سیروس همتی، ۱۳ مرداد ۱۳۵۱ به دنیا آمد. او رشته کارشناسی ریاضی در دانشگاه تربیت معلم را به پایان رساند و به واسطه آن اکنون هم زمان با فعالیت‌های هنری‌اش به‌عنوان معلم ریاضی مشغول به کار است. همتی، در کنار تدریس و بازیگری، طراحی صحنه ،نویسندگی و کارگردانی هم می‌کند. این بازیگر و کارگردان تئاتر سال‌ها پیش در «خاک سرخ» ابراهیم حاتمی کیا و «آشپزباشی» محمدرضا هنرمند ، نقش کوچکی ایفا کرد و تجربه بازی در چند تله‌فیلم و فیلم سینمایی را داشت. اما هنرنمایی او در فیلم سینمایی مارمولک به کارگردانی کمال تبریزی و  بازی در سریال مناسبتی ماه مبارک رمضان به نام «خداحافظ بچه» و سریال شبکه نمایش خانگی «نیسان آبی» به کارگردانی منوچهر هادی، مورد توجه بیشترعلاقه‌مندان قرار گرفت.

فیلم «طبقه یک و نیم» که در ژانر کمدی به کارگردانی نوید اسماعیلی و تهیه‌کنندگی غلامرضا آزادی در سال ۹۹ ساخته شده، بعد از حدود دوسال پروانه نمایش گرفته و  قرارداد اکران این فیلم بنا بر تصمیم عوامل به‌جای روز چهارشنبه که روز مرسوم ورود فیلم‌های جدید در هر هفته به چرخه اکران محسوب می‌شود، یک روز زودتر و در روز سه‌شنبه ۱۰ آبان، که بلیت سینماها به‌صورت نیم‌بها عرضه می‌شود، با بازی سیروس همتی، روانه پرده نقره‌ای سینماها شده‌است. البته این فیلم برای اولین بار در میان ۶۲  فیلم بلند سینمایی حائز شرایط حضور در بخش سودای سیمرغ سی و نهمین جشنواره فیلم فجر شد و  در معرض نگاه نقادانه اهالی رسانه و منتقدان سینمای ایران قرار گرفت. و هم‌اکنون پس از گذشت حدود ۱۰ روز از اکران آن و تا لحظه تنظیم این مطلب،  نزدیک به  ۴۰۰ میلیون تومان فروش داشته که به عبارتی روزی حدود ۴۰ میلیون تومان می‌شود. و اگر از زاویه تعداد تماشاگر محاسبه کنیم، فیلم «طبقه یک‌و‌نیم»  با قیمت بلیط ۴۵۰۰۰ هزار تومان و با در نظر گرفتن بلیط نیم بهای سه‌شنبه‌ها، به طور متوسط روزی ۹۰۰ تا ۱۰۰۰ تماشاگر را جذب سالن‌ سینماها کرده‌است.

همتی، در این فیلم  با بازیگرانی چون امیرمحمد متقیان , شهره سلطانی , مهدی هاشمی ، صحرا اسدالهی، سیروس همتی، خسرو احمدی، قاسم زارع، اسدالله یکتا، مهران رجبی، بهروز پناهنده ، اصغر حیدری، مهدی موسوی، مریم فرجی، رامتین پورقاسمیان، مانی سقاباشی، هم‌بازی است. روزنامه صبا، به بهانه اکران این فیلم که داستان آن درباره  بهنام، کارمند شرکتی معتبر است که به دلیل دقیق بودن در کارش از سوی مدیریت بنا است جایگاه شغلی‌اش عوض شود، ولی براساس یک اتفاق ساده، نه‌تنها جایگاه شغلی‌اش بلکه تمام زندگی او و آبروی چندین ساله‌اش به خطر می‌افتد… با سیروس همتی، به گفتگو نشسته‌است تا از چند و چون فیلم و بازی  او در آن بیشتر بدانیم.

