روستایی در معرض سیلی قریب الوقوع است و ارتش برای تخلیه روستا و کمک به اهالی به ورودی روستا رسیده تا اهالی را به محل امنی برساند. مردم روستا سراسیمه در حال سوار شدن به کامیون ارتشی هستند، پیرزنی با قد و قامتی کوتاه روبروی کامیون ایستاده و به دلیل ارتفاع کامیون قادر به سوار شدن نیست، سربازی از داخل کامیون با دراز کردن دستش به سمت پیرزن می خواهد برای بالا آمدن به او کمک کند، پیرزن به خاطر تعصبات دینی و حجب و حیایی که دارد دستش را به سرباز نمی دهد، سرباز به سرعت پائین می آید و به دنبال شیئ ای واسطه برای کمک به پیرزن می گردد، بعد از اینکه شیئی را می یابد به سمت کامیون می‌آید اما متوجه می شود که همه رفته‌اند و اثری از کامیون و پیرزن و اهالی روستا نیست. کمی دورتر سرهنگ ارتش را می‌بیند که روی موتور نشسته و منتظر اوست. از افسر می پرسد که همه رفته‌اند، سرهنگ پاسخ می دهد که بله همه رفته اند ، سرباز می پرسد که پیرزن چطور سوار کامیون شد، سرهنگ به او می گوید تو چیکارداری سریع بپر بریم تا سیل نیامده، سرباز پشت موتور می نشیند زمانی که سرهنگ درحال هندل زدن موتور است سرباز متوجه ردپای گلی پیرزن روی کت سرهنگ می‌شود یعنی پیرزن برای سوار شدن به کامیون پایش را روی کمر سرهنگ گذاشته است.

خلاصه فیلمی با نام «ردپا» به نویسندگی، کارگردانی و تهیه کنندگی مصطفی اعلمی که در سیزدهمین دوره از جشنواره فیلم ۱۰۰ ثانیه عنوان تندیس بهترین فیلم داستانی ملی را از آن خود کرد را در بالا خواندید. ردپا اثری به حمایت حوزه هنری خراسان است که فیلمبرداری این اثر را امین خوردی و تدوین آن را هادی احمدی بر عهده داشته است، خبرنگار صبا درباره این فیلم با مصطفی اعلمی هم داستان شده است که در ادامه می‌خوانید.

ایثار در شرایط دشوار، مضمونی است که به زیبایی در اثر ردپا نشان داده شده است آیا حس می‌کنید این ارزش‌های اخلاقی و انسانی خصوصا در مسئولین رده بالا در حال حاضر بازنمود واقعی دارد؟ 

این مضمون پیشتر به عنوان یک نیاز ضروری در اجتماع مردمی به چالش کشیده شده است. اینکه تا چه حد واقعی است و یا بازنمودش را در شرایط فعلی حس می‌کنیم یا نه؟ مسئله من نبوده است. کما اینکه همیشه شرایط دشوار بستر برون‌ریزی اصیل‌ترین خلقیات انسانی است، چه بد چه خوب! به تناسب در اوضاع فعلی فرهنگ ایثار حلقه مفقوده‌ای در مقابل خودخواهی است. ما یادمان رفته است که یک جاهایی باید از خودمان بگذریم و خودگذشتگی به اینکه طرف دیوانه و ساده است بدل شده است. اینها همه بحث‌های انسانی و جهان‌شمول است و تنها به ایران محدود نمی‌شود.

ردپا، چندمین تجربه کارگردانی مصطفی اعلمی است؟

دهمین فیلم کوتاهی است که ساخته‌ام و نخستین بار است که حضور در یک جشنواره معتبر در حوزه سینما را تجربه می‌کنم. قبل از این بیشتر به تناسب شغلی که دارم در جشنواره رادیویی شرکت و جایزه‌‌های مختلفی را کسب کرده‌ام.

چند سال است که در رادیو مشغول به کار هستید؟

متولد ۱۳۵۶ هستم و ۲۰ سال است که به عنوان تهیه کننده برنامه رادیویی فعالیت دارم.

هزینه تولید فیلم چقدر بود؟

حوزه هنری خراسان، یک باشگاه فیلم‌سازی به نام رویش دارد. رویش فراخوانی داد و طی آن از علاقه‌مندان به فیلم سازی در خراسان با ارسال آثار خود دعوت به عمل آورد. من فیلم نامه ردپا را فرستادم پس از زمان کوتاهی با بنده تماس گرفتند و گفتگوهای ابتدایی برای پیش تولید فیلم رقم خورد.

