صبا در این هفته شنبه‌های چالشی خود که به نوعی تریبون آزادی برای اهالی فرهنگ و هنر است، به سراغ موضوعی کهنه و قدیمی اما لاینحل رفته است. بحث رعایت نشدن قانون کپی رایت در رسانه های فرهنگی‌ هنری از دیرباز مطرح است. گویا حل نشدن این مسئله دیگر برای همه عادت شده و هر ایرانی چه در سمت تصمیم گیرنده و سیاست‌گذار و چه مصرف‌کننده محصولات فرهنگی و هنری، پذیرفته‌اند که بی قانونی در این زمینه خودش یک نوع قانون در فرهنگ انتشار و مصرف در محصولات است. چه بسا که با همین پیش فرض تولیدات و محصولات هنری در ایران با همین بی قانونی و در نظر گرفته نشدن حقوق آثارشان با سیاست گذاری‌های مشخصی دست به تولید و انتشار می زنند برای نمونه اصغر فرهادی آثار جدید خود را از طریق کمپانی های خارج از کشور به جهان عرضه می دارد. صبا برای پیگیری این مسئله به سراغ امیر قادری رفته است.

این داستان در تارخ مملکت ما طولانی شده است و صحبت درباره آن بسیار زیاد است. اما اینکه چرا تا بحال برای این وضعیت فکر جدی نشده است به این دلیل است که رعایت نکردن حق کپی رایت در ایران در سطوح مختلف امتیازهای ویژه و محدودیت‌های خاص به خودش را دارد. از محدودیت‌های مهم آن این است که محصولات ما نمی‌توانند بازار خارجی داشته باشند و به این دلیل که ما شرایط کپی رایت محصولات خارجی را رعایت نمی‌کنیم، طرف خارجی هم ملزم به رعایت حقوق مولفان ما نیستند. به همین دلیل هنرمندان ایرانی ما در حوزه ادبیات و سینما و … از یک بازار استاندارد در سطح بین‌المللی محروم هستند. این محدودیت بزرگی است. اما در کنار همین محدودیت، امتیازات ویژه‌ای هم هست که باعث شده است که ما چشم خود را به روی این محدودیت‌ها ببندیم. بهرحال تولیدات جهانی بیشتر از تولیدات داخلی هستند و نپیوستن به شبکه قانونی کپی رایت به ما امکان استفاده آزاد از مجموعه‌ای از تولیدات جهانی را بدون هیچ پیش شرطی می دهد، تولیداتی اعم از نرم افزارهای کامپیوتری تا استفاده از کتاب‌های روز به صورت ترجمه و فیلم و … اینکه کدام تصمیم و رویکرد معقولانه و بهتر است به بالغ شدن ما بستگی دارد. اینکه چشم خود را به روی این امتیازات شیرین و ویژه ببندیم تا در سایه یک انسان بالغ و به طور رسمی وارد بازار جهانی شویم نشانه بزرگ شدن ماست و این اتفاق نمی افتد مگر اینکه از مواهبی چون به رایگان در اختیار داشتن آثار، چشم بپوشیم. رعایت نشدن حقوق مولفان ایرانی و خارج در ایران به دلیل نبود قوانین و نپیوستن به کنوانسیون جهانی است اما درباره کپی و تکثیر نسخه قاچاق آثار ایرانی در داخل کشور تا جایی که اطلاع دارم قوانینی وجود دارد اما اینکه چرا اجرایی نمی شود را بی اطلاعم!