ابتدا وقتی خبر جشنواره بین‌المللی فیلم حوا رسانه‌ای شد با خودم گفت ای وای من، باز هم یک جشنواره دیگر سبز شد و بودجه‌ سینمایی در یک فضایی دیگر قرار است هدر برود.

کمی جلوتر که رفتیم و با انتشار اخبار تکمیلی جشنواره فوق خیلی زود ترند شد. کنجکاو شدم تا ببینم ماهیت این جشنواره چیست که بلافاصله و در مدت زمانی اندک نه فقط در داخل کشور بلکه در فضای بین‌المللی مورد توجه قرار گرفته است.

رویکرد اصلی جشنواره حوا حمایت از خانواده، لزوم شناساندن تصویر زن، بازنمایی زن مسلمان در سینمای ایران و جهان و پرداختن به زن عفیف است. محتوایی فراگیر که فارغ از بحث‌های سیاسی و سیاست خارجی کشورهای مختلف موضوعی قابل تامل برای هر انسانی در هر جای دنیاست. چرا که خانواده پایه و اساس و قوام هر کشوری است و اهمیت دادن به نظام خانواده و همچنین نقش مهم زن در دوام خانواده، در استحکام جامعه و در نتیجه به پایداری دولت‌هایی که برای تحکیم و تکریم خانواده بهایی قائل هستند می‌انجامد.

سینما بر اساس ماهیتی که دارد یکی از تاثیرگذارترین رسانه‌ها در دنیاست که مورد توجه دولت‌ها نیز قرار دارد. امروزه سینما قدرتمندترین شکل ارتباط فرهنگی و تعامل میان فرهنگ‌ها و ملل است و دولت‌ها به راهبردهای اجتماعی، سیاسی، فرهنگی و تاریخی از طریق سینما پی برده‌اند. این تفکر و تدبیر در برگزاری جشنواره‌ای با موضوعیت زن و خانواده نشان از دغدغه فرهنگی و اجتماعی طراحان و برگزارکنندگان آن دارد و جشنواره حوا که نام آن نیز شناخته شده، مورد تایید و احترام همگان است حکایت از هوش طراحان این جشنواره دارد.

اما نکته قابل توجه یا بهتر بگویم دغدغه من این است که در برگزاری چنین جشنواره‌هایی که در حافظه تاریخی سینمای ایران هم کم نبوده‌اند این تجربه تلخ را در اذهان از خود به جای گذاشته که جشنواره‌ها یا بدون تدبیر و درایت مثل قارچ سبز شده‌اند و با برچسب بین‌المللی بودجه‌های هنگفتی را به بازی گرفته‌اند، رویکردی که عمدتا محکوم به فنا بوده و در این شرایط فقط پولی از بیت‌المال حیف و میل شده است. پولی که تا کنون کسی پی‌گیر آن نبوده و نشده است… و یا اگر مانند جشنواره‌هایی چون (حوا) با ایده و طراحی پا به عرصه می‌گذارند با نظر تنگی بعضی افراد و مافیایی در سایه مورد تخریب و تضعیف قرار می گیرند و بعضا به ورطه انحطاط و نابودی کشیده می‌شوند چرا که بد خواهان قطعا راضی به کار اصولی نیستند. آنان اصولا برای تخریب فرهنگ این مملکت برنامه‌ریزی می‌کنند و ظاهرا زورشان هم زیاد است. نمونه بارز آن، جشنواره بین‌المللی فیلم کودک و نوجوان است که نه تنها تضعیف و تخریب شد بلکه به وضوح تاثیر منفی خود را بر سینمای ایران گذاشت. دیگر کارگردانی و نویسنده‌ای به سراغ کار کودک نمی‌رود و هیچ تهیه‌کننده‌ای نیز رغبت سرمایه‌گذاری در چنین حوزه مهمی را ندارد. نتیجه این می‌شود ما به عنوان کشوری که مدعی فرهنگ غنی و کهن هستیم از پروش و فرهنگسازی کودکان‌مان که زمینه ساز فردای ایران عزیز هستند غافل و بازمانده‌ایم.

و اینک به مدیران فرهنگی‌مان هشدار می‌دهم. حالا که جشنواره حوا که نام بین‌المللی را نیز با خود یدک می‌کشد و قرار است با موضوعیت خانواده، لزوم شناساندن تصویر زن، بازنمایی زن مسلمان در سینمای ایران و جهان برگزار شود. باید به درستی پیش برود و از آرمان‌های آن محافظت شود. چرا که اگر دست نا اهلان و بدخواهان به آن برسد و به بی‌راهه برود، تاثیر منفی خود را بر سینمای‌مان خواهد گذاشت و فرهنگ خانواده‌ها مورد تهدید جدی قرار خواهد گرفت و این چیزی است که برای هر حکومت و دولتی هزینه‌های گزاف مادی و معنوی به همراه خواهد داشت.

امیر افشارفتوحی دبیر تحریریه