جشنواره بین‌المللی حوا با رویکرد زن و خانواده در دومین روز برگزاری خود چهارشنبه ۲۱ تیرماه ۱۴۰۲ میزبان مخاطبان «رمانتیسم عماد و طوبا» در سانس دوم خود ساعت ۱۶ الی ۱۸ است. «رمانتیسم عماد و طوبا» فیلمی به کارگردانی و نویسندگی کاوه صباغ‌زاده و تهیه‌کنندگی مهدی صباغ‌زاده است که بازیگرانی چون الناز حبیبی، زنده یاد علی انصاریان، زنده نام حسام محمودی، مرتضی‌علی‌عباس میرزایی، ستایش تارانی، سانیا رمضانی، سام ولیپور و سارا بهرامی (صدای راوی) در آن هنرنمایی کرده‌اند.

فیلم سینمایی «رمانتیسم عماد و طوبا» پیش از این در سی و نهمین جشنواره بین المللی فجر رو نمایی شده و در دو بخش بهترین موسیقی متن و بهترین نقش اول زن نامزد این دوره از جشنواره شده است.

در خلاصه داستان این فیلم آمده: وقتی سرنوشت برای اولین بار عماد و طوبا را روبه‌روی هم قرار داد، هر دو خوب می‌دانستند که عشق بیشتر یک مهارت است تا هیجان و تپش قلب و خارش پوست.»

خبرنگار صبا به بهانه حضور این فیلم در نخستین جشنواره بین‌المللی فیلم حوا با کاوه صباغ‌زاده کارگردان و نویسنده این اثر به گفت و گو نشسته است که درادامه می‌خوانید.

درباره نقش زن و خانواده در فیلم سینمایی «رمانتیم عماد و طوبا» توضیح دهید.

این فیلم سینمایی خانوادگی درباره یک زوج جوان از ابتدای زندگی آن‌ها تا آشنایی با همدیگر و ازدواج‌شان و ادامه زندگی آن دو تا پیری است. درواقع دست کم نیمی از قصه درباره نقش زن و خانواده است.

به نظر شما پرداخت به موضوع زن و خانواده در آثار سینمایی چقدر موثر خواهد است؟

اصولا فیلم‌هایی که با محوریت زن و خانواده باشند کم نداشته‌ایم. همینطور فیلم‌هایی که کاراکتر تاثیرگذار آن‌ها و قهرمانش زن بوده است در سینما داشته‌ایم. اما با این اوصاف فارغ از نگاه جنسیتی جای فیلم‌های خانوادگی نه که خالی باشد اما تولید این آثار کم است.

در جهت کمیت تولید این آثار با توجه به سخنان شما چه باید کرد؟

باید فیلم‌های خانوادگی تولید کنند که هم خانم‌ها محور قصه‌ها باشند و هم خانواده‌ها بتوانند کنار هم فیلم را با خیال راحت و بدون دغدغه ببینند و این چیزی است که باید رعایت شود. واقعیت این است که تولیدکنندگان بخش قابل توجه‌ای از فروش را در ژانر کمدی می‌بینند و متاسفانه استانداردترین و راحت‌ترین راه برای فروش، ساخت فیلم‌های کمدی و بعضا با کیفیت نازل است چون ساده‌ترین راه برای بازگشت سرمایه است. به همین خاطر سازندگان هم مجبورند و هم تنبلی می‌کنند و دنبال هیچ راه جدیدی نمی‌روند و صرفا می‌خواهند گیشه را تامین کنند. همانطور که می‌دانید اکنون فیلم‌های پرفروش سینمای ایران کمدی هستند که با خانواده هم نمی‌توان دید و در مقابل فیلم‌های در ژانرهای دیگر تعدادشان کمتر است.

با توجه به دهه‌های پیشین که شاهد فروش خوب گیشه فیلم‌هایی در ژانر درام و ملودرام خانوادگی بودیم، اکنون چگونه به آن دوران بازگردیم؟

نمی‌گویم نمی‌شود. ما در دهه ۶۰ آثار خوب و فیلم‌های خانوادگی بسیار پرفروشی داشتیم. باید آثار بیشتری با این رویکرد تولید شود و از این آثار حمایت کرد. بحث اینجاست که همه می‌خواهند کمدی بسازند و این ژانر می‌تواند گیشه را تامین کند و در فیلم های خانوادگی کمتر این اتفاق می‌افتد.

پس تکلیف آثار دیگر که به فرهنگسازی و آموزش می پردازند چه می شود؟

سینما بخش بزرگش سرگرمی است متاسفانه فیلم‌های هدفمندی که درباره موضوعات خانواده ساخته می‌شوند، همین بخش سرگرم کننده را نادیده می‌گیرند و صرفا بر بخش آموزش تمرکز می‌کنند. مخاطب هم تا سرگرمی نداشته باشد چنین آثاری را دنبال نخواهد کرد. فیلم باید سرگرم کننده باشد تا مخاطب دنبال کند و بعد از آن چیزی یاد بگیرد. متاسفانه وجه سرگرم‌کننده را می‌گیرند و به همین خاطر مخاطب را از دست می دهند.

حس شما نسبت به اکران «رمانتیسم عماد و طوبا» در نخستین دوره جشنواره حوا چیست؟

حس خوبی دارم با اینکه تعداد نمایش‌های آثار در این جشنواره زیاد نیست اما «رمانتیسم عماد و طوبا» در سی و نهمین دوره جشنواره فیلم فجر اکران شد و پس از آن اکران عمومی آن پس از پایان دوره کرونا و بازگشایی سینماهای کشور بود. همچنین با اینکه هنوز دو  سال از اکران این اثر گذشته، به دلیل مشکلات سرمایه‌گذاران با یکدیگر نسخه اکران آنلاینی از آن منتشر نشده است. زمانی هم که فیلم اکران شد زمان مناسبی نبود، تبلیغات خوبی هم برای آن نشد و در نهایت مردم هم علاقه‌ای به رفتن در مکان‌های عمومی همچون سینما نداشتند به همین دلیل فروش پایینی داشت و با اقبال عمومی رو به رو نشد. پس برای من اکران این فیلم در جشنواره بین‌المللی حوا که مردم نیز در آن حضور دارند اتفاق خوشایندی است.

به نظر شما برگزاری جشنواره حوا چقدر موثر خواهد بود؟

چنین  جشنواره‌هایی چون نمایش برای مردم دارند باعث بیشتر دیده شدن فیلم‌ها می‌شوند. به همین خاطر از نظر من می‌تواند اتفاق خوبی باشد. اینکه چه تاثیری دارد، یقینا تاثیرات خود را در قالب محوری خود می‌گذارد. البته معتقدم این جشنواره که با رویکرد خانواده و زن برگزار می شود باید قوام داشته باشد و امسال دوره اولش برگزار نشود و سال‌های دیگر خبری از آن نباشد. ما کم نداشتیم جشنواره‌هایی را که دو سال برگزار شدند و دیگر برگزار نشدند و خبری از آن‌ها نبود. اگر جشنواره‌ای باشد که از آن حمایت شود و هر سال بهتر و بهتر برگزار شود، می‌توان درباره تاثیرگذاری آن سخن گفت. حالا باید بیینم نخستین دوره چطور برگزار می‌شود و چارچوپ کلی آن دستمان بیاید و بعد درباره آن صحبت کنیم.