وضعیت عجیبی را در سینماهای امروز کشور شاهد هستیم! از فیلم‌هایی که به خاطر نخریدن حتی یک بلیت نمایش داده نمی‌شوند، تا کارگردانانی که دائما از وضعیت سانس‌های اختصاص یافته به فیلم خود گلایه‌مند هستند و‌ مخاطبی که گویا دیگر سینما صرفا برایش سرگرمی است و از سینمای تفکر برانگیز و یا بازنمایش دهنده معضلات بیزار است و در سالن فیلم‌های کمدی راحت‌تر است! این مسئله از جایی بغرنج می‌شود که مخاطبان سینمای غیرکمدی نیز دائما از عدم یک برنامه‌ریزی مشخص در اکران ناراضی هستند و ادعا می‌کنند که برای دیدن یک فیلم حسابی سردرگم می‌شوند،  سردرگمی مخاطبان سینمای غیرکمدی و عدم محتوای جذاب و خوش ریتم در این ژانر در کنار سهل‌الوصول یافتن فیلم کمدی در ساعات طلایی اکران، سینما را به تفریحگاهی بدل کرده که بعضا حس می‌شود رسالت غایی این هنر نبوده و نیست، هر چند که سینمای کمدی همچنان بخش مهمی از سینما نیز به حساب می‌آید. روزنامه صبا در پرونده چالشی این هفته با طرح  این سوال که  چه سیاستی پشت پرده اکران سینما است؟! به سراغ کارگردانانی رفته است که با فیلم‌هایی چون بی مادر، فسیل، سه کام حبس، بعداز رفتن، ستاره بازی و ستون۱۴، در پرده سینماهای امروز ایران سهیم هستند. شما هم می‌توانید در این چالش شرکت کرده و نظرات خود را از طریق فضای مجازی روزنامه صبا به اشتراک بگذارید.

هاتف علیمردانی( کارگردان سینمایی ستاره بازی):سینمای اجتماعی به شدت مهجور است

سینمایی اجتماعی به شدت مهجور شده و این قضیه بسیار غم انگیز است. البته این‌ها خیلی به مشکلات تخصیص سانس برنمی‌گردد، این مردم هستند که باید از فیلم‌های اجتماعی حمایت بیشتری داشته باشند. به نظر می‌رسد تغییر ذائقه‌ای در مخاطب سینما شکل گرفته است. اما باید در نظر گرفت که سینمای اجتماعی نبض سینمایی ایران است. به نظرم سیاست‌های اکران کاملاً به جنس فیلم بستگی دارد و هیچ سینماداری راضی نمی‌شود سالن سینما خالی بماند. وقتی یک فیلم نمی‌فروشد نباید انتظار داشته باشد که  سالن‌دار به قراردادش موظف باشد، نه تنها در ایران که در هیچ جای دنیا اینگونه نیست. فیلم بدون مخاطب در رقابت حذف می‌شود. منصفانه نیست که این توپ را در زمین سینمادار بیندازیم. هیچ اعتقادی به مافیا و … ندارم، تمام سیاست‌ها بر اساس مخاطب طراحی و چیده می‌شود و به خود فیلم و بازخورد مردم نسبت به فیلم برمی‌گردد. در حال حاضر ذائقه ایرانی‌ها با توجه به شرایط و نسل بندی‌های مختلف  تغییر کرده است، علاقه نسل جوان امروز به سینمای استاندارد جهانی زیاد شده است و ما به عنوان فیلمسازان اجتماعی باید سعی کنیم این فاصله و شکاف را پر کنیم تا فیلم‌های‌مان مخاطب بیشتری پیدا کنند. بحث ریزش مخاطب سینما در تمام جهان  اتفاق افتاده است و سیاست‌گذاری را می طلبد که تغییر رویه‌ای را بر اساس  ذائقه مخاطبان انجام دهد. به طور کلی دوره ساخت فیلم‌های آپارتمانی و لوباجت تمام شده است،  سلیقه مردم در فیلم دیدن بالاتر رفته و باید فیلم‌های بزرگتر و جذاب‌تری ساخته شود. خوشبختانه در این سال‌ها تمام فیلم‌های من  با استقبال مخاطب مواجه شده و به سود دهی رسیده‌اند. اکران اصلی فیلم ستاره‌بازی نیز با توجه به زبان فیلم در آمریکا و کانادا خواهد بود.