جشنواره فیلم حوا در بحبوحه غوغایی که در جهان بر سر موضوع زن در خانواده و اجتماع به راه افتاده، برگزار می شود. جشنواره‌ای که می‌کوشد تصویر تازه‌ای از سیمای زن در جامعه و خانواده به دست دهد. زنان بخش قابل توجهی از جوامع انسانی را تشکیل می دهند و اینگونه که آمارها می‌گویند بسیاری از خواسته‌ها و نیازهای آنان در جوامع مختلف بی پاسخ مانده یا توسط رسانه‌های مختلف صورت این خواسته‌ها و نیازها به انحراف کشیده شده است. سینما یکی از رسانه‌های قدرتمندی است که با وجود همه ظرفیت‌هایش به موضوع زنان آنگونه که دلخواهش بوده ورود کرده است. سینما در موضوع زنان به شکل آشکارا دچار کژ تابی‌هایی شده که پرداختن به یکایک آنها از حوصله این مطلب خارج است. اما به طور ضمنی می‌توان به استفاده‌های تجاری بی پایانی که سیستم سینمای جهان از مقوله زن کرده، اشاره کرد. سینمای غالب که بخش بزرگی از تولیدات جهان را نمایندگی می‌کند عموما زن را در ساحت‌هایی دیده که یا ماورایی و تخیلی بوده‌اند و یا در بستر داستان‌هایی روایت شده‌اند که زمینه اصلی آنها کشش‌های جنسی و اغواگرایانه بوده است. با این دست فرمان سینمای غالب جهان، به این منزل رسیده است. تصویری که پس بیش از یک قرن از برآیند آثار تجاری و هنری سینمایی در حوزه زنان به ذهن متبادر می شود، ملغمه‌ای از اعوجاج و سردرگمی و تحیر است. البته که تصویر خوشایندی نیست. کشف بزرگی هم نخواهد بود اگر بگوییم در این بلبشو، جشنواره‌ای مثل جشنواره فیلم حوا می‌تواند مانند هوای تازه‌ای باشد که به دنبال مفری تازه برای ایجاد گفتمانی نو است. این اتفاق بزرگی است که می‌تواند در ساحت سینمای غالب جهان، میزانسن کاملا جدیدی به کاراکتر قدیمی زن در سینما بدهد. اگر جشنواره فیلم حوا بتواند حرکت تازه‌ای در بدنه سینمای ایران ایجاد کند و نگاه تازه‌ای در مقوله زنان به سینمای ما اضافه کند -که به حقیقت وجودی زن امروز نزدیک باشد – به همان اندازه می‌تواند کشف و شهودی را باعث شود که پیش از این در سینمای ما اتفاق نیفتاده است. خوشبختانه مسایل زنان، مسایلی جهانی هستند و با اینکه صورت برخی از این مسایل و مشکلات با یکدیگر متفاوت است بعضا ماهیت این مسایل به شکل غریبی به یکدیگر نزدیک است. اما سینما کمتر به اینگونه مسایل ورود کرده است. برای سینمای جهان همواره «تجارت» و «سیاست» در اولویت بوده است این سینما در همه مسایلی مهمی که ورود کرده همیشه این دو مساله را سرلوحه خود قرار داده و از آن عدول نکرده است. در سینمای جهان نمونه‌های اندکی پیدا می‌شوند که خارج از قواعد رایج سینما امکان ساخت پیدا کرده باشند و موضوع زنان از آن دست مواردی بوده که همواره مورد مناقشه بوده است. به اینها اضافه کنید که در نگاه شرق و غرب، پاره‌ای از مسایل به شکل بنیادین با یکدیگر تفاوت دارند و این تفاوت را گزاره‌هایی مانند دین و عرف و منهیات به شدت پررنگ می‌کنند. به نظر می‌رسد زمان آن رسیده که نگاه جامع‌تری به آثاری که در حوزه تصویر با موضوع زنان ساخته می‌شوند، داشته باشیم و به موضوع نگاه تازه‌تری بکنیم و تلاش کنیم تصویری گویاتر، به روزتر و نزدیک به حقیقت از چهره زن در زمانه کنونی بر پرده سینماها تابانده شوند. همه مساله همین است!

آسیه ترابی