کوروش تهامی بازیگر توانمندی است که اغلب در نقش‌های مثبت یک جوان آرام، با احساس و محجوب دیده شده است اما برای نخستین بار او در فیلم «کوزوو» در یک نقش کمدی و کاملاً متفاوت با نقش‌هایی که تاکنون بازی کرده است، ظاهر شده و توانایی‌هایش را در این ژانر به نمایش گذاشته است.

با او درباره نخستین نقش‌آفرینی‌اش در یک نقش کمدی گفتگویی کرده‌ایم که می‌خوانید:

شما  برای نخستین بار در یک نقش کمدی ظاهر شدید. چطور شد که این نقش را برای اولین بار پذیرفتید؟

من به عنوان بازیگر دوست دارم خودم را در نقش‌های مختلف محک بزنم و توانایی‌هایم را بسنجم که ببینم از پس نقش‌های مختلف چطور می‌توانم برآیم. انتخاب این نقش متفاوت، چالشی برای خودم است. ضمن این که من در شرایطی این نقش را پذیرفتم که احساس کردم شاید بعد از این که فیلم آماده نمایش شد بتواند تا حدودی روحیه مردم کشورمان را که در شرایط سختی قرار دارند، تغییر بدهد و برایشان جالب باشد که ببینند بازیگری که طی سالها بیشتر نقش‌های جدی و به اصطلاح عامه دراماتیک از او دیده‌اند در این نقش کمدی چطور خودش را نشان می‌دهد. دلم می‌خواست مردم ما در این روزها که فشار و سختی زندگی زیاد شده است شاد شوند.

برای ایفای این نقش کمدی چه ایده‌هایی را به کار گرفتید؟

این کمدی به سبک خودم است یعنی از کمدی‌های ساخته شده دیگر و بازیگر خاصی وام نگرفتم. دقیقا چیزی بود که ساخته و پرداخته ذهن خودم بود و در تعامل با کارگردان و آنالیز صحنه‌ها در ذهنم به آن رسیدم. مواظب بودم که کارهای مشابه انجام ندهم و کار تکراری نباشد با این حال اصلا تلاش نکردم که با برخی الفاظ و حرکات عجیب و غریب تماشاگر را وادار به خنده کنم. بلکه بیشتر سعی کردم موقعیت‌ها را طوری کنار هم بچینم و تصویر کنم که از کنار هم قرار گرفتن این موقعیت‌ها و حضور این شخصیتی که بازی می‌کنم در کنار شخصیت‌های دیگر این اتفاق کمدی رقم بخورد.

اغلب شما را در نقش‌های مثبت یک جوان محجوب دیده‌ایم چرا تاکنون نقش‌های کمدی و طنز بازی نکرده بودید؟ این انتخاب خودتان بوده است؟

در سال‌های اخیر این طور نبود که فقط نقش جوان محجوب و مثبت را بپذیرم. در شش، هفت سال اخیر تلاش کردم گاهی وقت‌ها نقش‌های خاکستری را انتخاب کنم که حتی از یک منظری شاید طعنه‌ای هم به نقش منفی می‌زند. به دلیل این که احساس می‌کنم در نقش‌های مثبت نه این که بد باشند که خوب هم هستند ولی دست بازیگر برای ارائه نقش‌ها چندان باز نیست و همه چیز از پیش تعریف شده است در حالی که برای نقش‌های خاکستری بازیگر می‌تواند از همه امکاناتش برای آن استفاده کند. تماشاگر آگاه به راحتی می‌تواند همه ابعاد نقش‌های مثبت را از قبل پیش‌بینی کند و می‌داند که عاقبتش چه می‌شود.اما نقش‌های خاکستری یا گاهی منفی به راحتی قابل پیش‌بینی نیستند. البته هر نقش منفی را هم دوست ندارم و برایم مهم است که طراحی آن شخصیت خوب باشد و اگر قرار باشد شخصیت منفی هم برای مخاطب قابل پیش‌بینی باشد دیگر این نقش‌ها هم جذابیتی نخواهد داشت.

