«هفت بهار نارنج» به کارگردانی فرشاد گل‌سفیدی فیلمبردار سینمای ایران، تهیه کنندگی محمد کمالی پور و نویسندگی احمد رفیع زاده و با بازی علی نصیریان یکی از فیلم‌های حاضر در بخش مسابقه چهل و یکمین جشنواره فیلم فجر است. در این فیلم بازیگرانی چون فرج گل سفیدی، لادن‌مستوفی، سارا رسول‌زاده، فرهاد آئیش، هومن حاجی عبداللهی، باران سلطانی مقدم، آرشا گل سفیدی ایفای نقش داشته اند و در ادامه روزنامه صبا به این بهانه با محمدکمالی پور تهیه کننده این فیلم سینمایی به گفتگو نشسته است.

از تولد اثر هنری خود بهار نارنج بگویید؟

بهار نارنج براساس ایده و طرحی از خودم بود، طبق عادتی که به کافه گردی و مطالعه دارم، گاهی چشم‌ام به پیرمرد‌هایی می‌خورد که در انتهای زندگی خود مرثیه ای عاشقانه از جنس روزگاران غریب به همراه دارند، که در شلوغی عشق‌های سطحی و رنگارنگ امروزی گم می‌شد، همین فکر باعث شکل‌گیری این ایده در ذهنم شد که درامی عاشقانه ای از در دوران پیری را بنویسم، در ابتدا فکر می‌کردم بهتراست برای این ایده به دنبال یک فیلم کوتاه باشم که با شکل گیری قصه ای بلند در ذهنم به تله فیلم فکر کردم، آنچه که در ذهنم بود را با فرشاد گل‌سفیدی درمیان گذاشتم و با کمک خانم نهان دوست ایده را پرورش دادیم. وقتی قصه را در اوج و فرودی دراندازه قاب سینمات دیدیم با توجه به قابلیت هایی روایت تصمیم بر این شد که به دنبال اخذ مجوز سینمایی اثر باشیم، به همین خاطر به سراغ نویسنده دیگری رفتیم. احمد رفیع‌زاده نویسنده با سابقه ای بود که بیشترین افتخار همکاری با او را داشته ام. که نگارش فیلمنامه را به عهده داشتند.

معلوم است با علاقه و دغدغه‌مندی زیادی به سراغ این قصه رفته‌اید چطور شد که فرشاد گل سفیدی را برای کارگردانی این اثر انتخاب کردید؟

فرشاد گل سفیدی یک فیلم بردار حرفه‌ای است، من به شخصه به او پیشنهاد دادم که کارگردانی کار را بپذیرد، در ابتدا خیلی استرس داشت و از قبول کار سر باز می‌زد، اما من خیلی دوست داشتم که فرشاد به عنوان یک کارگردان کار اولی اولین تجربه اش را در این قصه داشته باشد. در ادامه تجربه و حضور دغدغه مند او به پیشبرد کار بسیار کمک کرد تا جایی که بخشی از هزینه‌های فیلم را نیز به عهده گرفت.  جا دارد من از همین جا از او برای تولد این اثر تشکر کرده و کارگردانی اولش را که با حضور در جشنواره فجر مقارن شد، تبریک بگویم. بسیار امیدوارم که این فیلم که یک ملودرام عاشقانه از لحظه‌های پایانی زندگی یک مرد است برای همه بچه های گروه تجربه مفید و بازخورد‌های ارزشمندی داشته باشد. چرا که من معتقدم فیلم محصول زحمات یک شخص و یا فرد نیست، بلکه حاصل خلاقیت و هم صدایی یک گروه روی پرده سینماست.