داستان فیلم «طبقه یک و نیم »، در یک صبح زمستانی اتفاق می‌افتد که بهنام قصد ورود به شرکت دارد، اما سرگرد سعیدی، که فردی کارکشته است به دنبال سارقان انبار شرکت می‌گردد و با مشاهده رفتار و عملکرد بهنام، شک و تردیدش بیشتر می‌شود. با این اتفاق ساده، زندگی بهنام، دستخوش تغییرات مختلف شده و ناگهان همه چیز برای او عوض می‌شود. «طبقه یک و نیم» نشان می‌دهد که چه‌طور اتفاقات بیرونی و خارج از دسترس یک فرد می‌تواند زندگی و شرایط او را تحت‌الشعاع قرار داده و دستخوش اتفاقات مختلف کند.

همتی: هیچ وقت از آب گل آلود ماهی نگرفته‌ام

چه شد که به جمع بازیگران «طبقه یک و نیم» پیوستید؟

خیلی غیرمنتظره و بدون هیچ مقدمه‌ای طی تماسی از سوی کارگردان دعوت به کار شدم. «نوید اسماعیلی» کارهایم را پی‌گیری کرده‌بود و علاقه داشت تجربه ای با هم داشته باشیم. وقتی فیلمنامه را مطالعه کردم احساس خوبی به نقش پیدا کردم ؛ شخصیتی که به شدت از آب گل آلود ماهی می‌گیرد. نقش‌هایی را که بالا و پایین دارند، دوست دارم، البته نه تنها من، بلکه هر بازیگری که دغدغه‌مند است به این گونه نقش‌ها علاقه دارد.

اغلب پیشنهادهای‌تان بازی در آثار کمدی است. آیا این موضوع خودخواسته است یا پیشنهادها شما را به این سمت سوق داده‌است؟

خیر، اتفاقاً نقش‌هایی هم پیشنهاد داده می‌شود که کاملاً جدی و تراژیک است. اشاره می‌کنم به نقش برادر شهید هسته ای «مجید شهریاری» ساخته «حسین تبریزی» که در اوایل فیلمبرداری در گپ و گفت مان می گفت که از من چند تئاتر جدی دیده است و معتقد بود من از پس بازی در نقش‌های کمدی و جدی بر می‌آیم و به من اعتماد کرد. از این گونه نقش‌های جدی زیاد بازی کرده‌ام. در نمایش «کلنل» کاندیدای بازیگری شدم و در آن، نقش‌ام کاملاً جدی بود. در فیلم‌های «دشمن زن»، «زن ها فرشته اند ۲» و «پاکول» هم نقش‌های جدی داشتم. می‌خواهم بگویم که سعی و تلاش من این است تا از هر نوع نقشی استقبال کنم و کارنامه بازیگری‌ام دارای تنوع و نقش‌های متفاوت باشد.

با این توضیحات «سیروس همتی» را در کدامیک موفق می‌دانید؛ سینما، شبکه نمایش خانگی، تئاتر یا تلویزیون؟

 پاسخ این سئوال را بر عهده مردم می‌گذارم. سرچشمه همه این‌ها تحلیل و ارائه درست نقش است. تکرار می‌کنم، ارائه درست نه درشت. چون فرق بازی درست با درشت سه نقطه است، برای من ارائه کار خوب مهم است اگرچه حواس‎ام باید به این موضوع باشد که در سینما وجهه هنری شخصیت بالاتر است، در تلویزیون و شبکه نمایش خانگی چون مخاطب عام بیننده است شخصیت باید به تیپ هم نزدیک باشد و این‌ها تعاریفی است که بازیگر با توجه به مطالعات و تجربه‌هایش باید باید به آن دقت داشته باشد‌. نکته مهم این است که بتوانی نقش را به درستی تجزیه و تحلیل کنی و بقیه را باید بر عهده تماشاگر بگذارید. خدا را شکر مخاطبان بازی‌ام را در هر ژانر  و  مدیومی، چه در سینما و چه در تئاتر و تلویزیون و  حتی شبکه نمایش خانگی، پسندیده‌اند.

به فیلمی که هم‌اکنون با بازی شما روی پرده‌ سینماها است برگردیم. در فیلم «طبقه یک و نیم»، با توجه به توضیحاتی که ارائه دادید، چه تحلیلی از نقش‌تان برای اجرا و خلق کاراکتر داشتید؟

در وهله اول، فیلمنامه را مطالعه می‌کنم و در حاشیه فیلمنامه یادداشت‌هایی برای خودم می نویسم و در جلسه بعد با حضور فیلمنامه‌نویس و کارگردان، آن چه را که نوشته شده، با توجه به دیالوگ‌ها ارائه می‌دهم. خوشحالم در خصوص تمام کارهایی که انجام داده‌ام، در اولین جلسه با کارگردان‌های مختلف، آن چه که برداشتم از نقش بوده، مد نظر نویسنده و کارگردان بوده و معمولا پیشنهاهایم مورد استقبال قرار می‌گیرد.

