هرچند به نظر ساخت فیلم با بازیگرانی که در سنین کودکی و نوجوانی هستند، از دور کاری ساده و کم هزینه به نظر می‌رسد اما در عمل انگار این کار آنقدرها هم آسان نیست و دست برقضا هزینه‌بر و نسبتا دشوار هم به نظر می‌رسد. شاید یکی از عواملی که کمتر پیش می‌آید حامیان مالی سراغ فیلم‌های رده سنی کودک و نوجوان بروند، همین موضوع باشد. از یک طرف هزینه‌های سرسام‌آور تولید فیلم با خرید یا اجاره ابزار حرفه‌ای و از طرف دیگر، دغدغه همیشگی فیلمسازان یعنی فقدان بازگشت سرمایه، سینمای کودک و نوجوان را مانند منگنه تحت فشار قرار داده‌اند تا این سینما دست‌کم در بعد اقتصادی کُمیتش بلنگد. اشکان حاج حسنی، تهیه کننده فیلم «زنگ آخر» هم دغدعه‌هایی مشابه دارد. او در گفت‌وگویی کوتاه با روزنامه صبا به تشریح دلمشغولی‌های تیم تولید «زنگ آخر» پرداخت.

ماجرای اکران نشدن «زنگ آخر» واقعاً چیست؟

 خب در واقع چون اولویت اکران این فیلم با جشنواره فیلم کودک و نوجوان است و این جشنواره را درپیش داریم، پس تصمیم نهایی این شد که اکران عمومی «زنگ آخر» بماند برای بعد از جشنواره فیلم کودک و نوجوان. منظورم این است که همین حالا هم می‌توانیم این فیلم را اکران کنیم اما با توالی زمانی تصمیم گرفتیم پس از صبری که داشتیم، مدتی دیگر هم صبر کنیم.

و زمان این جشنواره چه تاریخی است؟

گمان می‌کنم اواخر برج ۸ (آبان) یا اوایل برج ۹ (آذر) باشد و فیلم «زنگ آخر» دی‌ماه اکران عمومی می‌شود.

جناب حاج حسنی «زنگ آخر» فیلم پرهزینه‌ای به نظر نمی‌رسد…

 نه! اصلا اینطور نیست! توجه بفرمایید این فیلم در رده سنی کودک و نوجوان است و به یقین هزینه‌بر است. کار با بچه‌ها واقعا سخت است. چون در سنی هستند که تجربه لازم را ندارند و ظرافت فکر و نبوغ کارگردان باید به کمک‌شان بیاید.

به موفقیت «زنگ آخر» در جشنواره فیلم کودک و نوجوان امیدوارید؟

 بله چون سال پیش فیلم «تیام» را هم در این جشنواره داشتیم، به نظر حالا با تجربه بیشتر شانس بیشتری هم داریم.

فیلمبرداری «زنگ آخر» چقدر زمان برد؟

** حدود ۲۰ روز و این هم به دلیل همان مقوله تجربه بود. قصه این فیلم درباره کودکی است که مادربزرگش را ناگهان گم می‌کند و از آنجا که در کودکی خیلی به او محبت کرده، از طریق دفتر تلفن مادرش و به کمک دوستش سرنخ‌هایی از مادربزرگ پیدا می‌کنند و راهی خانه سالمندان می‌شوند. این فیلم درواقع کنایه‌ای به اتفاقاتی بود که برای آقای رضا رویگری افتاد.

یاسر سماوات

انتهای پیام/