روزنامه صبا – شروع روز دوم جشنواره فجر در ساعتی خسته، ‌با فیلم غم انگیزی آغاز شد، فیلمی که شبیه به کابوس های یک‌خواب میان روزی در یک روز تعطیل سرد است.فیلم آه سرد به کارگردانی و نویسندگی ناهید عزیزی صدیق  و تهیه کنندگی سید رضا محقق با بازی ایمان صدیق و علی باقری در روز دوم جشنواره سالن سینمایی ملت نزد اصحاب رسانه اکران شد.

فیلم با یک ریتم کند روایت گر دو مرد در دل کوهستانی سرد و یخ  زده است، از همان ابتدا فضا سازی مخاطب را به یاد فیلم های از جنس سهراب شهید ثالث می اندازد ، جدالی از طبیعت و انسان، و گرفتاری های که یک سفر جاده ای برای این دو مرد دارد، فیلم در نیمه ابتدایی از بازگویی یک روایت جذاب در اندازه  قاب سینمای امروزی علیل می ماند، و گرفتار در سینمایی هنری کلیشه شده کهنه در جا می زند، طوری که حسی از یک اثر کوتاه، بی جهت بلند شده را القا می کند، این مدل سینمای شاید در گذشته می توانست اثری در خور تامل و تفکر باشد، اما با درک تغییرات ساختاری و زیر ساختی که در رسانه افتاده است این فیلم پاسخگویی مخاطب امروزی سینما نیست، و حتی به طبیعت تصویر کشیده در فیلم نگاهی نو‌ ندارد و مملو از قاب های پرتکرار رسانه ای در ارائه مضمون است. بازیگر اصلی (ایمان صدیق) در بی داستانی و شخصیت پرداخت نشده بدون برانگیختن حس همزاد پنداری مخاطب، تا نیمه های فیلم ادامه می یابد.

ارتباط این دو مرد که دشمنی دیرینه با هم دارند و دست بر قضا در این سفر همراه هم شدند تنها جذابیت این  فیلم است که موقعیتی خاص را به نمایش می‌گذارد و سایر ارتباط‌های دیگر این دو همسفر از برخوردشان با در راه ‌ماندگان و یا اشخاص دیگر منطقی و هدف‌مند از آب درنیامده، طوری که بودن و نبودن شان تاثیری در پیشبرد درام، چه معنایی و چه روایت داستانی ندارد.

آه سرد یک فیلم از ژانر جاده ای است که اطلاعاتی از گذشته دو شخص را به صورت قطره  چکانی  در طول فیلم و سفری جاده‌ای می‌دهد، یعنی تا مشخص نشدن علت دشمنی این دومرد تنها دلیلی که مخاطب این فیلم خسته کننده و تکراری را تماشا می کند اطلاعات ساده ای است که از او پنهان شده و  دلیل دشمنی این دو مرد تعلیقی ایجاد می‌کند، که پاسخگوی سوالاتی بسیار ساده به  مخاطب از جمله مشخصات بیوگرافی ساده فیلم است! کارگردان در دادن اطلاعات دم دستی خسیس است.

در ادامه، داستان و روابط در پهنای از اتفاقات بر پایه علی و معلولی پیش نمی رود و بدون پیش زمینه ارتباطات به عنوان بستری برای نکات ذهنی نویسنده در نظر گرفته می شود‌. در یک سوم  نهایی فیلم، رویارویی دو مرد در دل برف و کوهستان نقطه اوج تلاقی شان بر سر موضوع فیلم است که  نگاه خلاقانه مولف به مفهوم مرگ، قتل و انتقام است. وقتی مضمون فیلم از دل یک‌جدال و کشمکش دیرینه بیرون می زند، و اتفاقا به خوبی هم بیان می شود دیگر سرنوشت کاراکترها خیلی مهم به نظر نمی آید و انگار فیلم چندین دقیقه قبل از تیتراژ به پایان می رسد.

با این حال فیلم ادامه پیدا می کند، و در صحنه ای که بازیگر اصلی (ایمان صدیق) با چهره وحشت زده خود درمیان برف ها مواجه می شود گویا تولد شخصیت در فیلم نیز اتفاق می افتد، تولدی در انتهای اثر و با پایانی غم انگیز فیلم خاتمه می یابد.

سمیه نجفی خاتونی

انتهای پیام/