روزنامه صبا: بامداد افشار، آهنگساز موفق و جوان ایرانی که با ۳ اثر پرکارترین آهنگساز فجرچهلم است. او برای موسیقی فیلم «پوست» موفق شد تا سیمرغ بلورین فجر سی و هشتم ر ا از آن خود کند. همچنین در آلبوم «غم‌نومه فریدون» به عنوان صداساز با حسین علیزاده، همکاری داشته و به یاد ماندنی‌ترین اثر کارنامه او همکاری با هومن سیدی و موسیقی متن سریال «قورباغه» است.

بامداد افشار آهنگساز پرکار ایرانی، موسیقی سه فیلم «بی‌مادر»، «ملاقات خصوصی» و «بی‌رویا» را امسال در فجر چهلم دارد. از دیگر آثار شاخص او می‌توان به موسیقی «اعترافات ذهن خطرناک من» و «مغز‌های کوچک‌زنگ‌زده» اشاره کرد. در ادامه گفتگوی «روزنامه صبا»، به بهانه سه اثر مهم فجر چهلم را با این طراح صدا و موسیقی‌دان می‌خوانید.

نقطه الهام‌بخش شما برای ساخت موسیقی آثار چیست؟

با توجه به قصه و فیلمنامه معمولا ایده اصلی از یک ملودی ساده، یک ایده صوتی، یک فرم یا الگوی موسیقی کوچک و یا یک رنگ صدا ایجاد می‌شود. در روز، من ساعت‌ها مشغول شنیدن صدا‌ها هستم و می‌توان گفت به نوعی ایده‌ها، از دل اصوات خلق می‌شوند.

آیا آثار شما امضا و تم ویژه‌ای دارد؟

استفاده توام از ترکیب و طراحی صدا با موسیقی و یا یک تم مشخص، امضای تمام آثار اخیر من است، که در نهایت این ترکیب به صورت یک باند صوتی تفکیک‌ناپذیر در اثر شنیده می‌شود.

در کدام اثر، آزادی عمل بیشتری را تجربه کردید، همکاری با کدام کارگردان برای شما دلچسب‌تر است؟

همکاری با بهمن و بهرام ارک، هومن سیدی و روح الله حجازی برای من بسیار لذت بخش بود. در حقیقت فیلم‌هایی که از رئالیسم و واقعیت دور می‌شوند و به اصطلاح به رئالیسم جادویی می‌رسند، همیشه برای من جذاب بوده‌اند و به نحوی دست من را برای ساخت آثار زیباتر باز می‌گذارد.

آیا تجربیات شما در «پوست» باعث شد تا امسال یکی از پرکارترین هنرمندان فجرچهلم باشید؟

بله، در واقع موسیقی فیلم «پوست» و همینطور سریال «قورباغه» مورد توجه بیشتری قرار گرفت و باعث همکاری‌های متعدد دیگر من در ایران و خارج از ایران شد.

شما امسال با ۳ اثر در بخش سودای سیمرغ حضور دارید، آیا این تعدد همکاری باعث تکرار و شبیه‌شدن قطعات موسیقی‌تان نشده است، چون به‌نظر بخش‌هایی از موسیقی فیلم «بی‌مادر» مانند «ملاقات خصوصی» است، نظر خودتان در این باره چیست؟

از نظر ژانر بله هر سه فیلم نزدیک به موسیقی آثار نئوکلاسیک‌ها و یا آثار آهنگسازان مینیمالیست است، اما از نظر ملودی یا ساز بندی متفاوت و متکی به قصه و داستان فیلم هستند، البته همکاری با نوازندگان مشترک در هر سه فیلم، تم مشترکی به هر سه اثر داده است، در واقع تکرار و انتخاب ژانر در هر سه و حتی فیلم‌های دیگر من در آینده نزدیک، مانند (سریال نوبت لیلی) تعمدی بوده است، اما در هر فیلم براساس قصه متفاوت عمل شده، چه در ملودی، چه در تم‌ها یا طراحی صدا و حتی تا حدودی سازبندی، فکر می‌کنم اگر پایبند به ژانر مورد علاقه خودمان باشیم در نهایت با تجربه و تلاش بیشتر آثار درخشان‌تری شکل می‌گیرند.

شما در پروژه با هومن سیدی همکاری داشته‌اید، دلیل استمرار همکاری شما با او چیست؟

دلیل خاصی ندارد، تا زمانی که حرف مشترک بین ما وجود داشته باشد، همکاری ما ادامه می‌یابد.

معیار شما برای پذیرش یک پروژه سینمایی چیست؟

معیار اول فیلمنامه و داستان و بعد سابقه و نگاه کارگردان است.

از بین آثار «بی‌مادر»، «ملاقات خصوصی» و «بی‌رویا» موسیقی کدام یک به امضای بامداد افشار نزدیکتر است؟

موسیقی «بی رویا» نگاه من را به ژانر در موسیقی فیلم عوض کرد. این حال و هوا در سریال «نوبت لیلی» روح الله حجازی که به زودی به پخش می‌رسد، ادامه پیدا می‌کند و به تکامل میرسد.

ساز اصلی و غالب در آثار شما چیست؟

بستگی به فیلمنامه، داستان و ایده صوتی دارد، اما معمولا ساز‌های زهی مثل ویلن، چلو، ویلن التو، ساز‌های زهی بدوی و فولک مانند مورین خور، تایگل هارپ و ترکیب آن البته سمپل‌های موسیقی و ساز‌های الکترونیک از اساس کار‌های من بوده است.

از نظر خودتان کدام موسیقی بهترین اثر شما در فجر است؟‌

نمی‌توانم جواب این سوال را بدهم، اما برای تمامی آثارم احترام قائل هستم و ماه‌ها با آن‌ها زندگی کرده‌ام.

حانیه جهانیان

انتهای پیام/