آتش تقی پور که کارنامه پرباری در تئاتر، سینما و تلویزیون دارد، از هنرمندان پیشکسوتی است که دانش‌آموخته رشته بازیگری و کارگردانی از دانشکده هنرهای دراماتیک در دهه چهل شمسی است و فهرست بلندبالایی از نقش‌آفرینی در نمایش‌ها، فیلم‌ها و سریال‌های مختلف و همکاری با کارگردانان و فیلمسازان سرشناس ایران را در کارنامه هنری خود دارد که از آن جمله می‌توان به فیلم‌های «مسافران»، «شاخه های بید»، «شب واقعه»، «زیر درخت هلو»، «خروج»، «آتابای» و سریال های «سربداران»، «روزی روزگاری»، «تنهاترین سردار»، «پهلوانان نمی میرند»، «شب دهم»، «تفنگ سرپر»، «معمای شاه»، «ستایش»،« از سرنوشت» و … اشاره کرد و حال به بهانه اکران فیلم سینمایی «شین» روزنامه صبا با وی گفتگویی را صورت داده است.

فضای فیلم شین دلهره آور و تا حدودی ترسناک است شما با توجه به کثرت نقش آفرینی هایی که داشته اید، آیا تجربه بازی در چنین فضایی را داشتید یا اولین بار بود که بازی در چنین حال و هوایی را تجربه می کردید و این تجربه چطور بود؟

 خیر. اولین بار بود که در چنین فیلمی بازی کردم و فضای فیلم برای من تازگی داشت و به نظرم به عنوان کار دوم یک فیلمساز کار بسیار فوق العاده ای شده است.

فیلم های ایرانی به جز چند فیلم که اخیرا با ویژگی دلهره آور و یا معمایی جنایی ساخته شده اند، تا چند سال پیش هیچ فیلمی در این ژانر ساخته نمی شد و فیلمسازان علاقه ای به ورود به این ژانر نداشتند. تصور شما از ساخت چنین فیلم هایی و توانمندی ساخت این ژانر در میان کارگردانان ایرانی چیست؟

ساختن این فیلم ها مشکل است چرا که به طور کلی ما مردم بسیار کم تحرکی داریم. زمانی که سریال‌ها و فیلم‌های خارجی را می‌بینیم یا شهرهای اروپا وامریکایی را مشاهده می‌کنیم، به نظر می‌رسد که سرعت حرکت آنها بسیار تندتر از ما ایرانی‌هاست.

بنابراین آنها به دیدن چنین فیلم‌هایی عادت دارند اما برای ما ساخت این فیلم‌ها عادت نیست واز طرفی تبحر و مهارت ویژه‌ای همراه با کات‌های کوتاه کوتاه و موسیقی ویژه خود را می‌طلبد.

با این حال باید بگویم که فیلم «شین» در ژانر وحشت نیست و خود سوژه این فیلم است که فضای دلهره‌آوری را ایجاب می‌کند. اتفاقی در یک خانه قدیمی افتاده و برای سالیان دراز لاپوشانی شده است.حالا ورود این زن به این خانه است که مسئله را بازخوانی می‌کند و به خاطر می‌آورد.

درباره استقبال مخاطبان از فیلم «شین» چه فکر می‌کنید؟

در این شرایط کنونی جامعه، تصور نمی‌کنم استقبالی از این فیلم صورت بگیرد. دیدن این فیلم ها نیاز به آرامش فکری دارد که این روزها مردم و مخاطبان چنین آرامشی را ندارند. از طرفی هم بسیاری از مخاطبان تحمل کشف یک راز را ندارند و دلشان می‌خواهد سریع به نتیجه برسد و پرداختن به چرایی آن مسئله برایشان جذابیت ندارد.

من از میزان فروش این فیلم تا امروز خبر ندارم اما تصور نمی‌کنم حتی حضور هنرپیشه‌هایی که برای برخی از تماشاگران جذاب است، به فروش بیشتر فیلم کمکی کند چرا که در مجموع سینمای ما در حال حاضر و با توجه به شرایط امروز جامعه تماشاگر ندارد.

هر چند به نظر من میثم کزازی سناریوی خوبی نوشته، بازیگران خوبی را انتخاب کرده و به خوبی هم  از پس ساخت این فیلم برآمده است.