درباره فیلم «طبقه یک و نیم» همین اتفاق افتاد و آن چیزی که برایم اهمیت دارد، این است که ببینم چه جایگاهی در این فیلمنامه خواهم داشت. بنابراین ابتدا قصه و پرداخت فیلمنامه ، دوم کارکترهای آن و سوم خود کارگردان و تیم تولید همه فاکتورهایی هستند تا یک نقش را بپذیرم. همیشه سعی کرده‌ام بهترین انتخاب را داشته باشم و همه جوانب را در موقعیت‌های ضروری در نظر بگیرم.

نقشی که در «طبقه یک و نیم» دارم از خودم دور است. هیچ وقت در زندگی‌ شخصی از آب گل آلود ماهی نگرفته‌ام و  این تضاد و تقابل را دوست دارم  چون مرا وادار به تفکر و تحقیق می‌کند و سبب رشدم می شود‌.

نقش من در این فیلم از آن دست نقش‌هایی است که باید به آن می‌رسیدم، آدمی پاچه‌خوار‌ و تقریباً سودجو که از آب گل‌آلود ماهی می‌گیرد. به طور مثال اگر به من نقش معلم یا دبیر را بدهند چون حدود ۳ دهه است که در این حرفه کار می‌کنم نیاز به دویدن ندارم و با چم و خم این حرفه آشنا هستم.

اولین تجربه همکاری‌تان با «نوید اسماعیلی» چگونه بود؟

قطعاً تجربه خوبی بود چون در غیر این صورت در فیلم دومش، «پاکول» با او همکاری نمی‌کردم. وقتی روند تولید، شناخت کارگردان، برخورد او با عوامل، نوع احترام، درست و اصولی پیش برود خاطره خوبی بر جا می‌گذارد و  همین‌ها کافیست تا از پیشنهادهای بعدی هم استقبال کنم.

«طبقه یک و نیم» چه مسئله‌ای را در جامعه به چالش می‌کشد؟

در این فیلم سوءتفاهمی که در دنیا وشرایط امروز، آمارش بالاست، به تصویر کشیده شده‌است.

وقتی یک بازیگر فیلمنامه‌ای را می پذیرد و یا کارگردانی اثری را می‌سازد، به ماندگاری آن  فکر می کند. آیا فیلم «طبقه یک و نیم» پیام خود را به مخاطب منتقل کرده‌است؟

صد درصد منتقل کرده است، در غیر این صورت سرمایه‌گذارها پای کار نمی‌ایستادند. سرمایه‌گذارها آدم های باهوشی هستند و قطعا در تولید و ساخت اثری ورود می‌کنند که ارزش داشته باشد‌. هم‌چنین استاد مهدی هاشمی، شهره سلطانی، قاسم زارع، خسرو احمدی، بهروز پناهنده و صحرا اسداللهی بازیگران شناخته شده ای هستند و اگر فیلمنامه حرفی برای گفتن نداشت، بازی در این فیلم را نمی‌پذیرفتند.

با توجه به شرایط ۲_ ۳ سال اخیر و همه‌گیری کرونا که تماشاگر  را از سالن‌های سینما دور کرده بود، آیا در شرایط  فعلی بازتاب و بازخوردی از اکران و استقبال از این فیلم‌ گرفته‌اید؟