برای علاقه‌مندان به فیلم سازی از هزینه‌های واقعی تولید فیلم کوتاه بگوئید؟

من سال پیش فیلم کوتاهی ساختم بدون هیچ حمایت و هزینه‌ای! از نظر من مهم فقط این است که شروع کنیم، سختی کار همین است که بدون فکر کردن به هزینه‌های احتمالی و ترس از نشدن کار گام اول را برای شروع بردارند. بقیه مسائل در پروسه تولید موانعی است که قابل حل است.

شرایط فیلم‌سازی در ایران در هر دوره دستخوش یک اتفاق است و رویکردهای متفاوتی را چه از نظر مخاطب و چه از نظر مسئولین تصمیم گیرنده تجربه می‌کند. این برآیند چه تاثیری در روند فیلم‌سازی‌تان خواهد داشت؟

مسیر خود را از شرایط جدا کرده‌ام و خیلی خود را درگیر حاشیه‌هایی غیرقابل کنترل نمی‌کنم. من نگاهم از جز به کل است و خود را در یک روندی قرار داده‌ام که اثری را بعد از اثر دیگر بسازم و قطعا در این روند از خودم انتظار دارم اثر بعدی‌ام از اثر قبلی جلوتر باشد و چه بسا تجربه حضور در جشنواره‌های جدی‌تر در دستور کارم باشد. یک خبرگزاری از من پرسید بعد از این به چه چیز فکر می‌کنید من هم صادقانه گفتم جشنواره فجر! هر دو خندیدیم اما همه می‌دانند که بودن در مسیر جزء به کل و برداشتن گام‌های پشت سر هم تا رسیدن به هدف یا هدف‌های بعدی شدنی است.

فیلم ۱۰۰ ثانیه‌ای چه مزه‌ای دارد؟

هیجان انگیز و دوست داشتنی است. این محدودیت زمانی سبب تلفیق دو حس هنر و هوشمندی است. من قبل از ساخت ردپا خیلی از این گونه فیلم‌ها را به تماشا می‌نشستم و روایتگری در ۱۰۰ ثانیه برایم خیلی کار عجیب و جالبی بود.

جشنواره چه ماحصلی برای ردپا داشت؟

آنچه که مشخص و حاضر است اینکه اعضای گروه با موفقیت فیلم نتیجه تلاش‌شان را دیدند و موفقیت در هر اندازه‌ای اعتماد به نفس شخص را برای پروژه‌های بیشتر و سخت‌تر بالا می‌برد.

واگر این فیلم در جشنواره جایزه‌ای کسب نمی‌کرد چه؟ 

اگر فیلم ردپا موفقیتی در جشنواره کسب نمی‌‎کرد. همین عدم موفقیت فیلم، انگیزه ساخت فیلم بهتر را برایم ایجاد می‌کرد.

 با این حساب از نظر مصطفی اعلمی جشنواره برای شرکت‌کنندگان ایجاد انگیزه و برای برگزیدگان اعتماد به نفس را به همراه دارد؟

بله، همین طور است.

صحبت پایانی

از خانواده، کلیه عوامل تولید فیلم، حوزه هنری خراسان، ارتش و مردم خونگرم روستای گراخک سپاسگزارم. اگر کمک دوستان نبود این اثر تولید نمی شد و منصفانه ردپا محصول زحمت گروه تولید، حوزه هنری خراسان و مردم مهربان روستای گراخک است.

در انتها زبان مردم روستای گراخک در رسانه صبا باشید

روستای گراخک در ۳۰ کیلومتری مشهد است این روستا با طبیعت بکر وبدیع و نیروی انسانی سالم و جوان، پتانسیل خیلی بالایی در جذب سرمایه گذاری اقتصادی در هر حوزه‌ای است. طوری که می تواند قطب گردشگری و صنعتی شود. جدا از طبیعت و فضای زیبا، مردم بسیار مهربان و خوب این روستا آدم را پاگیر می‌کند طوری که اگر شرایط کاری به من اجازه می‌داد دوست داشتم در روستای گراخک زندگی کنم.

سمیه خاتونی