روزنامه صبا

روزنامه صبا

کارگردان نمایش «‌جهان بانو » در گفتگو با روزنامه صبا:

هر آیتم که می سازم  بخشی از وجود خودم است


حسن برزا با بیان اینکه این کار تلفیقی از نمایش، سینما، تلویزیون و پرفورمنس است، گفت که هر آیتم که می سازم  بخشی از وجود خودم است.

نمایش جهان بانو، به همت و حمایت سازمان‌هنری‌و‌فرهنگی‌اوج از آبان‌ماه هر شب ساعت ۱۹ در بوستان ولایت اجرا می‌شود، مجری طرح این اثر را سیمای هنری ققنوس به عهده دارد. علی‌اسماعیلی، تهیه‌کننده این اثر نمایشی است که قبلا نمایش میدانی، تنهاتر از مسیح، و تنهای شب تار، را نیز به اجرا رسانده است. مخاطبان برای دیدن این نمایش می‌توانند با مراجعه به سایت سینما‌تیکت و رزرو رایگان بلیط از شب قبل اقدام کنند، خوشبختانه با توجه به موضوع این نمایش که با محوریت زنان است، فضای امنی برای حضور بانوان محیا است، تا در طول نمایش احساس امنیت و آرامش خاطر داشته باشند، محیط چایخانه گرم و وجود مهد کودک، به زنانی که به همراه کودکان خود می‌آیند، از امکانات این مجموعه می باشد. روزنامه صبا، برای جویا شدن ازکم و کیف این نمایش به سراغ عوامل آن رفته و با آنان به گفتگو نشسته‌است.

از نمایش جهان‌بانو برای‌مان بگوئید ؟

این سبک از تئاتر به نمایش‌های میدانی معروف است، که مبدع و طراح آن بهزاد بهزاد پور بودن که در نمایش شب آفتابی و شبی در کهکشانها، دستیار و برنامه‌ریز ایشان بودم و بعدها با کارهای دیگر کسب تجربه کردم تا به نمایش جهان بانو، رسیدم.

از سابقه خود در این سبک از نمایش میدانی بگوئید؟

در سال‌های اخیر، نمایش میدانی روشنای شب‌تار,تنها‌تر از مسیح و عرض‌و‌شمس را به این سبک اجرا کردیم و جهان‌بانو، که پروژه چهارم ما به‌حساب می‌آید.

آیا از قبل برای این نمایش طرحی مکتوب داشته‌اید و اگر این‌گونه بوده این متن مکتوب در چه قالبی بوده و چه‌گونه از ایده به طرح و در نهایت به روایت رسیده‌اید ؟

در ابتدا یک طرح ابتدایی بود که بعدتر تبدیل به نمایشنامه شد. این‌‌کار برای ما حدودا سه سال زمان برد که از قالب یک طرح و ایده به متن نمایشنامه برسیم، طرح سال ۹۷ ایده‌پردازی شده‌بود و از آن سال به بعد ما مشغول بازنویسی‌های متعدد طرح شدیم این روند با پژوهش و تحقیق همراه بود با توجه به این‌که شخصیت‌های این نمایش با محوریت زنان و بانوان تاریخ ساز اتفاق می‌افتاد، نیاز به مطالعه و استفاده از منابع غنی تاریخی درکار احساس می‌شد و حدود شش ماه در پیش تولید بودیم تا این‌که توانستیم این نمایش را با بودجه‌ای حدود ۵ میلیارد، از آبان ماه آماده اجرا کنیم.

این نمایش در قالب چه ساختار و سبکی طراحی و ایده پردازی شده‌است ؟

این کار تلفیقی از نمایش، سینما، تلویزیون و پرفورمنس است. در واقع از همه قالب‌های اجرایی بهره‌ برده‌ایم تا به اجرا برسد. که ما از آن به عنوان نمایش میدانی با بیگ پروداکشن یاد می‌کنیم. قالبی که می‌تواند از تمامی عناصر سبکی در ساختارهای اجرایی استفاده کند و روایت خود را به بهترین شکل ممکن به مخاطب انتقال دهد.

نمایش شما، هر شب میزبان چه تعداد تماشاگر است؟

این نمایش، هر شب میزبان ۲۰۰۰ الی ۲۵۰۰ مخاطب است، و با توجه به تجربه‌ای که در طول این چند سال در مقوله نمایش میدانی داشته‌ایم، توانسته‌ایم بخوبی این میزان از جمعیت را مدیریت کنیم. در همین لوکیشن، قبلا نمایش تنهاتر از مسیح و روشنای شب‌تار، با همین شیوه اجرا کرده‌ایم، و خوشبختانه مردم، هم به عنوان تماشاگر با این شیوه اجرایی آشنا شده‌اند. چرا که از قبل مخاطب نمایش‌هایی از این دست بودند و همین امر در تسهیل امر مدیریت فضای سالن بسیار به ما کمک کرد.

