در پرونده چالش این هفته صبا به سراغ دغدغه‌ای رفتیم که این روزها عمدتا برای مخاطب مسئله شده است. مخاطب امروز رسانه در مواجه با یک اثر و انتخاب به دیدن یک فیلم ممکن است فیلم را به واسطه بازیگرانی که در فیلم هستند ملاک اولیه خود قرار می دهد،  اما پس از چند قسمت از این انتخاب دلسرد شده و دیگر حتی نمی‌تواند یک قسمت دیگر از سریال را هم دنبال کند، در حالی که ممکن است بازیگر محبوب او در این سریال و یا فیلم نقش اول را ایفا کرده باشد. این  اتفاق دست کم برای هر ایرانی رخ داده است و در نهایت باعث بلاتکلیفی مخاطب با چهره‌های محبوب و سوپر استارهای ایرانی شده است. خبرنگار صبا با این موضوع چالشی که سوپراستارهای سینمایی در صنعت فیلم چه کارکردی دارند به سراغ افشین سنگ چاپ رفته است.

افشین سنگ چاپ در پاسخ به سوال «کارکرد سوپر استار در رسانه چیست؟» گفت: برشت می‌گوید: جایی که همه احمق هستند اگر خود را عاقل نشان بدهی اشتباه و بالعکس جایی که همه عاقل هستند خود را جاهل نشان دهی اشتباه است. مسئله و معضل سوپراستار در ایران سالهاست که ادامه دارد و مشکل از اینجاست که صاحبان سرمایه در صنعت فیلمسازی ایران آدم سینما نیستند و دانشی از نسل پروری در سینما ندارند و مانند یک مخاطب عام به کارگردان وتهیه کننده سفارش بازیگران محبوب شان را می دهند. مثلا می گویند من گلزار و.. را می خواهم! در کدام سینمای موفق دنیا دیده شده که مرد ۴۰ ساله همچنان داماد را بازی کندو یا زن ۵۰ ساله همچنان نوعروس باقی مانده باشد؟ دانش نسل پروری دانش مهمی است که در مرکزیت تصمیم گیری سینماهای موفق دنیا وجود دارد اما  در ایران اصلا خبری از این اتفاق نیست! و این به خاطر این است که کسانی که صاحبان سرمایه فیلم هستند و یا پول را به فیلم تزریق می کنند، دغدغه ماندگاری سینما و آینده نگری آن را ندارند و بیشتر به دنبال این هستند که فعلا کارشان با فلان سوپراستار راه می افتد در حالی سینما همواره باید برای نسل بعدی سوپراستارهای خود برنامه ریزی دقیق داشته باشد. در ایران تعداد زیادی آموزشگاه و موسسات بازیگری داریم اما خروجی آن کجا می رود؟ وقتی استاد می بیند تلاش او برای شاگر پروری بی نتیجه است مسلما بی انگیزه می شود وهمین طور شاگرد! متاسفانه تعداد محدودی از این بچه ها جذب بازار هنری می شوند و بیشتر آنان در مناسبات اینچنینی هرز می روند و همین می شود که استارهای بازیگری ایران محدود می شود به یک لیست ۱۰ نفره  روی میز کارگردانان و تهیه کنندگان محدود می شوند و آن تعداد کم هم وقتی با پیشنهاد های متعدد از سوی کارگردانان مواجه می شوند قصه دستمزدهای میلیاردی شکل می گیرد! و دراین میان عده ای دیگر از فقر و تنگدستی رو به مسافرکشی و … می آورند و در فقر دچار بیماری می شوند. اعتراض اصلی من به همین استارهای بازیگری این است که چرا یک شاگرد خوب پرورش نداده‌اند؟ و چرا به طور کلی ما در عرصه دوبله، بازیگری و … جایگزینی نداریم.

گویا شاهد نسلی هستیم که مرده است و هیچ کس نتوانسته جای آن ها رابگیرد! من دائما در کوچه و خیابان و کافه هستم و حرف مردم را می شنوم، مردم امروز ما دانشمند شده اند و بهتر از هر منتقد و تحلیل گری کار هنرمندان را رصد می کنند من از زبان راننده تاکسی و قصاب تحلیل های شنیده ایم که از زبان بچه های به اصطلاح با سواد  سینمایی نمی‌شنوم، اما متاسفانه ما سازمانی نداریم که حرف مردم را لحاظ کنند مردم از اینکه یک بازیگر در نقشی مشابه در چندین فیلم و سریال همزمان بازی می کند رنج می برند.متاسفانه ما نمی خواهیم حرف مردم را بشنویم چون در خودخواهی و منفعت طلبی خود گرفتار هستیم، طوری در خودبینی غرق شده ایم که چشم خود را به روی واضحات هم بسته ایم.  حدود ۲۰ سال است که در معرفی بازیگر تازه نفس به سینما فعالیت می کنم و در این راه آنقدر پافشاری کرده ام که روی مسئولین کم شده است و بالاخره پذیرفته اند که در سینما باید همواره استعداد یابی و معرفی چهره توانمند رخ دهد. بارها خواهش کردم که درآمدی برای گذران زندگی برایم در نظر بگیرند و من برای پیدا کردن بازیگر خوب به تمام ایران سفر کنم، اما اتفاقی نیفتاده است. من مانند بقیه ای نیستم که از بازیگر برای معرفی پول می گیرند دغدغه این را دارم که سینما نسل جوان، میانسال و .. خود را حفظ کند. عمری است در این رشته بدون ادعا فعالیت کرده ام و ماحصل آن نه تنها تشکری نبوده که بارها هم تحقیر شده ام. اما قلبا از کار خود راضی هستم و خوشحالم که پیش خدا خود شرمنده نیستم. ما تا زنده هستیم کار خودمان را می کنیم، بقیه دوستان هم مهمان‌های هستند که می آیند و می روند و تاریخ نشان داده که آنچه که می ماند و سبب ماندگاری سینما شده همین تلاش های هنرمندان دغدغه مند است و سنگ اندازها مهمان های گذران این مسیر هستند.