مگر می‌شود در ویژنامه‌ای که به مناسبت جشنواره حوا با موضوعیت زن و خانواده در سینمای ایران منتشر می‌شود از بانویی که تئاتر، تلویزیون و سینما مدیون هنرنمایی‌های اوست سخن نگوییم و مطلبی منتشر نکنیم.

از نگاه نگارنده گلاب آدینه زن هزار چهره سینمای ایران است و بازی‌های او در نقش‌ها و کاراکترهای متعدد و متنوع حکایت از استعداد بازیگری حرفه‌ای در سینمای ایران دارد. چه کسی می‌تواند منکر بازی‌های بی‌بدیل او در فیلم‌هایی چون روسرس آبی، بانوی اردیبهشت، زیر پوست شهر، زردقناری و یا مهمان مامان و… شود. براستی که بازی او در هر فیلم یا نمایشی که به روی صحنه نظاره‌گر بودیم تحسین همگان را برانگیخته و او را جزو بازیگران طراز اول قرار داده است.

بانو گلاب مستعان معروف به گلاب آدینه بازیگر و کارگردان سینما و تئاتر و تلویزیون، فرزند نویسنده شهیر و بزرگ داستان‌های عامه‌پسند مطبوعات و روزنامه‌نگار موثر در دهه‌های ۲۰ و ۳۰، در کارنامه خود سه نقش از زنان متعلق به طبقه فرودست جامعه را بازی کرده است که ویژگی این زن‌ها تلاش آنها حفظ کانون خانواده بوده است. کبوتر در روسری آبی تلاش می کند دوام بیاورد تا بالاخره با مرد مورد علاقه‌اش که او نیز کارگری بیش نیست ازدواج کند. طوبا در زیر پوست شهر درگیرودار تنش‌های اقتصادی یک خانواده حاشیه‌نشین کار می‌کند و کار می‌کند تا خانواده با فرزندان ناهمگون خود متلاشی نشود. او در حاشیه شهر و سیاست با دیو فقر ستیز می‌کند و زندگی عفت در مهمان مامان هم که جنگ مامان برای پهن کردن آن سفره رنگین آبرومند با آن مصائبی که در پی داشت. همه این کارکترها با بازی‌های متفاوت گلاب آدینه از ورطه تکرار یک نقش نجات پیدا کردند. بانو آدینه نیز خود در این باره گفته است: این زنا‌ن از طبقه یکسانی هستند اما شخصیت یکسانی ندارند. به همین خاطر ریزه کاری‌ها و جزئیات نقش‌ها در کبوتر و طوبا و عفت با هم تفاوت دارند. اینجا است که تجربه و استعداد به داد بازیگری می‌رسد که قرار است پشت سر هم نقش زنان فرودست و حاشیه نشین را بازی کند، بغض کند و گریه نکند، دلداری بدهد، قربان صدقه بچه‌ها برود و از نداری و تنگناهای زندگی حرف بزند.

براستی او هنرمندی است که در آثار متفاوت زبان گویای زنان و بانوان ایران زمین بوده و هست.