«بلوط» نام فیلم کوتاهی به نویسندگی و کارگردانی ابراهیم حصاری است که مسئولیت پخش آن را شرکت بین المللی «پخش فیلم ایران» به عهده داشته است. «بلوط» به تازگی موفق به دریافت جایزه بهترین فیلم جشنواره بین‌المللی مونترال کانادا ۲۰۲۳ در بخش بهترین فیلم کردی زبان شده است، همچنین جایزه بهترین فیلم بخش بین الملل جشنواره mumbai هند را نیز از آن خود کرده است. ابراهیم حصاری، دانش آموخته انجمن سینما جوان است و حدود ۲۰ سال است در حوزه رسانه‌های تصویری فیلمسازی فعالیت می‌کند،در خلاصه داستان فیلم «بلوط» آمده است که: «پیرمردی همزمان با روزهای آخر بارداری دخترش، همسر پیر خود را از دست داده است. با اشراف به وابستگی روحی دختر به مادرش، پیرمرد سعی در پنهان کردم حقیت دارد که …» خبرنگار صبا با کارگردان این فیلم گپ و گفتی داشت که در ادامه می‌خوانید.

از لحظه شکل گیری ایده و تولید فیلم بلوط بگوئید؟

به تناسب اتفاقاتی که برای راه اندازی جشنواره موج کیش رقم زدم و خوشبختانه تاکنون شاهد به برگزاری ۴ دوره از این جشنواره درکیش هستیم، انگیزه فیلمسازی که کمی در زندگی ام غبار گرفته شده بود، دوباره با قرار گرفتن در فضای فیلمسازی برایم زنده شد. من قبلا در نیشابور و مشهد کار فیلمسازی انجام می دادم اما حدود ۱۰ سال بود که از آن فضا دور شده بودم. بعد از این وقفه طولانی فیلم «بلوط» اولین فیلم کوتاه من بود که به دلیل علاقه و حس خاصی که به منطقه کردستان داشتم، این فیلم را در کردستان، منطقه سنندج کار کردم. سنندج همیشه در ذهن من شهری است که مردمان محترمی دارد. این شهرخاصیت سخت گیرانه ای در خود دارد چه در رویایروی با جنگ‌های قومیتی و .. چه از نظر حیات طبیعی آب و هوایی، گویا همین سختی ها باعث شده مردمان این شهر روحیات مقاوم و خاصی داشته باشند.

چرا نام بلوط را برای این فیلم انتخاب کرده‌اید؟

بلوط از میوه هایی است که در این منطقه رشد می‌کنند، و میوه ای است که در عین سرسختی نماد زایش و زایندگی دوباره است. این فیلم ستایش زندگی است و گوشزد می کند که مرگ همیشه در کمین هست اما در هر مرگی یک زندگی دوباره خفته است که نباید بواسطه مرگ از آن غافل شد.

با توجه به تجربه تازه ای که داشته‌اید، از هزینه‌های ساخت فیلم کوتاه برای علاقه مندان بگویید؟

یکی از مهم‌ترین بخش‌های تولید یک فیلم تامین هزینه هایی ساخت فیلم است. که حمایت‌ها در این حوزه به شدت ضعیف هستند و آنچه که مشخص است این است که فرهنگ استفاده و انتشار فیلم کوتاه در ایران هنوز جا نیفتاده است. از آنجا که فیلم کوتاه، بازده مالی ندارد، در ساخت و حمایت از آن هم چندان رغبتی وجود ندارد.حمایت های دولتی و ارگانی در تولید فیلم کوتاه اگرچه وجود دارد اما در کارکرد با توجه به هزینه‌های جانبی تولید، ضعیف و خفیف به چشم می‌آیند. بنده فیلم کوتاه «بلوط» را با هزینه شخصی خودم ساختم و در سال ۱۳۹۹ حدود ۶۰ میلیون هزینه تولید و ساخت اثر برآورد شد. آنچه که تجربه من از همکاری با دیگر دوستان در حوزه ساخت فیلم کوتاه به دست آمده است، در حال حاضر ساخت یک اثر کوتاه، با مبلغ ۴۰۰ میلیون امکان پذیر است. همین امر باعث افت شدید تولید فیلم کوتاه در دوسال اخیر شده است. با این وضعیت احتمالا ساخت و تولید فیلم کوتاه در آینده نیز با افول بیشتری مواجه خواهد شد، چرا که پس از تولید با هزینه ای گزاف! هیچ تضمینی بابت بازگشت سرمایه وجود ندارد.

از نظر شما ساخت فیلم کوتاه می تواند مقدمه‌ای برای ساخت فیلم بلند باشد؟

مسلما این دو رسانه کاملا جدا هستند. اما آنچه که عرف شده است غیر از این است و متاسفانه معمولا ساخت کوتاه را مقدمه ساخت اثر بلند قلمداد می‌کنند، که آن هم بواسطه همین حمایت نشدن کاربردی از آثار کوتاه در ایران است و هنرمند ناگزیر از اینکه اثرش دیده شود به سمت ساخت اثر بلند برود. از مهم ترین دغدغه بچه‌های کوتاه ساز دیده شدن آثارشان است و متاسفانه فیلم کوتاه رسانه‌ی فعال و پویایی برای نشر آثار خود ندارند. فیلمساز کوتاه انگیزه‌ای برای ادامه ساخت کار کوتاه ندارد چرا که هیچ بستر سازی منطقی برای مسیر او تعریف نشده است. وقتی برای نمایش اثر کوتاه درگاهی در رسانه ها تعریف نشود متعاقبا فرهنگ دیدن آن هم در جامعه بوجود نخواهد آمد. پس با این حساب هنرمند به سراغ ساخت اثر بلند می رود که مخاطب آن تضمین شده است. در صورتی که به هیچ عنوان فیلم کوتاه مقدمه ساخت اثر بلند نیست، همان‌طور که در ادبیات نگارش داستان‌کوتاه هیچگاه مقدمه رمان و داستان بلند نبوده است.

سوال پایانی من این است که؛ چنانچه دوستان فیلم کوتاه «بلوط» را ببینند، شما از چه طریقی آن ها را راهنمایی و یا دعوت به دیدن فیلم می‌کنید؟

یکی از مشکلات بزرگ همین است. خیلی از دوستان تماس می‌گیرند و تقاضای دیدن فیلم را دارند، در این شرایط واقعا فیلمساز بلاتکلیف است یا باید اثر خود را با ایمیل ارسال کند و یا راههای دیگر ارتباطی، که از نظر من واقعا روش نامحترمی است. البته از اتفاقات خوب در این حوزه موافقت نسبی پلتفرم فیلیمو و دیگر پلتفرم‌ها با پخش برخی از آثار است. که چنانچه ادامه پیدا کند، می تواند امیدوار کننده باشد. اطلاع رسانی هم در این بخش باید چون بازویی قوی برای رساندن اخبار فیلم کوتاه موثر و کارآمد عمل کند. خصوصا برای هنرمندانی که در شهرستان‌های دور افتاده زندگی می‌کنند.

فرهومند ناظریان