نگین معتضدی بازیگر سینما و تلویزیون که با بازی در سریال «ویلای من» به کارگردانی مهران مدیری شناخته شد و فیلم‌هایی چون «شیرین قناری بود»،«ساعت ۵ عصر» و مجموعه‌های تلویزیونی و شبکه نمایش خانگی مانند «تکیه بر باد»، «گذر از رنج‌ها»، «شوخی کردم» و «ابله» را در کارنامه دارد، در «رازناتمام» نقش همسر مامور امنیتی را در زمان حال این سریال ایفا کرده است. روزنامه صبا با او درباره شاخصه‌های شخصیتی که در این مجموعه به تصویر کشیده شده، صحبت کرده است که در ادامه می‌خوانید.

چه توصیفی از دنیای لیلای «راز ناتمام» دارید؟

نقش لیلا و دنیایش برایم جذاب است زیرا دچار چالشی می‌شدم و آن هم رازداری بود. با خودم فکر می‌کردم که این شخص چگونه و چقدر می‌تواند برای حفظ امنیت کشور، همسر و خانواده‌اش موضوعی را که برای او مطرح می‌کنند، با کسی در میان نگذارد. لیلا شخصیت مستقلی در زمان حال این سریال است. او درگیر اتفاقاتی است که به واسطه شغل همسرش برایش پیش می‌آید و همچنین درگیر مسائل زندگی خود همچون ارائه پایان نامه، ارتباط فرزند و همسرش و… می‌خواهد این روابط خانوادگی را اصلاح کند.

نقشی که در این مجموعه بازی کردید، با پیچیدگی‌هایی همراه بود. چه روشی برای ارائه درست آن داشتید؟

او آدمی متفکر است و سکوت‌هایش به خاطر فکرهایی است که در سرش می‌گذرد. لیلا در لحظه به چندین مورد فکر می‌کند، مثلا هم به همسرش و موقعیتی که در آن قرار گرفته است، می‌اندیشد و همزمان هم پیام‌هایی را که از شخصی ناشناس به دستش رسیده است، تحلیل می‌کند. به نظرم رسیدن به سکوت‌های لیلا می توانست شخصیت او را کامل‌تر کند. در مجموع هر بازیگری فرمولی برای درک شخصیتی که می‌خواهد آن را ایفا کند، دارد و با مدل خودش، سعی می‌کند به نقش نزدیک شود. به شخصه هنگامی که بازی در نقشی را می‌پذیرم، یک دور کامل فیلمنامه را می‌خوانم، نقش را مطالعه می‌کنم و اتفاقات پیش رویش را تحلیل می‌کنم، اما دیگر تا روز فیلمبرداری متن را باز نمی‌کنم و بیشتر سعی می‌کنم در روزمره به شخصیت لیلا فکر کنم و با او اخت شوم.

از دشواری‌هایی که برای فعالیت در این مجموعه با آن رو به رو بودید، توضیح دهید؟

جدی‌ترین و مهمترین مساله‌ای که تا به حال تجربه آن را در روند فعالیت بازیگری نداشتم، رویارویی با معضل کرونا بود. ما برای تصویربرداری نمی‌توانستیم از ماسک استفاده کنیم. حتی با حضور ۳۰ نفر در یک انبار خیلی کوچک هم نمی‌شد در روند کار توقف بیاندازیم. به خاطر می‌آورم در سکانسی بازیگر مقابلم کرونا داشت و متاسفانه ما هم فقط همان روز لوکیشن را داشتیم، پس ناگزیر به کارمان ادامه دادیم، او با وجود بیماری‌اش و من با ترس از کرونا. ناگفته نماند که بالاخره به شدت درگیر بیماری کرونا شدم اما خوشبختانه زمانی این ویروس به سراغم آمد که تصویربرداری از قسمت‌هایی که من باید در آن حضور پیدا می‌کردم به پایان رسیده بود و ۳۰ روز با من کاری نداشتند!

تجربه همکاری در پروژه «رازناتمام» برایتان چگونه بود؟

بعد از مدت‌ها، کاری در تلویزیون از من پخش می شود که بعد از «ویلای من» مخاطبان آن را به طور جدی دنبال می‌کردند و مانند همان وقت‌هایی که من را با نام هنگامه می‌شناختند، الان هم به من می‌گویند لیلا، و این برای من خوشایند است. فکر می‌کنم ما بیننده تلویزیون را از دست داده‌ایم. این درست نیست که می‌گویند مردم تلویزیون نگاه نمی‌کنند. چرا! مردم کار خوب را نگاه می‌کنند. فقط مهم این است که فیلمنامه خوب باشد و اثر به اندازه بتواند مخاطب را جذب کند. دلم می‌خواهد اتفاق‌هایی همچون «راز ناتمام» در صداوسیما ادامه پیدا کنند و بتوانیم جذب مخاطب را همچنان ادامه دهیم. صداوسیما ابزاری در فرهنگسازی و آموزش جامعه است، اگر این رسانه و مخاطبش را از دست ندهیم، نباید از تهاجم فرهنگی ناراحت باشیم. امیدوارم سریال‌های جذاب زیادی ساخته شود و مردم به شکل پرو پا قرص سریال‌های تلویزیونی ببینند.

پگاه زارعی

انتهای پیام/