در پرونده چالش این هفته صبا به سراغ دغدغه‌ای رفتیم که این روزها عمدتا برای مخاطب مسئله شده است. مخاطب امروز رسانه در مواجه با یک اثر و انتخاب به دیدن یک فیلم ممکن است فیلم را به واسطه بازیگرانی که در فیلم هستند ملاک اولیه خود قرار می دهد،  اما پس از چند قسمت از این انتخاب دلسرد شده و دیگر حتی نمی‌تواند یک قسمت دیگر از سریال را هم دنبال کند، در حالی که ممکن است بازیگر محبوب او در این سریال و یا فیلم نقش اول را ایفا کرده باشد. این  اتفاق دست کم برای هر ایرانی رخ داده است و در نهایت باعث بلاتکلیفی مخاطب با چهره‌های محبوب و سوپر استارهای ایرانی شده است. خبرنگار صبا با این موضوع چالشی که سوپراستارهای سینمایی در صنعت فیلم چه کارکردی دارند به سراغ نویدالدین دری رفته است.

نویدالدین دری در پاسخ به سوال «کارکرد سوپر استار در رسانه چیست؟» گفت:با توجه به اینکه بنده از دوران کودکی، نوجوانی و جوانی با دستیاری در کنار پدر مرحومم سیدضیاء الدین دری در کنار بازیگرانی قدیمی مانند محمدعلی فردین و … حضور داشته ام، بر این باور هستم که در نگاه اول اینگونه به نظر می رسد که حضور بازیگر چهره می تواند چرخه مالی فیلم را هدایت کند و سرمایه گذار و دیگر عوامل را به سود دهی برساند. اما همه اینها بستگی به این دارد که اصلا در سینمای چند ساله اخیر ایران ما سوپر استار داشته ایم یا خیر؟ و سوال بعدی اینکه اصلا سیاست گذاران سینمایی حضور سوپر استار را در سینما لازم می دانند یا خیر؟ از نظر من به طور کلی ما با این بحران مواجه ایم که اصلا همین چند نفری هم که وجود دارند سوپراستاری نیستند. تاریخ سینما از زمان فیلم عقاب ها تا کنون نشان داده که سوژه خوب باعث فروش فیلم شده است نه بازیگرانی که در آن نقش پردازی کرده‌اند. گاها دیده شده است که حتی جمع فروش فیلم به دستمزد نجومی که به بازیگر فیلم اختصاص یافته است، نرسیده است. این بازیگران تنها به واسطه حواشی و پروپاگاندایی خبری که برای آنها ایجاد شده است بازیگرانی بیلبوردی هستند که به هیچ عنوان فروش فیلم را تضمین نمی کنند. فروش فیلم ها عموما با دو واسطه سوژه خوب و تبلیغات و شرایط اکران تضمین می‌شود و در این میان رانت هایی که در اکران وجود دارد بی تاثیر نیست. متاسفانه پخش کننده با تخصیص سالن ها سلیقه خود را به مخاطب تحمیل کرده و انتخاب های او را محدود کرده است. قاطعانه می توانم بگویم ما در ایران سوپراستار نداریم. سوپر استاری که مانند تام کروز در صنعت سینمای هالیوود باعث شود ۱۰ روز مخاطب پشت درب های سالن های سینمایی صف ببندد! معتقدم در ایران به جای سوپراستار، بازیگران خوبی داریم که تضمین فروش فیلم نیستند. مثلا امین حیایی بازیگر محبوبی است که ممکن است مخاطب به واسطه او به سالن سینمایی بیاید اما در ادامه سوژه فیلم است که مخاطب را در سالن نگه می دارد. تهیه کنندگان در تمام این ادوار به غلط فکر می کنند که حضور بازیگران تضمین فیلم است در حالی که بازیگر می تواند در حد یک مبلغ در کنار دیگر تبلیغات فیلم موثر باشد. ۱۰ برابر همین افرادی که در حال حاضر سوپراستارنماهای سینمای ایران هستند، افراد مستعد و توانمندی را در حوزه بازیگری وجود دارند که به کار گرفته نمی شوند و این اتفاق به دلیل آن است که سیستم سینمای ایران سنتی و بسته است. سیستم بسته ای که خود را به چند نفر خاص محدود کرده و به همین خاطر است که سرمایه گذار ملاک فروش خود را بر حضور این چهره ها گذاشته و عمدتا زمین خورده است. در حال حاضر در ایران، در میان حجم انبوهی از تولیدات فیلمی تنها ۵ الی ۶ اثر هستند که موفق می‌شوند.