مهسا کرامتی که با بازی در سریال «خط قرمز» به شهرت رسید حالا بعد از مدتی وقفه در حرفه بازیگری که به دلیل تولد فرزندش بوده است، دوباره به این عرصه بازگشته است. کرامتی همسر راما قویدل است. او علاوه بر سریال هایی همچون «شهریار»، «قرارگاه مسکونی» و «مرگ تدریجی یک رویا »در آثار سینمایی هم ایفای نقش کرده است و این بار روزنامه صبا به بهانه سریال «آتش سرد» با وی به گفتگو نشسته است.

ویژگی بارز نقش شما در سریال «آتش سرد» چیست؟

مهم ترین شاخصه‌ای که این نقش برای من داشت این بود که این زن در عین حفظ زنانگی و ظرافتی که دارد، قدرتمندانه در مقابل پایمال شدن حق خودش و خانواده‌اش می‌ایستد .

شما تا قبل از سریال «آتش سرد» با رضا ابوفاضلی کار کرده بودید؟

خیر من با آقای ابوفاضلی کار نکرده بودم اما رضا ابوفاضلی از قدیمی‌های سینما است و چون از همکاران قدیمی هم هستیم کامل نسبت به یکدیگر شناخت داشتیم.

کارگردانی این کارشان چطور بود شما راضی بودید؟

ساختن سریال خیلی متفاوت با ساخت تله فیلم  است و یک سری شرایط خاص دارد. طولانی بودن زمان ساخت و فشار بالا که البته به نظرم رضا ابوفاضلی توانسته بود از پس این کار به عنوان اولین سریال خودش بر بیاید. نتیجه کار را قرار است با شما روی آنتن ببینم. امیدوارم نتیجه کار به انداره زحمتی که رضای ابوفاضلی و همه گروه کشیدند قابل قبول و جذاب شده باشد.

کمی از سختی های کار در شرایط کرونایی بگویید؟

تا جایی که یادم می آید هرگز به خاطر کرونا کار ما تعطیل نشد. اما بعضا پیش می‌آمد که به خاطر کرونا گرفتن همکاران یک سری جابه جایی‌هایی صورت بگیرد. برای نمونه زمانی که خانم متخصص کرونا گرفتند مدتی منتظرشان شدیم اما اینطوری نبود که ما لنگ کسی بشویم.

شما خودتان فکر می‌کنید «آتش سرد »چه حرفی برای گفتن  برای مخاطب داشته باشد؟

«آتش سرد »یک سریال اخلاق مدار است که برای خیلی از مخاطبان می‌تواند جذاب باشد. این سریال نشان می‌دهد  کسی که برای احقاق حق تلاش می‌کند، تلاشش بی فایده نیست. همین قصه‌های خوب می‌تواند برای مخاطبان یک حال خوش ایجاد کند.

با توجه به اینکه ظهور سریال های نمایش خانگی و پلتفرم ها به نظرتان این سریال چقدر دیده می شود؟

به نظرم این دو موضوع متفاوت است. من فکر می‌کنم آنهایی که به تلویزیون علاقه دارند هنوز هم تلویزیون می‌بینند یعنی با وجود پلتفرم ها همچنان دوست دارند که تلویزیون را تماشا کنند. من خودم خیلی ها را می شناسم که شبکه« آی فیلم» جزء شبکه های محبوب‌شان است. چون از صبح تا شب سریال پخش می کند حتی سریال های قدیمی. با اینکه در پلتفرم‌ها دست همکاران بازتر است، اما همه مردم نمی توانند با این هزینه‌های جدید پلتفرم‌ها و شرایط پیچیده و سخت اقتصادی، اشتراک تهیه کنند. بنابراین تلویزیون هنوز هم بینندگان خودش را دارد.  البته قبول دارم که بیننده‌های تلویزیون نسبت به قبل ریزش داشته است اما امیدوارم این گروه جدیدی که تشریف آورده‌‌اند اجازه بدهند تا تهیه کننده ها و کارگردان ها با داستان های جدیدتری که به مسائل روز نزدیک‌تر است کار کنند تا مردم هم بتوانند با این موضوعات همذات‌پنداری کنند. من فکر می کنم ترجیح همه ی مردم این است تلویزیونی را تماشا کنند که دارند مالیاتش را می‌دهند نه اینکه دوباره یک هزینه ای کنند که سریال هایی که کمی باب میل ترشان است را در پلتفرم‌ها تماشا کنند. ما واقعا با کمی همراهی مدیران همان سریال ها را می توانیم در تلویزیون بسازیم.. اتفاق عجیب غریبی نیست.

کار با گروه سریال چطور بود؟

مهم ترین چیزی که در این سریال بود و دلم می خواهد به آن اشاره کنم این است که ما یک گروه بسیار همدل داشتیم چون بچه ها اکثرا بچه های قدیمی هستند. بچه هایی که با مصیبت در سینما کار و رشد کردند. برخلاف حالا که به هر حال شرایط تغییر کرده است و یک سری رفتارهای عجیب یا اصطلاحا لوس بازی هایی که سینما را از آن شکل قدیمی خودش خارج کرده است  بر این فضا حاکم است. برای نمونه وقتی برای صحبت کردن به دفتر می‌روی، همان جا متوجه داستان می‌شوی. یک عده دور هم جمع شده‌اند که صرفا تجارت می‌کنند. اما این سریال این طور نبود. واقعا عده ای دور هم جمع شدند تا کاری را که دوست دارند، با وجود تمام سختی‌هایش انجام دهند.

حمایت صدا و سیما چطور بود؟

مدیران شبکه دو در طول مدت ساخت این سریال بسیار همراه ما بودند. یه وقت‌هایی سازمان نمی‌تواند پول عوامل را سر وقت تامین کند. من حتی شنیدم که برخی از مدیران می‌گویند خب همینیه که هست. اما بر خلاف این رویه، مدیران فیلم و سریال شبکه دو بسیار با ادب و بسیار با فرهنگ بودند و اگر کمی سختی تو این زمینه می‌افتاد حتما از همه گروه معذرت خواهی می کردند و می‌گفتند که خب ما باید تامین کنیم و حتما به زودی تامین می کنیم و این اتفاق خواهد افتاد. همین برخورد محترمانه جذاب بود و گروه را کنار هم نگه می‌داشت.  فکر می کنم مجموعه سازمان اگر نگاهش به همین شکل باشد، همکارانی که الان رفتند و حاضر نیستند که به تلویزیون برگردند دل‌هایشان نرم شود .

سید مهدی فخر نبی

انتهای پیام/