مدت زمان نمایش چقدر است؟ و تردد تماشاگران با توجه به جمعیت سخت نیست؟

مدت زمان نمایش، حدود یک ساعت و سی دقیقه است و در این زمان امکان رفت و آمد تماشاگران برنامه‌ریزی شده‌است، اما به‌طور کلی این نمایش از چنان ضرب و ریتم هیجانی و داستانی پرکشش برخوردار است که احتمال خروج تماشاگران در حین نمایش بسیار پایین است. در واقع مخاطبان ما از همان ابتدای نمایش چنان درگیر روایت و صحنه‌های جذاب بصری می‌شوند که تا انتها  با نمایش همراه می‌مانند.

آیا از مولفه‌های نمایش ‌ایرانی، مانند تعزیه و پرده‌خوانی و… در اجرا بهره برده‌اید؟

نمایش ما ورژن پیشرفته‌ای از همه این‌هاست، اما نه به‌صورت کلاسیک و متداولی که قبلا از این سبک استفاده شده‌است، در این نمایش موفق شده‌ایم از همه سبک‌ها و شیوه‌های اجرایی و جلوه‌های بصری استفاده کنیم و یک کار مدرن ارائه دهیم. در نمایش شبی در کهکشان، که جزو اولین نمایش‌های میدانی بیگ پروداکشن است و در همین بوستان ولایت نیز اجرا رفتیم، امکانات زیادی در اختیار نداشتیم. و از آن اجرهای اول تا‌کنون در این شیوه اجرایی، با توجه به تجربه، پیشرفت‌های زیادی کرده‌ایم. در حال حاضر بوستان ولایت، به یک پایگاه دائمی نمایش‌های میدانی تبدیل و به همین خاطر زیرساخت‌های لازم هم در آن تعبیه شده‌است. به طور مثال دراجراهای که در سال‌های اول داشتیم، امکان تغییر دکور سنگین برای ما فراهم نبود، و همه چیز در همان فضای استارکچر کلی به شکل رئال اتفاق می‌افتاد، اما در طول این نمایش، دکوری به اندازه ۷۰۰ تا ۷۵۰ متر مربع به دفعات در زمان یک دقیقه‌ای  تغییر می‌کند، مثلا شهر قدیمی به معبد تبدیل می شود و یا … که برای مخاطب بسیار قابل توجه و جذاب است.

ما از تجهیزات مدرن و امکانات صحنه‌ای و بهترین سیستم‌های نوری استفاده کرده‌ایم.  و از عوامل با سابقه و حرفه‌ای تلویزیون و سینما بهره برده‌ و از تخصص و دانش آن‌ها در صحنه‌پردازی و نورپردازی استفاده کرده‌ایم.

مرتضی پور‌حیدری به عنوان طراح صحنه از عوامل سریال مستوران بودند و طراح نور بر عهده عباس رحمانی است که به طور خارق العاده‌ای تصاویر بکری را در نورپردازی این نمایش خلق کرده‌اند.

یکی از بهترین طراحان حرکت در ایران فرشاد منظوفی نیا می‌باشند، از آن‌جا که این نمایش مبتنی بر طراحی حرکت و نور و صحنه است، از مشورت ایشان در طول کار استفاده شده‌است؟

نه متاسفانه، این از کم سعادتی ما بوده که در خدمت ایشان نبودیم، طراح حرکت این نمایش، بهادر فاضل و امیر خلیلی هستند.

شما در این نمایش بیشتر ذهن مخاطب را درگیر می‌کنید یا عواطف و شور هیجانی را به وجد می‌آورید؟ 

هر دو را داشته‌ایم چرا که فرم با جذابیت زیاد، احساسات مخاطب را به وجد می‌آورد، و روایت هم با توجه به موضوعی که دارد، یعنی بانوان تاریخ ساز، مقوله‌ای  بسیار تعقل برانگیز است، موضوعی که تا به‌حال روی آن به صورت تخصصی کار نشده و به این شکل نمایش جهان‌بانو،  تلفیقی از تعقل و احساس است.

