فیلم سینمایی «شین» به نویسندگی و کارگردانی میثم کزازی و با تهیه‌کنندگی شهاب حسینی از شهریورماه سال جاری روی پرده سینماها رفت و تا امروز، فروش ۷۴۴ میلیون تومانی برای آن به ثبت رسیده است.

 داستان این فیلم که در یک خانه قدیمی رازآلود برای مخاطب روایت می‌شود، از دل یک قصه واقعی برداشت شده و با خلق صحنه‌هایی دلهره‌آور پرده از یک راز قدیمی و ظلمی که بر انسانی روا شده برمی‌دارد با این تأکید که: « اثر ظلم در جهان باقی‌ می‌ماند و همیشه فرصت کافی برای جبران در اختیار نداریم.»

فیلم «شین» در فضای متفاوتی پیش می‌رود که آن را به فیلم‌های ژانر ترسناک نزدیک کرده است و با این که کارگردان آن تأکید دارد که این فیلم ترسناک نیست و در ژانر وحشت ساخته نشده است اما با این حال، نشانه‌هایی از این ژانر در «شین» دیده می‌شود و مخاطب فضای دلهره‌آوری را در راستای کشف راز خانوادگی  اهالی یک خانه قدیمی تجربه می‌کند.

این فیلم که انتظار می‌رفت بعد از دوران رکود سینمای ایران در دوره کرونا، بتواند با برخورداری از یک قصه جذاب در بستری از فضای فیلم‌های دلهره‌آور که آن را تا حدودی از دیگر فیلم‌های رایج سینمای ایران متفاوت می‌کند،  در کنار نام پرآوازه شهاب حسینی به عنوان تهیه‌کننده و بازیگر و همچنین بهره‌مندی از حضور بازیگران قدیمی و پیشکسوت سینمای ایران،جان تازه‌ای به کالبد سینمای کم رمق ایران ببخشد، در نهایت به دلایل متعددی این انتظاررا به تا امروز برآورده نکرده و نتوانسته فروش راضی کننده‌ای داشته باشد که یکی از مهمترین دلایل آن نیز می‌تواند متأثر از فضای کنونی جامعه ایران و ناآرامی‌های چند ماهه اخیر و به دنبال آن بی‌رغبتی مخاطبان سینما برای تماشای فیلم باشد.

با هوشنگ توکلی و آتش تقی‌پور دو بازیگر سرشناس و پیشکسوت سینمای ایران که در این فیلم نقش‌آفرینی کرده‌اند درباره این فیلم گفتگو کرده‌ایم که می‌خوانید:

هوشنگ توکلی از بزرگان سینما، تئاتر و تلویزیون ایران است که بسیاری از مردم او را با نقش «دایی» در سریال پرمخاطب «زیر تیغ» به یاد می‌آورند. توکلی کار بازیگری را از دهه چهل و از صحنه تئاتر آغاز کرد و در طول ۶۰ سال گذشته در آثار بسیاری از جمله مجموعه‌های «مرگ تدریجییک رویا»، «شکرانه»، «آرام می‌گیریم»، «روزهای ابدی» و «روزگار قریب» و فیلم‌های «زیر سقف دودی»، «قفس طلایی»، «نفوذی»، «ابلیس»، «دلخون» و …  ایفای نقش کرده است و از جمله آثار او در مقام کارگردان نیز می‌توان به سریال «مدرس» با نقش‌آفرینی به یادماندنی خسرو شکیبایی در نقش مدرس اشاره کرد.

به بهانه حضور این بازیگر در فیلم «شین» ساخته میثم کزازی روزنامه صبا با او گفتگویی ترتیب داده است که در ادامه می‌خوانید:

میثم کزازی هنرمند، شاعر و اهل موسیقی است و نگاه بسیار صمیمی و جدیدی در سینما دارد.

فکر می‌کنید چرا این فیلم چنان که باید با استقبال روبرو نشده است؟

اما به نظر من ، اکران خوبی به «شین» داده نشد و زمان مناسبی برای اکران آن نبود اما در هر حال باید اکران می‌شد. کارگردان این فیلم، میثم کزازی هنرمند، شاعر و اهل موسیقی است و نگاه بسیار صمیمی و جدیدی در سینما دارد.او انسان بسیار آرام وبی حاشیه‌ای است و روابط عمومی‌اش به گونه‌ای است که آن طور که باید برجسته نمی‌شود و آثارش دیده شود،با این حال معتقدم که «شین» کار خوب و موفقی بود و کارگردان آن هم کاربلد است، میزانسن را در سینما خوب می‌شناسد، قاب‌بندی فوق‌العاده ای دارد و داستان را خوب پیش می‌برد.  امیدوارم این کارگردان در آینده کارهای بهتری را با امکانات بهتر کار کند که دیده شود.

چرا فیلمسازان علاقه‌ای به ورود به این ژانر ندارند؟

ژانر وحشت در ایران ژانر سختی است به این دلیل که محدودیت‌های زیادی دارد. شاید بعد از انقلاب اسلامی، چهار یا پنج فیلم در این زمینه ساخته شده باشد و برای میثم کزازی هم وارد شدن به این فضا در دومین تجربه فیلمسازی‌اش کار سختی بود و در نهایت از نظر من کار موفقی از آب درآمد. این فیلم در سکوت اکران شد و جامعه منتقدان فیلم را ندیدند.

