امیر پذیرفته، هنرجوی انجمن سینمای جوانان ایران-دفتر رفسنجان می‌باشد. وی تا کنون دو فیلم مستند و سه فیلم کوتاه تولید کرده است و از آثار این فیلمساز فیلم کوتاه «کپسول» به جشنواره اسکار راه پیدا کرده بود. همچنین این کارگردان به واسطه حضور و موفقیت فیلم کوتاه «اندروا» در سی و نهمین جشنواره فیلم کوتاه تهران، حمایت ویژه بنیاد سینمای فارابی برای تولید اولین فیلم بلند سینمایی‌اش را دریافت کرده است و حال روزنامه صبا گفتگویی با وی داشته است که مشروح آن را در ادامه می خوانید:

ایده اولیه «اندروا» چطور شکل گرفت؟

من در زندگی‌ام دغدغه‌های مختلفی دارم. یکی از این دغدغه‌ها این بوده و هست که بتوانم کاری بسازم تا باعث شود فقط یک نفر اعتیاد را ترک کند. دغدغه‎‌‌ای که باعث ساخت این فیلم شد این بود که با دیدن این فیلم یک نفر شکار را کنار بگذارد و دست از این کار ناپسند بردارد.

چه مدت زمانی صرف نگارش فیلمنامه اثر شده است؟

این کار را حدود چهار سال پیش نوشتم و بعد از آن کارهای دیگری ساختم. در طول این چهار سال چندین بار سراغش رفتم و پرداخت بیشتری روی آن انجام دام و بعد هم چندین بار بازنویسی‌اش کرده‌ام.

دکوپاژ اثر را قبل از فیلمبرداری انجام داده بودید و یا به شکل دکوپاژ سر صحنه عمل کردید؟

دکوپاژ را قبل از فیلمبرداری کامل کردم و با دکوپاژ کامل سر صحنه حاضر شدم.

«اندروا» قابلیت تبدیل شدن به فیلم بلند را دارد؟

خودم به این مسئله فکر کرده‌ام. نمی‌دانم یک روز این کار را انجام دهم یا نه، اما فکر می‌کنم این قابلیت را دارد.

فیلم‌های کوتاه در کشورهای صاحب صنعت سینما، جایگاه خاصی دارند. اما در ایران به نوعی پیش‌درآمد ساخت فیلم‌های بلند به حساب می‌آیند. به نظر شما این مسئله شأن سینمای کوتاه را زیر سؤال نمی‌برد و ساخت فیلم کوتاه را کاری آماتوری جلوه نمی‌دهد؟

به شخصه، فیلم کوتاه را جایی برای آزمون و خطا می‌دانم. اما این مدیوم‌ها را از هم جدا می‌دانم. من دو فیلمنامه کوتاه آماده دارم که حتی اگر فیلم بلند خودم را بسازم، باز هم برای ساخت این دو کار اقدام خواهم کرد. دلیل ندارد که اگر وارد سینمای بلند شدیم، سینمای کوتاه را رها کنیم.

از عصر شکوفایی نهضت مینی‌مال تا امروز، در تولید همه مقوله‌های فرهنگی محدودیت‌هایی ایجاد شده است. به این معنی که مثلاً یک داستان‌نویس برای نگارش یک کار کوتاه با محدودیت فرمیک روبه‌رو می‌شود. این محدودیت در صنعت فیلمسازی هم وجود دارد؟ این مسئله ساخت فیلم کوتاه را دشوارتر کرده است؟

خود محدودیت باعث جذابیت می‌شود. یعنی شما خلاق‌تر عمل خواهید کرد و در پی آن حتماً جذابیت هم خواهد آمد.

ساخت یک فیلم کوتاه درخشان باعث دیده شدن فیلمساز توسط تهیه‌کننده‌ها می‌شود. اما قبل از این اتفاق وقتی فیلمساز کوتاهی می‌خواهد اثری تولید کند، آیا سرمایه‌گذاران و تهیه‌کنندگان به او توجه می‌کنند؟

همیشه همین‌گونه بوده است. نه فقط در هنر، بلکه در تمام عرصه‌ها این جریان برقرار است. به هرحال شما باید به قول معروف به شکلی برادری خودتان را ثابت کنید تا بعد بشود به شما اطمینان کرد. دلیل این مسئله هم این است که در فیلم کوتاه، بازگشت سرمایه وجود ندارد. کسی که بتواند خودش را ثابت کند مسیر برایش هموارتر خواهد شد.

وجود پلتفرم‌هایی مثل ودیو، هاشور، تیوال و فیلیمو، که به پخش و اکران فیلم‌های کوتاه می‌پردازند، چه اندازه به عمومی‌تر شدن فضای فیلم کوتاه کمک کرده‌اند؟

درصد فروش در این پلتفرم‌ها، به نسبت درصدی که برای ساخت و تولید اثر هزینه می‌شود بسیار پایین است. برای شناساندن فیلم کوتاه به عموم مردم و مخاطبین، تبلیغات و اطلاع‌رسانی خاصی انجام نشده است. اگر این اتفاق بیافتد، حتماً درصد مخاطبان بیشتر خواهد شد و در پس آن هم میزان فروش و بازگشت سرمایه بالا خواهد رفت و در نتیجه سرمایه گذار و تهیه کننده با رغبت بیشتر وارد این عرصه می‌شوند.

مصطفی کزازی

انتهای پیام/