در صفحات مجازی بازتاب کیفیت فیلم قابل دفاع است،اما واقعیت امر این است که ما هنرمندان  مانده ایم که چه کنیم؟ من خودم را عرض می‌کنم، وقتی بازی در اثری را می‌پذیرم به هر حال انعکاسش این است که چرا قبول کردم و اگر قبول نکنم بی‌کار می‌شوم. اما در عین‌حال به دو مطلب اشاره می‌کنم. ابتدا به کرونا و ‌شرایط موجود در جامعه. به هر حال کارگردان و عوامل فیلم دوست دارند فیلم‌شان دیده شود و  با استقبال مخاطب خستگی‌شان در برود. مطمئن هستم با اکران «طبقه یک و نیم» خستگی عوامل گروه رفع شد. اما موضوع مهم دیگر درباره اسپانسر، سرمایه گذار یا تهیه‌کننده است که دوست دارند برای دوام و استمرار کار در این عرصه بازخورد مالی خوبی داشته‌باشند. به هر حال حتی با توجه به شرایطی که در ۲ ماه اخیر گریبان گیر همه‌مان است، تصور می‌کنم فروش فیلم در قیاس با دیگر فیلم‌ها قابل دفاع باشد. در کل هرکاری انجام دهیم مردم  حرفی، گله ای یا نقدی به عملکرد ما دارند.

تصور می‌کنید فیلم زمان مناسبی اکران شده‌است؟

من  که در  این موضوع تعیین‌کننده نیستم. اگر با توجه به این که فیلم از قبل آماده بوده و طبق زمان‌بندی اکران آن فقط در این برهه می‌توانسته اتفاق بیفتد، باید بپذیریم.

بازیگری چه جایگاهی در کارنامه‌تان دارد و فکر می‌کنید تا چه زمانی این حرفه را ادامه می‌دهید؟

بازیگری یکی از رشته‌هایی است که بر خلاف رشته‌های ورزشی، سن در ادامه همکاری تاثیر ندارد؛ بازیگری تنها حرفه‌ای است که بازنشستگی ندارد.

وضعیت معیشت و درآمدتان با توجه به این که یک حقوق ثابت از آموزش و پرورش برای حرفه معلمی دارید، چه‌طور است؟

برخی بازیگران سرشان شلوغ است و من هم به آن‌ها می بالم و امیدوارم سر من هم شلوغ شود و درآمد خوبی از این راه داشته باشم. بعد از بازی در سریال «نیسان آبی» هیچ پیشنهادی نداشتم و اگر کارمند رسمی آموزش و پرورش نبودم به لحاظ مالی دچار معضل می‌شدم و به مشکل بر می‌خوردم. آن موقع مجبور بودم به بازی در هر کاری تن بدهم، اما حقوق دبیری باعث شده‌است که حق انتخاب داشته باشم.

وضعیت تئاتر چگونه است؟ این روزها به شدت دو دستگی برای روی صحنه رفتن یا نرفتن در بین تئاتری‌ها حاکم شده‌است.

تئاتر نسبت به سینما به شدت مظلوم است. من در شرایط کرونا با ماسک سر صحنه می‌رفتم و جلوی دوربین ماسکم را برمی‌داشتم.اما متاسفانه در دوران کرونا خیلی در حق تئاتر ظلم شد و اصلاً تماشاگر حق نداشت تئاتر ببیند. هم اینک هنرمندان از این طریق امرار معاش می‌کنند و الان دوره این حرف‌ها گذشته که چرا کار می کنی. من حق انتخاب دارم که در تئاتر کار کنم یا نکنم. سئوالی از شما دارم؛ اگر من یک، ۲، ۳ یا ۴ ماه کار نکنم، چه فردی خرج زندگی‌ام را پرداخت می‌کند؟

سخن پایانی‌تان را با «صبا» درباره بازی در فیلم «طبقه یک و نیم» بفرمایید.

در فیلم«طبقه یک و نیم» سکانس‌هایی وجود دارد که قابل انطباق با شرایط موجود در جامعه است. آن را اثری قابل دفاع می‌دانم و فکر می‌کنم «نوید اسماعیلی» در  فیلم «پاکول»  تعداد نواقص و ضعف‌هایش نسبت به «طبقه یک و نیم» کمتر است، چون تجربه‌اش بیشتر شده‌است. مطمئنم  با این روندی که پیش می‎رود  سینمای ایران با فیلمسازی باآتیه روبه‌رو است. از همکاری در این فیلم و با «نوید اسماعیلی» بسیار راضی هستم و از این فیلم  به عنوان یک کار شریف یاد می‌کنم. به شدت نقش‌ام را در این فیلم دوست دارم  و امیدوارم اکران موفقی را پشت سر بگذارد.

مریم ضیغمی محمدی

انتهای پیام/