نقش اصلی این فیلم را استاد نصیریان بازی کرده اند، چطور ایشان را مجاب کردید که در فیلم بازی کنند؟

من از همان ابتدا که این ایده در ذهنم شکل گرفت، علی نصیریان را در این نقش تجسم می کردم، صادقانه می گویم که اگر استاد به هر دلیلی نمی پذیرفتند و یا میراث گرانبهایی چون او را در سینما نداشتیم من اصلا اقدام به ساخت این اثر نمی‌کردم. همین طور پذیرفتن‌شان و پیوستن به گروه کار سختی بود که با پیگیری‌های شدید بنده و سپس با اشتیاق ایشان برای حضور در این نقش اتفاق افتاد، ابتدا من حضورا خدمت استاد رسیدم و خواهش کردم که این نقش را بپذیرند، استاد گفتند که به تازگی از پروژه برادر‌جان فارغ شده‌اند و با بیماری‌های مختلفی که در کهنسالی گریبانگیرشان شده، امکان بازی ندارند. اما من مصرانه از او خواستم که بعد از خوانش فیلمنامه اگر نظرشان تغییر کرد ظرف یک هفته آینده، با بنده تماس بگیرند. یک هفته گذشت و از ایشان خبری نشد برای آنکه فرصت کافی برای فکر دادن به استاد داده باشم هفته دوم را هم صبر کردم دست آخرپس از دوهفته با علی نصیریان تماس گرفتم که در همن ابتدای صحبت به من گفتند: پسر خوب توکه فیلمنامه را داده ای چرا شماره ات را نگذاشتی؟ من چطور باید با تو تماس می گرفتم!  استاد پذیرفته بودند و اخلاق شان کاملا فرق کرده بود و همین مسئله بسیار مرا در ساخت و تولید اثر ثابت قدم کرد.

و اما با وجود بیماری و سختی های دوران کهنسالی همکاری شان با گروه چطور بود؟

بسیار عالی. از تمام افراد گروه منضبط‌تر و با اخلاقی کاملا حرفه ای، حضور داشتند. نه تنها بنده که همه افراد در کنار ایشان درس پس دادیم. و بسیار از منش حرفه ای و تجربیات ایشان آموختیم. به عقیده من استاد نصیریان گنجینه ای از دوران طلایی سینماست که حتی در نسل بعد خودش هم تکرار نشد. من در تمام طول عمر کاری ام هیچ شخصی را به اندازه استاد در خور ستایش و تحسین هنری ندیده‌ام. و این فیلم تنها به حضور او خلق شد. من این اثر را با احترام به عشق و اصالت درخانواده به علی نصیریان سینمای ایران تقدیم می کنم.

در مراحل اخذ مجوز تا پروانه ساخت به مشکلی برنخورده‌اید؟

خیر، این فیلمنامه به جهت درام جذاب و قصه تازه‌ای که داشت در همان خوانش اولیه مورد اقبال دست اندرکاران نظارت قرار می‌گرفت. و به راحتی تمام مراحل نظارتی را طی کرد. طوری که برای کسب مجوز از ناجی هنر، خودشان با بنده تماس گرفتند و ضمن آرزوی موفقیت برای این فیلم، مجوز را صادر کردند.

کار کردن در این وانفسا که عده ای مجال تولید آثار هنری را به تحریم و تعطیلی محکوم کرده اند، چه کردید؟

من آدم رسانه ای نیستم، عادت دارم در سکوت و خلوت کارم را پیش ببرم، خیلی به حواشی و هیاهوی بیرون کاری ندارم. اما به طور کل سوالم این است که چرا با همین شعار تعطیلی و تحریم  به سراغ صنف طلا فروشان و بازاری ها ی کاسب و… نمی روید. و معتقدم که هنر جای باز‌های‌سیاسی نیست. تحریم و سیاست برای من معنی و مفهوم ندارد اولویت ام نمایش یک اثر هنری شریف بود. سال‌های قبل با وجود همه این شلوغی ها دوستان تحریم کننده در جشنواره فجر هم فیلم داشتند و هم جایزه گرفتند.

برای تامین بودجه این اثر از نهاد یا سازمانی حمایت شده‌اید؟

خیر، این فیلم کاملا به صورت مستقل و بودجه ای شخصی تولید شد.

فرهومند ناظریان

انتهای پیام/