، آیا قرار است در ژانر دفاع مقدس به فیلم سازی ادامه دهید یا اینکه کار بعدی شما ممکن است کمدی باشد، کما اینکه بعد از چندسال کار در «ماجرای نیمروز»، «لاتاری» را بازی کردید، آیا قرار است همه ژانر‌ها را تجربه کنید یا روی یک حوزه تمرکزخواهید داشت؟‌

نمی‌دانم اسم جنس سینمای خود را چه بگذارم، ولی عمدتا ژانر‌ها جعلی هستند، ولی هر جنس کار و سینمایی که ریشه در ادبیات داشته باشد و من را به آدم‌ها نزدیک کند که بتوانم آن‌ها را بشکافم و کاراکتر جذاب بسازم، به سمت آن خواهم رفت و تقیدی در یک مدل خاص ندارم و ممکن است چند مدل را تجربه کنم.

در خصوص «موقعیت» مهدی و سریال آن بگویید، اینکه مدیوم سریالی آن دقیقا شبیه فیلم آن خواهد بود، از منظر جلوه‌های ویژه و سایر موارد، در این مورد کمی توضیح دهید؟

ببینید کار‌های جنگی هزینه ساز است و مشکلات متعددی دارد، این کار را به سختی ساخته‌ایم، برای سریال آن به هفت قسمت رسیدیم که فضای آن کاملا با فیلم متفاوت است، اما قاب بندی‌ها و برخی موارد فنی شبیه نسخه سینمایی آن است.

در فیلم بخاطر نزدیک شدن به شخصیت شهید، کمی آرام‌تر داستان پیش می‌رود و دکوپاژ متفاوت‌تر است، و در نسخه سریالی آن به دلیل طیف گسترده مخاطب، صحنه‌های اکشن بیشتری داریم.

مسعود کارگر

انتهای پیام/