از طرفی چون این ژانر هنوز در سینمای کشور ما جا نیفتاده است، اگر کارگردانی بخواهد ریسک کند و به این حوزه ورود کند باید روابط عمومی قوی‌تری داشته باشد. یعنی پیش از اکران فیلم باید درباره آن صحبت شود تا تماشاگر بداند قرار است چه فیلمی را با چه ویژگی‌هایی ببیند.

اما «شین» در سکوت ساخته شد و مخاطب ایرانی هم در سینمای ایران عادت ندارد فیلم‌هایی را که چیزی درباره آن نمی‌داند، تماشا کند و بنابراین فکر می‌کنم این موضوع نیز تا حدودی در میزان مخاطبان این فیلم اثرگذار بوده است.

به نظر شما مخاطب  از فیلم‌های ایرانی در ژانر دلهره‌آور استقبال می‌کند؟

اگر با یک دیدگاه کلان‌تر و وسیع‌تری در این عرصه کار کنند و از امکانات فنی بهتری هم برخوردار باشند و مدیریت کلان سینما هم که فعلا ناظر بر این آثار است از این فیلم‌ها حمایت کند، به طور قطع این ژانر جا می‌افتد اما در حال حاضر موانع بسیاری سر راه فیلمسازان است و به همین دلیل کمتر علاقه دارند که در این حوزه ورود کرده و کار کنند.میثم کزازی همبا ورود به این حوزه ریسک کرده و همین که فیلم خوب و موفقی از آب درآمده باید به او تبریک گفت.

 بسیاری از فیلمسازان می‌خواهند در این ژانر کار کنند اما این نگرانی وجود  دارد که ممکن است تماشاگر ایرانی با این فیلم‌ها ارتباط برقرار نکند و به همین دلیل سراغ فیلم‌های ساده‌تری می‌روند.

کار کردن با یک کارگردان جوان و تازه‌کار چگونه بود و حضور آقای شهاب حسینی چقدر در این تصمیم شما در پذیرفتن این نقش دخالت داشت؟

من قبلا با کزازی کار کرده بودم و حدود ده سال قبلدر اولین فیلم او نیز حضور داشتم. زمانی که برای بازی در فیلم «شین» تماس گرفت، استقبال کردم چرا که می‌دانستم در کاری که می کند روسفید خواهد بود. همه بازیگران و عوامل فیلم هم خوب چیده شده بود و شهاب حسینی هم به خوبی پروژه را مدیریت کرد و در نهایت در یک فضای آرام و دوستانه این فیلم ساخته شد.

شما برای پذیرش یک نقش به چه نکاتی توجه می‌کنید؟ نویسنده و متن فیلمنامه؟ کارگردان؟ تهیه کننده یا دستمزد؟

 در درجه اول متن فیلمنامه باید خوب باشد و در درجه بعدی  کارگردان حائز اهمیت است که البته کار کردن با فیلمسازان جوان، اطلاعات ما را هم بیشتر می‌کند و تجربیات قدیمی ما هم نو می‌شود و در درجه بعدی تهیه کننده اهمیت دارد که که اگر بدانم قادر نیست پروژه را به سرانجام برساند یا از سلامت سرمایه‌ای و اجتماعی برخوردار نباشد،  نقش پیشنهادی را نمی پذیرم.

وقتی فیلم را روی پرده دیدید چه حسی داشتید و نظرتان درباره بازی خودتان چه بود؟

بسیار راضی بودم. اکران اول «شین» در جشنواره فیلم فجر  چیزی نزدیک به پنج دقیقه اضافه داشت که البته کاملا طبیعی است و بسیاری فیلم‌ها ممکن است در اکران‌های بعد از جشنواره، اصلاحاتی داشته باشند و اضافات این فیلم هم در اکران کنونی اصلاح شده  که در نهایت کار تمیز و قابل قبولی روی پرده رفته است.

پیش بینی شما در این شرایط از استقبال مخاطبان چیست؟ آیا آن طور که باید دیده می‌شود؟

قشر مخاطبان جوان بسیار این فیلم را دوست داشتند به ویژه در اکران شهر مشهد با استقبال جوانان همراه بود اما در حال حاضر شرایط اجتماعی کشور به گونه‌ای است که سینما راکد است و بیننده ندارد و از این لحاظ ضربه‌ای به فیلم، تهیه کننده و کارگردان زده است و این هم برای برخی از فیلم‌ها اتفاق می‌افتد که در زمانی اکران می‌شوند که سینما بیننده ندارد.

 شاید اگر در تاریخ دیگری اکران می‌شد شاهد استقبال بیشتری بود همان طور که در اولین اکران این فیلم با استقبال خوب مخاطبان همراه شد و بسیاری از آنها راضی از سالن بیرون آمدند.

من فکر می کنم که هم آقای شهاب حسینی و هم میثم کزاری از نتیجه کارشان به لحاظ کیفی راضی بودند و مخاطبان هم توانسته بودند با فیلم ارتباط برقرار کنند.

فاطمه حمیره

انتهای پیام/