گاهی در کشور ما شخصیت منفی را طوری تصویر می‌کنند که انگار از زمان تولد یک شخصیت منفی بوده است و اتفاقاتی را که منجر به شکل‌گیری این شخصیت منفی شده است، نمی‌بینیم و من هم چنین نقش‌هایی را دوست ندارم.

دوستانی که به من نزدیک هستند، زوایایی را در وجود من به لحاظ طنز در کلام و در برخوردها و رفتارهایم دیده‌اند که شاید خیلی‌ها از جمله نویسندگان و کارگردانان با این بخش از شخصیت وجودی من آشنایی نداشته باشند و برای همین احساس می‌کردند که من همیشه یک آدم خیلی متین، موقر، منضبط و مبادی آداب در زندگی هستم و اگر بخواهند نقش کمدی یا نقش‌هایی که خارج از ابعاد تعریف شده است نقش مثبت باشد به من پیشنهاد کنند، شاید به من نخورد و مناسب من نباشد ولی این اشتباه است که از روی ظاهر بازیگران، نقش‌ها را به آن‌ها پیشنهاد کنند.

یک بازیگر که سالیان بسیاری کار کرده است باید بتواند در هر نقشی خودش را محک بزند که البته معنی‌اش این نیست که همیشه در همه نقش‌ها هم موفق باشد اما باید نقشی که به عنوان بازیگر می‌پذیرد، برایش فکر کند، پر از ایده‌های جدید باشد و بتواند پیشنهادهایی را به نویسنده وکارگردان ارائه کند.

بازیگر دلش می‌خواهد نقش‌های مختلفی را تجربه کند و  در کارنامه هنری‌اش ثبت کند و من هم تلاشم همیشه این بوده است. اگر چه خیلی راحت است که یک بازیگر در یک نقش خاص جا بیفتد و به طور مداوم همان مدل نقش را تکرار کند و در طول سالیان در ارائه این نقش‌های مشابه کارکشته شود اما از این بازیگر فقط همین یک مدل نقش دیده می‌شود که این با تعریف بازیگری برای من کمی مغایرت دارد.

 نقشی که در فیلم «کوزوو» ایفا کردید برای شما چه جذابیتی داشت؟

نقشی بود که فکر می‌کردم احتیاج دارد به این که یک سری الگوهای جدید را برای ارائه آن در ذهنم پرورش بدهم تا از پس آن برایم. وقتی فیلمنامه را خواندم احساس کردم با تعامل و آشنایی قبلی که با کارگردان و نویسنده این فیلم داشتم، می‌توانم کار متفاوتی انجام بدهم و امیدوارم که تماشاگر هم دوست داشته باشد.

بازی در فیلم کمدی سخت بود؟

آسان هم نبود. در واقع برخی صحنه‌ها انرژی که از من می‌گرفت کمتر از یک فیلم جدی نبود. ضمن این که ما در این فیلم صحنه‌هایی داشتیم که باعث آسیب دیدن من شد. در یکی از این صحنه‌ها که من با صندلی در حال فرار هستم، به خاطر تکرارهایی که در این صحنه اتفاق می‌افتاد، ماهیچه‌های پاهایم گرفته بود و تا چند روز درد آزاردهنده‌ای داشت یا صحنه‌ای که من روی تلی از خاک در حال دویدن هستم، همان جا پایم لیز خورد و زمین خوردم که از ناحیه پا از چند جا دچار آسیب و خونریزی شد.  با این حال من  همه انرژی‌ام را گذاشتم که این نقش را که برای اولین بار بازی می‌کردم به بهترین شکل ایفا کنم.

بازی خودتان را دوست دارید؟

برخی از صحنه‌ها بازی خودم را دوست دارم و تقابلی که بین شخصیت من و شخصیتی که فرهاد آییش بازی می‌کنند یا تقابلی که من با بقیه بازیگران دارم، به نظرم خوب از آب درآمده است. با این تجارب، اگر بخواهم باز این نقش را بازی کنم، همچنان ایده‌های زیادی دارم و باز هم چیزهایی زیادی به ذهنم می‌رسد که به این کارکتر اضافه کنم. بازیگر هیچ وقت از کارش صددرصد راضی نیست و هر بار فکر می‌کند اگر در این صحنه این کار را می‌کرد بهتر بود.

فاطمه حمیره