چه بازخوردی از ایفای این نقش داشتید؟

در مجموع خوب بود. آقای جمشید آریا (هاشم پور) بعد از اکران  اول فیلم به من گفت که تو دیگه همه چیز را جمع کردی و  تمام کردی! چون گره‌گشایی راز این قصه با شخصیتی بود که من بازی کردم و او تنها کسی بود که از این راز باخبر بود.

کار کردن با یک کارگردان جوان و تازه کار چگونه بود؟

کارگردان کاربلد وشریفی است و من به او بابت موفقیتش تبریک می‌گویم. امیدوارم باز هم فیلم بسازد وتهیه کنندگان هم به او اعتماد کنند.

حضور آقای شهاب حسینی چقدر در این تصمیم شما در پذیرفتن این نقش دخالت داشت؟

حضور آقای شهاب حسینی به عنوان سرمایه‌گذار و کسی که حمایت می‌کرد در این پروژه بسیار مثمرثمر بود و از طرفی خود او هم فرد قابل احترام، منطقی و قابل اعتمادی است که در جلب موافقت بازیگران و عوامل بسیار تأثیرگذار بود.

اولویت‌های شما برای پذیرش یک نقش چیست؟

 خود متن به ما می‌گوید، نقشی که پیشنهاد شده است قابل پرداختن است یا نه بنابراین ابتدا متن فیلمنامه و نقشی که پیشنهاد شده مهم است که آیا قابلیت پرداخت دارد یا خیر. اما کارگردان هم مهم است مثلا در این فیلم من شناختی از کارگردان آن نداشتم اما متن فیلمنامه بسیار خوب بود و زمانی که عوامل و تیم خوبی را کنار هم دیدم، پذیرفتم که همکاری کنم.

این فیلم به نظرم قابلیت ارایه در فستیوال‌های خارجی را هم دارد و می‌تواند توجه مخاطبان غیر ایرانی را هم به خود جلب کند.

 نظرتان درباره بازی خودتان چه بود؟

در مجموع به نظرم خوب بود و برای من راضی کننده بود.

کارگردان با هنرپیشگان پیشکسوت چه تعاملی داشت؟

 یکی از ویژگی‌های آقای کزازی این است که به هنرپیشه اعتماد می‌کند و به بازیگر و آورده‌ای که دارد توجه می‌کند.

گاهی هنرپیشه به طرق مختلف به جذابتر شدن و واقعی شدن نقشی که بازی می‌کند، کمک می کند. مثلا در این فیلم من  شعری را به زبان ترکی خواندم که در سناریوی آنها نیست اما پذیرفتند و این از سر اعتمادی بود که به من کردند.

در این فیلم بسیاری از بازیگران پیشکسوت و قدیمی سینمای ایران حضور دارند، نظرتان درباره این انتخاب‌ها چیست؟

به نظرم خیلی انتخاب‌های خوبی بوده است.  شهاب حسینی و کزازی به این بازیگران ارج گذاشتند و از شهرتشان هزینه کردند که این قابل تقدیر است.

این  پختگی کارگردان و تیم سازنده را می‌رساند که چنین انتخاب‌هایی داشته‌اند و این خودش یک امتیاز است. گاهی یک کارگردان از روی کم‌تجربگی بازیگرانی را انتخاب می‌کند که فکر می‌کند بهتر می‌تواند با آنها کار کند و به نتیجه برسد.کار کردن با بازیگران پیشکسوت این مزیت را دارد که اگر به آنها اعتماد شود، کارشان را خوب بلدند و نیازی نیست کارگردان برای درآوردن نقش‌هایشان  با آنها کلنجار برود.

بازیگران پیشکسوت گاهی برای ایفای نقش‌هایشان، درباره نوع گریم و نوع لباس‌شان هم می‌توانند پیشنهادهای خوبی بدهند یا چیزهایی را با خودشان همراه ببرند که برای بهتر اجرا کردن نقش‌شان استفاده کنند و این برخاسته از تجربه بالای آنها در ایفای نقش‌هاست.

اما با این حال این کار کارگردان است که می‌تواند زوایای مختلف کار هنرپیشه، قرار گرفتنش در کادر و احساس او را در قالب تکنیک‌های سینمایی بهتر منتقل کند.

فاطمه حمیره

انتهای پیام/