غلامحسین (جاوید) مجلسی رودی، نوازنده هورن، سال ۱۳۲۸ در تهران متولد شد. او از نخستین نوازندگان تحصیل‌کرده هورن است و در دوران تحصیل از ژوزف (اشجه گولسکی) بسیار آموخت. جاوید مجلسی با بورسیه ارکستر سمفونیک به فرانسه رفت و تحصیلات خود را در آنجا تکمیل کرد. ژرژباریوتو، نوازنده اول هورن ارکستر در فرانسه، دوره عالی نوازندگی را به او آموخت. سال ۱۳۵۸ به تهران بازگشت و همکاری با ارکستر سمفونیک را دوباره آغاز کرد. او سال‌ها به عنوان مدرس هورن در هنرستان‌های موسیقی مشغول به تدریس بوده است. همچنین برای ۵ سال به عنوان معاون ارکستر سمفونیک تهران منصوب شد و در برخی اجراها ارکستر را رهبری کرد. جاوید مجلسی در دوران فعالیت هنری خود موفق به دریافت مدرک درجه یک هنری شد. این هنرمند در سال ١٣٧٣ به مدت دو سال رهبری و نوازندگی در ارکستری با عنوان رودکی را به عهده داشت. با تأسیس ارکستر سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران در سال ١٣٨٢ نیز به مدت دو سال رهبری آن را عهده‌دار بود. عضویت در ارکستر سمفونیک تهران، رهبری ارکستر سمفونیک تهران، تدریس در هنرستان موسیقی، عضویت در کانون آهنگسازان سینمای ایران، رهبری ارکستر سازهای بادی تهران، داوری جشنواره ملی موسیقی جوان و عضویت در هیأت داوران جشنواره بین‌المللی موسیقی فجر، برخی از فعالیت‌ها و سوابق او در جایگاه موسیقی‌دان است. او در آثار تولید شده موسیقی ایران در کنار آهنگسازان بسیاری به عنوان نوازنده هورن هنرنمایی کرده است. جاوید مجلسی سه‌تار هم می‌زند و با این ساز نیز آشنایی دارد. در حوزه ساز هورن همگام با پیشرفت روز گام برمی‌دارد و در تدریس نیز از این علم بهره می‌برد. در چهارمین مراسم «سال‌نوای موسیقی ایران» از او تقدیر شد و تندیس سال‌نوا را دریافت کرد. گفت و گوی خبرنگار صبا با این نوازنده و رهبر ارکستر را در ادامه می‌خوانید.

وضعیت ارکسترها را چطور ارزیابی می کنید؟
تداوم ارکسترهای موسیقی نیاز به برنامه ریزی دقیق و مدون دارد یعنی شورای این ارکسترها باید برنامه ریزی کوتاه مدت و بلند مدت داشته باشند در غیر این صورت مانند همیشه ارکسترها منحل می شوند. ما در حال حاضر چیزی به اسم ارکستر نداریم زیرا ارکسترها باید حداقل ماهی یک بار کنسرت برگزار کنند. از طرف دیگر کسانیکه در شورای ارکسترها هستند باید از اهالی هنر باشند زیرا از نزدیک شاهد هستیم که اعضای شورا اصلا سررشته ای در این زمینه ندارند پس نمی توانند به رشد ارکستر کمک کنند. متاسفانه هر کسی در حوزه کاری خود فعالیت نمی کند و به همین دلیل است که نمی‌توانیم موفق شویم. ارکستر ملی و ارکستر سمفونیک باید رهبر ثابت و رهبر میهمان داشته باشند و براساس این موضوع کنسرت ها برگزار شود.

وضعیت نوازندگان ارکسترها چطور است؟
نوازندگان در ارکسترها امنیت شغلی ندارند زیرا با آنها قرار داد بلند مدت بسته نمی شود و به همین دلیل آنها نمی توانند به صورت ثابت در ارکستر حضور داشته باشند. همچنین برخلاف تصور بقیه دستمزد نوازنده ها واقعا کم است در حالیکه در کشورهای دیگر برای نوازندگان ارکستر بالاترین حقوق را در نظر می گیرند.

