جشنواره فیلم حوا می‌تواند به یک اتفاق بزرگ در حوزه فرهنگی بانوان تبدیل شود. هم حوزه زنان این پتانسیل و ظرفیت را دارد و هم اراده‌ای که جشنواره فیلم حوا را برگزار می‌کند این توانایی و بضاعت را داراست. واقعیت این است که موضوعات مربوط به زنان و بانوان به همان اندازه که چالش برانگیز و سخت است به همان اندازه هم جذاب و پرکشش است. سینما به اندازه نفوذ و گسترش‌اش در اقصی نقاط جهان تصویرهای مختلفی از حضور زنان در عرصه‌های مختلف بر پرده آورده است. برخی از آنها دوست داشتنی، باور پذیر، تاثیرگذار، موجه، خاطره‌انگیز و برخی دیگر هم دور از انتظار، ناامید کننده، اغواگرانه، اغراق شده و دور از حقیقت بوده اند. با این وجود تقریبا همه معترفند که یکی از ملاک های جذابیت شمایل زنانه برپرده سینماها به اندازه دوری و نزدیکی این شمایل به حقیقت وجودی زن در جامعه مربوط است. هر چه سینماگر توانسته باشد در اثری که می سازد به حقیقت وجودی زن در جامعه و خانواده بیشتر وفادار باشد به همان اندازه تاثیرگذاری اثر و شمایل زن در آن پذیرفتنی تر خواهد بود. بسیاری از کارگردانان مطرح جهان با علم به این مساله، دست به خلق آثاری زدند که زنان هویتمند و قدرتمند در مرکز آن بودند و توانستند نگاههای بسیاری را به خود معطوف کنند. همه آنها از الگوی نظام مندی پیروی می کنند که بیش از هر چیز مصالح سینما در آن دیده شده است. به عبارت روشن تر سینما از دید خودش به موضوع زنان نگاه کرده است . این موضوع تا حدی قابل فهم و درک است چرا که سینما ابزار و ساز وکار خودش را دارد و توقع اینکه تماما در خدمت واقعیت و حقیقت باشد کمی دور از انتظار است. سینما اقتضائاتی دارد که از آن گریزی نیست. با این وجود باید پذیرفت نگاه بدنه غالب سینما به زن منفعت جویانه و یک طرفه است. برای سینما هیچ چیز به اندازه خواسته و نیاز«مخاطب» اهمیت ندارد. سینما همه چیز را به اندازه ذائقه و سلیقه مخاطب همسان می کند و تلاش می کند بهره برداری خودش را از آن موضوع انجام دهد. ویژگی همسان سازی ذائقه و سلیقه مخاطبان سینما همان نکته ای است که باعث می شود سینما از سایر هنرها کاملا متمایز شود. موضوعی که برای برخی خوشایند است و برای برخی دیگر نه!قهرمان های زنی که سینما به دنیا معرفی کرد با وجود اینکه بعضا بسیار جذاب و دوست داشتنی بودند و خیلی زود توانستند همه دنیا را زیر نفوذ وسیطره خود بگیرند و این چنین بود که «روایت» برخی از زنان از زبان سینما یا اتفاق نیفتاد، یا تحریف شد و یا ناقص و ابتر بر پرده سینما تابانده شد. همین ناقص بودن چهره زنی که توسط سینما نمایش داده شد نیروی محرکه ای شد تا برخی از فیلمسازان جهان به این صرافت بیفتند که تصویری متمایز از زنی که سینمای غالب به مخاطب ارائه می کرد، برپرده سینما ها بتابانند. اگرچه تعداد این آثار آنقدر نبود که بتواند در برابر گستره و سیطره سینمای غالب غرب آنقدر ها به چشم بیاید. ولی اتفاقی که افتاده بود این بود که سد شکسته بود…

بهناز وفایی وحدت