«در آغوش درخت» با نمایش قاب‌هایی خارج از فضای تهران، در شهر ارومیه به تولید رسیده است و با خلق داستانی شاعرانه، آخرین تلاش‌های یک خانواده در آستانه فروپاشی را به تصویر می‌کشد. در خلاصه داستان این فیلم آمده است: «بحران پیچیده زندگی کیمیا و فرید که دوازده سال از ازدواجشان می‌گذرد، جهان زیبای فرزندان‌شان را بهم می‌ریزد. کودکانی که هیچ چیز جز سادگی و مهربانی را در زندگی نمی‌شناسند».

در ادامه روزنامه صبا به بهانه حضور این فیلم در جشنواره فجر گفتگویی با سجاد نصرالهی تهیه کننده فیلم سینمایی «در آغوش درخت» داشته است:

زمینه همکاری شما و کارگردان اثر چگونه شکل گرفت؟

با آقای خواجه‌پاشا در کار موقعیت مهدی آشنا شدم. من تهیه کننده بود و ایشان دستیار کارگردان. ایشان دستیار آقایان مجیدی و میرکریمی هم بوده‌اند.

جذابیت فیلمنامه برای شما چه بود؟ چه چیز در فیلمنامه باعث شد تا تهیه‌کنندگی فیلم را بپذیرید؟

محوریت فیلمنامه، خانواده و نقش مؤثر فرزند در خانواده و انسجام خانواده بود. فرزند در این فیلم نقش مهمی دارد و باعث جلوگیری از فروپاشی یک خانواده می‌شود. این مسائل برای شخص من مهم هستند و برای همین جذب کار شدم و تهیه کنندگی آن را به عهده گرفتم.

جلسات فیلمبرداری طبق برنامه‌ریزی‌ صورت گرفته انجام شد؟

متأسفانه کار چند روز بیشتر طول کشید. دلیلش هم این بود که ما در شهرستان کار می‌کردیم و از تهران دور بودیم. این مسئله سختی‌های خودش را داشت و درکنار آن هم قول‌هایی که دوستانی در شهرستان به ما  می‌دادند یا با تأخیر شکل می‌گرفت یا اصلاً شکل نمی‌گرفت.

اتفاق ویژه‌ای در ساخت اثر بوده که بتوانید به آن اشاره کنید؟

اتفاق‌ خوبی که در این پروژه افتاد، حضور و همراهی سینماگرانی چون مجید مجیدی و رضا میرکریمی بود. آقای مجیدی از همان ابتدای پیش تولید در جریان کار بوده و از اینکه در این فیلم از فضای شهری و آپارتمانی فاصله گرفته شده ابراز رضایت کردند. آقای میرکریمی هم، از این پروژه بسیار خوش‌شان آمده بود و پیشنهاد دادند که به عنوان مشاور در این پروژه حضور داشته باشند و در همین راستا مشاوره‌های قابل توجهی را به ما ارائه کرده‌اند.

بودجه اثر چقدر بوده و از چه منابعی تهیه شده است؟

بودجه را اجازه بدهید نگویم. اما در مورد منابع، خیلی جاها به ما قول همکاری داده بودند که هیچ اتفاقی نیفتاد و ما بسیار اذیت شدیم؛ چون تا پایان کار کاملاً با بودجه شخصی پیش رفتیم و کار را به پایان رساندیم.

از حمایت سازمان‌ها و نهادهایی مانند فارابی یا اوج بهره برده‌اید؟

بعد از اینکه کار تمام شد سازمان سوره و کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان پای کار آمده‌اند و قرار است از کار حمایت کنند.

برای «در آغوش درخت» چه اندازه و چه شانس‌هایی در جشنواره قائل هستید؟

نمی‌دانم. راستش را بخواهید من شخصاً دوست دارم کار تولید شده اثری تأثیرگذار باشد و به جایزه خیلی فکر نمی‌کنم. البته منظورم این نیست که جایزه مهم نیست یا ما را خوشحال نمی‌کند؛ اما دغدغه شخص من این نیست. به هر حال همکاران ما در این کار بسیار زحمت کشیده‌اند و اگر زحمت‌شان دیده شود و از آن‌ها تقدیری صورت بگیرد، بسیار هم خوشحال کننده است.

چشم‌انداز شما برای اکران عمومی چیست؟ برای شروع اکران عمومی زمان خاصی را مدنظر دارید؟

احتمال دارد بخواهیم در جشنواره‌های خارجی شرکت کنیم که خب با این اوصاف و با توجه به اینکه بعضی جشنوار‌ها جزء شرایط‌شان اکران نشدن فیلم است، نمی‌توانیم الآن برای اکران عمومی زمان دقیقی را مشخص کنیم. البته برای این مسئله هم هنوز تصمیم قطعی گرفته نشده و باید دید بعد از جشنواره با حامیان جدید اثر به چه جمع‌بندی خواهیم رسید. درمورد چشم‌انداز هم باید بگویم، شرایط سینما درحال حاضر شرایط مناسبی نیست؛ اقبال عمومی از فضای سینما بسیار پایین آمده است. اکثر مردم درگیر عادت به استفاده از فضای پلتفرمی و نمایش خانگی شده‌اند و بازگرداندن آن‌ها به سینما کار بسیار سختی است. باتوجه به این اوضاع واقعاً نمی‌شود هیچ حدسی درباره اکران زد. اما من دوست دارم این کار توسط جامعه مخاطبش که خانواده‌ها هستند دیده شود.

اثر شما بازار بین‌المللی هم خواهد داشت؟

باتوجه به سوابق بازار بین‌المللی فیلم‌های ایرانی، فکر می‌کنم که اثر ما در این فضا حرفی برای گفتن داشته باشد. خیلی از دوستانی که در این فضا کار کرده بودند، برای موفقیت فیلم ابراز امیدواری کردند.

مصطفی کزازی

انتهای پیام/