حسین میرزا محمدی کارگردان فیلم سینمایی «کت چرمی» در گفتگو با روزنامه صبا از نخستین تجربه کارگردانی خود می گوید و معتقد است سینما یکی بود یکی نبود است.

«کت چرمی» اولین تجربه کارگردانی‌تان در سینمایی بلند است، این اتفاق مبارک در این شرایط سخت چگونه بود؟

من ۳ الی ۴ سال درحوزه فیلم کوتاه فعالیت می‌کردم، از حدود ۲ سال پیش که بحث ساخت این فیلمنامه بلند مطرح شد مشخصا به عنوان تجربه اول انجام این کار خیلی سخت بود، مخصوصا با قصه ای که نگرشی نو به موضوعی عمیق و اجتماعی دارد، که خوشبختانه کامران حجازی فیلمنامه را دوست داشتند و اعتماد کردند. در طول کار هم حمایت های خوبی از گروه داشتند که لازم می دانم از همین جا از ایشان تشکر کنم. اینکه مسئله‌ای را که دو سال است با آن زندگی کرده و آن را دیده ای به تصویر بکشی، تجربه بسیار جذابی است که حس آن قابل توصیف نیست.

ارزیابی تان از اکران عمومی چیست؟

این فیلم قصه گو است. من در قاب سینما به دنبال همان یکی بود یکی نبود هستم و فضای مفرح و قابل هضم را برای مخاطب درساعتی خلاصه کنم. قصه ای که جذابیت اش خواب را از چشم مخاطب بگیرد و همه اینها مدیون درامی کشش دار است که مخاطب را از ابتدا تا انتها درگیر یک قصه پر اوج و فرود می‌کند. الگوی قصه سفر قهرمان که از مبدا به راه می افتد و با چالش ها و موانع زیادی روبرو می شود تا اینکه به یک حقیقت دست نیافتنی می رسد با مخاطب ارتباط مستقیمی دارد کمااینکه ما تلاش کردیم در این سفر تمام عواطف انسانی را نیز درگیر کنیم.

فیلمنامه  را بر اساس الگوی ووگلر تنظیم کرده‌اید ؟

اینکه بخواهیم تمام مراحل را پله به پله در الگو بگنجانیم خیر، ما داستانی داشتیم که بیشترین قرابت را با این الگو از ابتدا داشت.و در طول اثر سعی کردیم به الگویی روایی وفادار باشیم، البته تا جایی که اقتضاعات داستان عرصه را برای روایت پردازی باز می کرد.

تحرکات جدید که بر علیه هنرمندان در جامعه شکل گرفته است، در کارگردانی حسین میرزامحمدی تاثیر خواهد گذاشت؟

من فیلمسازم و سعی می‌کنم کار خودم را انجام دهم. برایم مهم‌ترین چیز این است که تماشاگر سینما از دیدن فیلم لذت ببرد و در جایی زندگی می کنم که ویترین فیلمسازی و اکران‌اش جشنواره فجر است. این ارتباطی با مخالفت یا موافقت ندارد، امری است که در ابتدای انتخاب این حرفه باید پذیرفت. پس من برای  انتشار گسترده‌تر اثرم از این مسیر عبور خواهم کرد.

سمیه نجفی خاتونی

انتهای پیام/