رامین راستاد بازیگر با تجربه تئاتر، سینما و تلویزیون است که اخیرا با «نجلا ۲»، «زیرخاکی ٣» و «بچه مهندس» مهمان خانه مخاطبان بوده است. این بازیگر در مجموعه تلویزیونی «راز ناتمام» نقش مرحوم هاشمی‌رفسنجانی را ایفا کرد و بازی‌اش مورد توجه مردم قرار گرفت. راستاد درباره این تجربه با روزنامه صبا صحبت کرده است.

چه شد که برای بازی در نقش هاشمی رفسنجانی انتخاب شدید؟

یک روز صبح که سر کار بودم، داخل اتاق چهره‌پردازی یکی از کارهای تلویزیونی رفتم و لباس شخصیت روحانی کار را دیدم. دلم خواست که لباس را بر تن کنم و خودم را در آن ببینم، عبا و عمامه را به تن کردم و در آینه عکس گرفتم، چند روز بعد متوجه شدم چقدر شبیه هاشمی‌رفسنجانی شده‌ام به ویژه که ریش هم نداشتم. آن عکس را به امین امانی هم نشان داده بودم… تا اینکه چند سال بعد، امانی تماس گرفت و گفت آن عکس را داری؟ من هم برایش فرستادم و او پیشنهاد بازی در نقش هاشمی رفسنجانی را به من داد.

چگونه توانستید به شکلی باورپذیر این نقش را ازآن خود کنید؟

سال‌ها پیش در گفتگو با خبرنگاری گفته بودم که اگر بخواهم نقش یک شخصیت سیاسی را ایفا کنم، دوست دارم نقش هاشمی رفسنجانی را بازی کنم، زیرا ارادت خاصی به او دارم. «راز ناتمام» روایت‌گر تاریخ معاصر است و ایفای نقش در قالب کاراکتری که در تاریخ معاصر بوده است، خیلی سخت‌تر از بازی کردن نقشی در تاریخ باستان است، زیرا کسانی که شاهد آن دوران بوده‌اند، همچنان وجود دارند و باید به گونه‌ای به شخصیت پرداخته شود که این افراد نیز آن را باور کنند. چالش‌های مهمی – از جمله تقلید صدا و بیان مرحوم هاشمی رفسنجانی…- را در این اثر داشتم؛ من از همان ابتدا به امین امانی گفته بودم که اگر قرار باشد صرفا در چهره‌پردازی شبیه‌سازی شوم و دوبلوری بخواهد جای من حرف بزند، من اصلا کار خاصی نکرده‌ام اما اگر بتوانم خودم به بیان مناسبی برسم، با کمال میل این نقش را قبول می‌کنم. سخنرانی های نماز جمعه ۱۳۵۸ را که نگاه می‌کردم، تلاش کردم تا به بیان و گویش صحیح‌تری از این شخصیت برسم. من باید ۳۰ سالگی او را بازی می‌کردم و با کمک دیدن فیلم‌های متنوع از او و پیدا کردن گویش افعال و لهجه خاص کرمانی هاشمی رفسنجانی توانستم صدا و بیان خودم را به او نزدیک کنم.

در کاری ایفای نقش کردید که مورد توجه مخاطب قرار گرفت. چه گام‌هایی برای کیفی‌سازی کارهای پرمخاطب باید برداشته شود؟

من هنوز مخاطب تلویزیون هستم و آرزویی مهمی دارم. آن هم این است که تلویزیون مثل دهه‌های گذشته پر از سریال‌های خوب و خاطره‌ساز شود، به گونه‌ای که مردم کار و زندگی را مثل قبل رها کنند تا سریال‌ها را ببینند. تلویزیون این پتانسیل را دارد و آدم‌های حرفه ای هم در آن وجود دارند که می‌توانند تلویزیون را تبدیل به یکی از بهترین رسانه‌های دنیا کنند.

پگاه زارعی

انتهای پیام/