روزنامه صبا – نوزدهم خرداد، روزی که زادروز او محسوب می‌شود، مالامال از رویدادهای مهم تاریخی است.

در چنین روزی مصادف با نهم ژوئن ۱۸۰۷ میلادی، کُنت گاردان به نمایندگی از ناپلئون بناپارت برای تحکیم معاهده فین‌کن اشتاین وارد ایران شد. نیم قرن بعد، در ۱۸۶۰ میلادی، با دستور آبراهام لینکلن، برده‌داری در ایالات متحده منسوخ شد، اتفاقی که جنگ‌های انفصال بین شمالی‌ها و جنوبی‌ها را در پی داشت. ردپای نوزده خرداد بر صفحات تاریخ معاصر ایران نیز به خوبی نمایان است.

به هر ترتیب این روز، مصادف است با زادروز امین حیایی، بازیگر برجسته، موفق و تمام‌نشدنی سینما و تلویزیون ایران، به سال ۱۳۴۹ خورشیدی. حیایی در بیمارستان شهدای تجریش دیده به جهان گشود. سال‌های نوجوانی با رویاهایی دیگر بر اوگذشت.

برادر کوچکترش امید حیایی نام داشت و درگذشت خواهر این‌ دو پسر، بر روزگار کودکی آن‌ها سایه‌ای تیره افکند.

سال ۱۳۷۰ دنیای بازیگری برای حیایی آغاز شد. حضور هرچند کوتاهش در فیلم سینمایی «دوهمسفر» به کارگردانی اصغر هاشمی باعث شد با بازی کنار ستاره‌های کهنه‌کاری مانند هما روستا، جمشید اسماعیل خانی، ثریا حکمت و محمد ورشوچی تجربیاتی بی‌بدیل کسب کند. این فیلم دو سال بعد اکران عمومی شد اما فیلمی که حیایی را به سینما ایران معرفی کرد، «دو روی سکه» کاری از محمد متوسلانی بود که سال ۱۳۷۱ ساخته شد. فیلمی که البته نقش‌های اصلی آن را ابوالفضل پورعرب و لیلا مصدقی بازی می‌کردند اما موفقیت «دو روی سکه» آن روی سکه را خیلی زود به حیایی نشان داد. ۵ سال طول کشید تا حیایی سرانجام در نهمین فیلم سینمایی که بازی کرد، در نقش اصلی ظاهر شود. سال ۱۳۷۷ او در فیلم «سیب سرخ حوا» به کارگردانی سعید اسدی، نقش «فرهاد» را که در واقع رل مقابل نیکی کریمی «ندا» بود، بازی کرد. این فیلم دو سال بعد اکران شد و حدود یک میلیون نفر تماشاچی داشت.

به فاصله سال‌های ۱۳۷۸ و ۱۳۸۰ بازیگر خوش آتیه سینمای ایران در دو فیلم موفق سیروس الوند نقش آفرینی کرد. «دست‌های آلوده» فیلم پرستاره الوند، حیایی را یک بار دیگر کنار ابوالفضل پورعرب قرار داد. هدیه تهرانی، حدیث فولادوند و زنده‌نام عسل بدیعی، دیگر ستاره‌های این اثر بودند. «مزاحم» دیگر فیلم سیروس الوند این بار حیایی را مقابل زنده‌نام خسرو شکیبایی قرار داد. حضور حیایی در این دو فیلم بر محبوبیت و موفقیت او تاثیر شایانی داشت.

حالا فیلم‌های بیشتری به او پیشنهاد می‌شد و امین حیایی به بازیگری پرکار در ابتدای دهه ۸۰ بدل شده بود. سال ۱۳۸۳ او در ۶ فیلم نقش‌آفرینی کرد که «نقاب» به کارگردانی کاظم راست‌گفتار و با حضور پارسا پیروزفر و سارا خوئینی‌ها، فیلمی خوش ساخت با داستانی بدیع بود که حواشی متعددی هم داشت و پس از مدت‌ها کش و قوس و کپی شدن آن در بازار قاچاق سرانجام مجوز اکران گرفت. فیلمی که حتی قرار بود ابتدا با نام «پوکر» روی پرده نقره‌ای جان بگیرد اما در پی حواشی ایجاد شده به «نقاب» تغییر نام داد. داستان این فیلم هرچند پرکشش و تعلیق و بدیع بود اما نظر به فضای حدود دو دهه پیش، به دردسرافتاد فیلم راست‌گفتار اتفاق چندان عجیب و غریبی هم نبود.

به هر ترتیب حضور امین حیایی در این فیلم و بازی او کنار پارسا پیروزفر که دست برقضا هردو در قالب شخصیت‌های منفی به ایفای نقش پرداختند، کاری ممتازدر کارنامه حیایی محسوب می‌شود. بازی چشم‌نواز گوهر خیراندیش و محمدرضا شریفی‌نیا هم از دیگر جذابیت‌های «نقاب» بود. حیایی آن سال فیلم پرفروش «عروس فراری» را هم همراه الناز شاکردوست بازی کرد. فیلمی که شباهت فراوان آن به «همسفر» گاه مخاطب را عصبی هم می‌کرد!

به هرحال حیایی رفته رفته به هنرپیشه فیلم‌های عامه‌پسند سینمای ایران بدل می‌شد و خودش هم از این اتفاق رضایت داشت که اوج آن به فیلم پرفروش «کما» در کنار محمدرضا گلزار بدل شد. او رفته رفته چند شخصیت خاص و تیپیک را خلق کرد که این شخصیت‌ها چندبار در کارهای بعدی او تکرار شدند. «اخراجی‌ها» در سال ۱۳۸۵ و به کارگردانی مسعود ده‌نمکی در واقع ادامه حضور حیایی در سینمای عامه‌پسند بود.

بازی بی‌بدیل او در نقش «بیژن» جیب بر و دله دزدی که همراه اکیپ مجید سوزوکی راهی جبهه می‌شود، یکی از جاذبه‌های فیلم ده‌نمکی محسوب می‌شد و کاراکتر بیژن هم با وجود حیای گره خود تا هرازگاهی در برخی نقش‌هایش از او مدد بگیرد. سال ۱۳۹۶ اما دوره‌ای بود که حیایی کمی از کاراکترهایی که با آن‌ها شناخته می‌شد فاصله گرفت. حضور او در فیلم «درخونگاه» و ایفای نقش متفاوت «رضا میثاق» حیایی را نامزد دریافت بهترین بازیگر نقش اول مرد از سی و هفتمین دوره جشنواره فیلم فجر کرد.

هرچند او سال ۱۳۸۶ و برای بازی در فیلم «شب» سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول مرد را به خانه برد اما دومین سیمرغ بلورین او ۱۴ سال بعد نصیبش شد. حیایی سال ۱۴۰۰ و در چهلمین دوره جشنواره فیلم فجر، برای بازی در فیلم «برف آخر» موفق به کسب سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول مرد شد. شاید این تکرار به نظر کمی دیر برای حیایی افتاد اما از آنجا که حیایی از آن دست بازیگرانی بود که وسواس زیادی در انتخاب نقش‌هایش نداشت، نمی‌توان به این دیرکرد، برچسب غیرمنطقی بودن زد.

یاسر سماوات

انتهای پیام/