در این نمایش به چه زنان تاریخ‌سازی، پرداخت شده‌است؟

شروع آن با خلقت حضرت آدم و حوا است، و به نقش حوا، به عنوان مادر بشریت پرداخت شده، پس از آن حضرت ساره، حضرت هاجر، حضرت آسیه، حضرت مریم و بعد از آن حضرت خدیجه و حضرت فاطمه الزهرا(س) و بعد آز آن به حضرت زینب و حضرت معصومه و نقش آن‌ها در تاریخ پرداخت شده‌است. و بعد از آن وارد وقایع دوران بعد از انقلاب می‌شویم، دفاع مقدس و به پرستاران شهیده دوران کرونا نیز توجه ویژه‌ای داشته‌ایم.

آیا در طول اجرای نمایش تاکنون با توجه به فیدبک‌های مخاطبان، صحنه‌هایی حذف و یا اضافه شده‌اند؟

ما مرتب در‌گیر این اتفاق هستیم و در محل اتاق فرمان با توجه به فیدبک‌هایی که از اجرا داریم برای رضایت و جلب توجه مخاطبان، نکته و نظرهای آن‌ها را در اجرا لحاظ می کنیم. البته برای این کار تنها به نظر مخاطبان اکتفا نمی کنیم ، هر شب با افکار سنجی از انعکاس نمایش در رسانه‌‎ها ، و جلساتی با کارشناس‌های مربوطه مدام به دنبال تغییر و بهتر شدن هستیم. اما در کل تا‌کنون این تغییرات بسیار جزئی بوده و نیاز به تغییرات کلی نداشته‌ایم.

در مورد موسیقی نمایش توضیح می دهید؟

به‌طور کلی در نمایش میدانی به خاطر هماهنگی گسترده‌ای که اتفاق می افتد، امکان استفاده از موسیقی زنده مقدور نیست، موسیقی از قبل آماده شده‌است که در حین اجرا پخش می‌شود، بخشی از موسیقی ساخته شده‌است و بخشی هم از منابع آماده استفاده کرده‌ایم که عرفان حسن زاده مسئول صداگذاری این نمایش هستند و به اقتضای نمایش، کار موسیقی آن را به عهده گرفته‌اند.

با توجه به این که عده‌ای از هنروران این نمایش سرباز هستند، اگر ایده‌های شما در تمرین برای‌شان قابل اجرا نبود چه می‌کردید؟

چون در ابتدا خودم نویسندگی این نمایشنامه را به عهده داشتم، در همان لحظه نگارش، کارگردانی هم می‌کردم، و با توجه به تجربه‌ای که در این زمینه داشتم، پتانسیل موجود در بازیگران را در حوزه اجرایی لحاظ کردم. البته باید بگویم که خوشبختانه بازیگران سرباز،  با توجه به سابقه‌کاری که در نمایش‌های قبلی داشتند، آمادگی لازم برای اجرای نقش را دارند، و همان سربازها در حال حاضر به بازیگران خوبی تبدیل شده‌اند. تیم کارگردانی این نمایش هشت نفره است که هر کدام مسئول بخشی از کار از تمرین تا اجرا هستند.

این نمایش برای شما یک موفقیت است یا تجربه ؟

این کار برای من تجربه است، و هنوز به ایده‌آل‌های خود در این زمینه نرسیده‌ام. این نمایش برحسب امکانات و توان در حال حاضر ماست. امید دارم در نمایش‌های بعدی بهتر و بهتر شود و از تکرار بپرهیزیم تا به تولید محتوای جدید برسیم و در چرخه تکرار کارهای قبلی نیفتیم.

پروژه‌ تئاترهای میدانی چه اندازه نفس‌گیر و سخت می‌تواند باشد؟

انجام و به اجرا رساندن این نوع تئاترها بسیار صبر و تحمل و آرامش می‌خواهد. چرا که تعداد نفرات در این نوع پروژه‌ها بسیار سنگین است و بیش از ۷۰ الی ۸۰ پرده نمایشی در حال انجام است که هر پرده بازیگران بسیار، عوامل و دکور می خواهد. هماهنگی این عوامل سخت است، اما کمک و همکاری همه گروه ساخت جهان بانو، را راحت و لذت بخش کرده‌است.

استقبال تماشاگران چگونه بوده است؟

استقبال تماشاگران خداروشکر متناسب با ظرفیت خوب بود.

کدام‌یک از صحنه‌ها برای‌تان جذاب‌تر است؟

تمام صحنه‌های این کار و کارهای دیگر  برای من لذت بخش هستند. چرا که هر کدام  از صحنه‌ها را بخشی از وجود خودم می‌دانم. اما صحنه شهادت حضرت زهرا (س)، حس و حال دیگری برایم رقم زده‌است.

فرهومند ناظریان

انتهای پیام/

هنوز دیدگاهی منتشر نشده است