در چند سال اخیر تعداد کنسرت های ارکستر سمفونیک و ارکستر ملی چقدر بوده است؟ در حالیکه این نوازندگان موظف هستند در هفته چندین روز برای تمرین حاضر شوند. چرا ارکسترهای ما در کشورهای دیگر به صحنه نمی روند؟
این موضوعات واقعا مهم و اساسی است ولی به آن توجه نمی شود. نوازندگان ارکستر باید از نظر مالی تامین باشند تا فقط دغدغه تمرین داشته باشند ولی در کشور ما نوازندگان به فکر شغل دوم و یا سوم هستند.

چه راهکاری برای پیشرفت ارکسترها دارید؟
ارکسترها باید حمایت شوند و بهتر است با یک رهبر ارکستر قراردادی نوشته شود تا آن را هدایت کند. همچنین از افراد کاردان و متخصص برای برنامه ریزی های ارکستر استفاده کنند زیرا این افراد می دانند که چه موضوعاتی به پیشرفت ارکسترها کمک می کند. اگر ارکسترها پشتیبانی خوبی داشته باشند حتی در زمان کم نیز می توانند در سطح بین المللی هم موفق شوند.

شما هنرجویان زیادی دارید، هنرجویان امروزی نسبت به گذشته چه تغییراتی کرده اند؟
به نظر من هنرجویان دختر نسبت به هنرجویان پسر بهتر هستند و واقعا تمرین می کنند. از زمان کرونا و آموزش آنلاین آسیب های جدی به حوزه آموزش وارد شد و خیلی سخت می توانیم هنرجویان را مجاب کنیم. البته الان خانواده ها، بچه های خود را در کلاس های مختلف ثبت نام می کنند در نتیجه بچه ها وقت نمی کنند و دچار سردرگمی می شوند. بهترین راه این است که به علاقه بچه ها توجه شود تا آنها پیگیر همان موضوع باشند.

وضعیت موسیقی را چطور ارزیابی می کنید؟
موسیقی هنری است که باید به آن توجه شود و چون شاخه های متعدد دارد باید به هر حوزه براساس سلیقه مخاطبان آن حوزه توجه شود و برای آن برنامه ریزی کنند. به عنوان مثال در حال حاضر موسیقی پاپ در جریان است و موسیقی های دیگر به حاشیه رفته اند در صورتیکه این موضوع خیلی به ضرر موسیقی است زیرا مخاطبان فکر می کنند. موسیقی فقط پاپ است و با دیگر موسیقی ها آشنا نمی شوند. همه موسیقی ها باید در یک سطح باشند. به عنوان مثال موسیقی محلی و سنتی ما در سال های اخیر واقعا کمرنگ شده است در صورتیکه ما هنرمندان خوبی در این حوزه ها داریم که می توانند آثار ماندگاری خلق کنند. ولی شرایط برای آنها فراهم نمی شود. موسیقی پاپ بیشتر مردم را سرگرم می کند. البته این موسیقی هم باید باشد. این موسیقی می تواند گلیم خود را از آب بیرون بکشد ولی موسیقی های دیگر نیاز به حمایت دولت دارند. حتی در کشورهای اتریش و آلمان که مهد موسیقی کلاسیک هستند دولت از این موسیقی ها حمایت می کند. مثلاً همه مایکل جکسون را می شناسند ولی شاید بتهوون را نشناسند پس باید این نوع موسیقی ها را معرفی کنیم. هنر مانند یک هرم است که هر چقدر در سطح بهتری باشد به سمت بالا که می رود باریک تر می شود و قطعا طرفداران کمتری دارد.

غزاله سعادتی