در پرونده چالش این هفته صبا به سراغ دغدغه‌ای رفتیم که این روزها عمدتا برای مخاطب مسئله شده است. مخاطب امروز رسانه در مواجه با یک اثر و انتخاب به دیدن یک فیلم ممکن است فیلم را به واسطه بازیگرانی که در فیلم هستند ملاک اولیه خود قرار می دهد،  اما پس از چند قسمت از این انتخاب دلسرد شده و دیگر حتی نمی‌تواند یک قسمت دیگر از سریال را هم دنبال کند، در حالی که ممکن است بازیگر محبوب او در این سریال و یا فیلم نقش اول را ایفا کرده باشد. این  اتفاق دست کم برای هر ایرانی رخ داده است و در نهایت باعث بلاتکلیفی مخاطب با چهره‌های محبوب و سوپر استارهای ایرانی شده است. خبرنگار صبا با این موضوع چالشی که سوپراستارهای سینمایی در صنعت فیلم چه کارکردی دارند به سراغ حجت الله سیفی رفته است.

حجت الله سیفی در پاسخ به سوال «کارکرد سوپر استار در رسانه چیست؟» گفت: در هر حوزه فرهنگی و هنری اشخاص فرهیخته ای هستند که بواسطه هنرشان برای مردم شناخته شده و محبوب می شوند مثلا سهراب سپهری در شعر و جلال آل احمد در ادبیات، به همین خاطر وقتی چهره ای برای مردم محبوب می شود، لازم است در تعاملات خود با جامعه و مردم به صورت سنجیده تر عمل کند. بنابراین در همان ابتدا از استارهای سینمایی به واسطه شهرت شان انتظار می رود که مانند دیگر چهرهای شاخص فرهنگی و هنری ارزشمندی کار  خود را حفظ کنند. به طور کلی از همان ابتدا تهیه کنندگان و کارگردانان هستند که این ارزشمندی را به بازیگران می دهند، و آن ها را بولد می کنند. اعطای نقش اول به یک بازیگر مانند شعار نویسی بر روی دیوار است و هر قدر این شعار با خط درشت تری نوشته شده باشد بیشتر دیده می شود. در حالی که در این شعار معنایی و مضمون است که مهم تر از همه چیز است. اصل سینما بر پایه ادبیات، قصه و حکایت است بازیگر مانند یک خط بخشی از فیلم است نه همه آن! اما متاسفانه در سینما این کج انگاری باعث شده است که بازیگران، تهیه کنندگان و کارگردانان از چهره های محبوب سو استفاده کنند و یک فیلم خوب را که حاصل یک سناریو خوب و عوامل دیگر است را به نام خود بزنند و در ادامه راه می بینیم که اجازه کارکردن و ورود بقیه را به سینما نمی دهند و با دستمزدهای نجومی و … سینما و فرهنگ را رو به اضمحلال کشیده اند. رسانه ها در این بت سازی بی تقصیر نیستند چرا که با دعوت از این چهرها در برنامه ها و … آن ها را به عنوان مرجع فیلم و .. به مردم معرفی می کنند. مردم باید فیلم را به مثابه فیلم ببینند نه بازیگر ! متاسفانه فیلم‌های ما مبلغ سوپراستارهای ما شده اند!  و این اتفاق در تکرار است که رخ می دهد شما تصور کنید تبلیغات یک سس مایونز را که هر شب از شبکه پخش می شود طبیعتا پس از مدتی این سس مایونز ملکه ذهن مخاطب می شود و بعد که بازیگر ملکه ذهن مخاطب شد، حالا خود تهیه کنندگان و کارگردانان هم از او سواستفاده می کنند و به جای ساخت یک اثر خوب به دنبال بازیگر چهره می روند. در حالی که به طور کلی نفس حیات سینما به بازیگر چهره بستگی ندارد. همان طور که پس از انقلاب وقتی اغلب سوپراستارها از سینمای ایران رفتند اما سینما حتی بهتر از قبل به حیات خود ادامه داد. به همین سبب ما باید سینما را با فیلم ببینیم نه با بازیگر فیلم. یک فیلم یعنی ادبیات خوب، تار و پود مستحکم، نقش آفرینی خوب و تاثیرگذاری بر تماشاگر.