ندا روزبه – فیلم سینمایی «ایمو» از چهارشنبه ۱۴ دی ماه در سینماهای منتخب گروه «هنر و تجربه» اکران شده است. این فیلم به نویسندگی، تهیه‌کنندگی و همچنین کارگردانی هاشم مرادی تهیه و تولید شده است، حمید پروین جدا، میلاد مرادی، مژده دهقانی، فرناز زوفا، رضا شرافتی، علی حافظ‌پور از جمله بازیگران فیلم «ایمو» هستند.«ایمو» داستان جوانی روستایی (حمید) است که به پایتخت آمده، به این امید که پس از مدتی کار کردن، بتواند همان‌جا خانه و سکنی گزیند و بعد، دست زنش را بگیرد و از روستا بیرون آورد تا زندگی دو نفره‌شان را در پایتخت شروع کنند. او به محض رسیدن به تهران، یک‌راست به کافه یکی از قوم و خویش‌های همسرش (مریم) رفته و در آن مشغول می‌شود.درنهایت به لطف محیط کافه و با گذشت زمانی کوتاه، تصمیمی درست و منطقی گرفته و از همان راهی که آمده، برمی‌گردد. خبرنگار روزنامه صبا، با کارگردان فیلم«ایمو» به گفتگو نشسته است که در ادامه می‌خوانید.

حمید پروین جدا، کاراکتر اصلی «ایمو»، متولد شهریور ۱۳۶۴ و اهل پارس آباد یکی از شهرستان های استان اردبیل است. پروین جدا، متاهل و صاحب یک فرزند دختر است. شغل اصلی او بازیگری نیست و «ایمو» اولین تجربه حضورش، مقابل دوربین است.

چه شد که برای نقش اصلی در فیلم ایمو، حمید پروین را انتخاب شدید؟
بازیگری را دوست داشتم اما کوچکترین چیزی از آن نمی‌دانستم. خود آقای مرادی و دستیارشان قبل از شروع فیلم کلی زمان گذاشتند و با من تمرین کردند. خودم در ابتدای کار متوجه این می‌شدم که خیلی از عوامل فیلم فکر می‌کنند من نمی‌توانم بازی کنم و یک جایی از کار خودم پشیمان خواهم شد.

از سختی‌های بازیگری در «ایمو» بگویید؟
بازیگری حرفه بسیار سختی است، مسلما برای من که هیچ تجربه‌ای هم نداشتم دیگر خیلی سخت‌تر بوده است. اما قول داده بودم که تا پایانِ کار از هیچ تلاشی دریغ نکنم؛ بنابراین تمام سختی‌های کار را تحمل کردم. و در نتیجه محبت‌ها و زحمات کارگردان بود که چهره ترسیم شده در فیلم این‌قدر واقعی شده است.

دغدغه هایتان چقدر به دغدغه‌های حمید نزدیک بود؟
داستانی که من در آن بازی کرده‌ام تا حد خیلی زیادی به زندگی خودم شبیه است. همینطور حمید قصه خیلی به حمیدی که خودم هستم، نزدیک است.

کدام سکانس از بازی ‌تان را بیشتر دوست دارید؟
آن قسمتی از فیلم که من به خاطر غیرتی شدن کتک خوردم، سخت ترین و متاثرترین سکانس فیلم برایم بود. به قدری تحت تاثیر آن موقعیت قرار گرفته بودم که حتی بعد از تمام شدن سکانس تا دقایقی حالم خوب نبود و گوشه ای از صحنه نشستم و گریه کردم.

ندا روزبه