معمولا با آغاز هفته جهانی کودک اهالی صداوسیما امواج تلویزیونی و رادیویی بیشتری را به سمت کودکان تنظیم می‌کنند. تمام خاله‌ها و عموهای مجری، عروسک‌‌های مورد علاقه بچه‌ها، برخی از برنامه‌سازان و نیز کارشناسان حوزه کودک و نوجوان میهمان خانه‌‌ها می‌شوند تا کودکان بدانند که تلویزیون به یاد آن‌هاست. به مناسبت فرا رسیدن این ایام به سراغ مجریان محبوب سال‌های دور و نزدیک تلویزیون رفتیم، جویای احوال‌شان شدیم، دغدغه‌های‌شان را شنیدیم و برای دعاها و آرزوهای دلسوزانه، مادرانه و سراسر عشق‌شان در قبال آینده بهتر کودکان این مرزوبوم آمین گفتیم؛ آرزوهایی که رسانه ملی می‌تواند سهم قابل توجهی در تحقق‌شان ایفا کند. گفت و گوی خبرنگار صبا با الهه رضایی، مجری محبوب سال‌های دور دهه شصتی‌هارا در ادامه بخوانید:

الهه رضایی:فردا در دستان کودکانِ امروز

«برو عقب، بازم عقب‌تر»… ؛ ما دهه شصتی‌ها ظهرها که پای تلویزیون می‌نشستیم، آن‌قدر الهه رضایی را از قاب جادویی تلویزیون دوست داشتیم که با این جمله‌اش می‌رفتیم عقب و دورتر از تلویزیون می‌نشستیم تا چشم‌های‌مان ضعیف نشود.  این مجری پیشکسوت کودک که متولد ۱۲ بهمن ۱۳۴۲ در تهران است تا پایان سال  ۱۳۸۰ مجری و گوینده کودک بود و چهره و صدایش برای بچه‌های دهه شصت و هفتادی همچنان خاطره‌انگیز است.

او از اهمیت روز جهانی کودک برای‌مان می‌گوید: در دنیای امروز سعی شده تا حقوق کودکان به آن‌ها یادآوری شود. کودکان وارد جهانی شده‌اند که باید بیاموزند چطور تصمیم بگیرند و چگونه باید زندگی کنند، چه تصمیماتی می‌توانند بگیرند و چه اختیاراتی دارند و در مقابل تضییع حقوق احتمالی‌شان چه‌طور باید رفتار و از خودشان دفاع کنند.

رضایی ادامه می‌دهد: خانواده‌ها می‌بایست مراقبت لازم را داشتند باشند تا آسیبی به کودک نرسد، چراکه اگر خانواده دقت نظر لازم را نداشته باشد و مراقبت کافی از کودک نکند، ممکن است منجر به سردرگمی او شود. در این شرایط بچه زیر بار سختی‌های فراوان قرار می‌گیرد و گرفتاری‌های زیادی را تجربه می‌کند. درست است که سازمان یونسکو در دنیا تلاش کرده به کودکان حقوقشان را یادآور شود و کمکشان کند؛ اما در کشور ما نیز سازمانی مانند سازمان بهزیستی سعی کرده تا از کودکان مراقبت کند. در این میان رسانه ملی نقش بسزایی در بالابردن آگاهی همه افراد و خانواده‌ها و کودکان در این زمینه‌ها دارد.

این مجری پیش‌کسوت تلویزیون از روز جهانی کودک یاد می‌کند و می‌گوید: رسانه ملی سال‌های گذشته برنامه‌هایی را داشت که مخصوص روز جهانی کودک بود. همین که در روز جهانی کودک، بچه‌ها احساس کنند به آن‌ها توجه بیش‌تری می‌شود و یک روز یا یک هفته مخصوص آن‌هاست، لذت می‌برند.

وی اظهار می‌کند: سال‌هاست که در حوزه کودک در رسانه ملی فعالیتی ندارم. تا سال ۱۳۸۰ در برنامه کودک حضور داشتم و تا آن زمان هم برنامه‌سازی می‌شد. بعد از آن روال سابق از دست رفت. به‌هرحال امیدوارم مدیران رسانه ملی بیش از این برای بچه‌ها اهمیت قائل شوند؛ چراکه آینده ما در دستان این کودکان است.

رضایی می‌افزاید: چنانچه برنامه‌های رسانه ملی جذاب نباشد، فرزندان ما جذب فضای مجازی می‌شوند و اگر خانواده‌ها نتوانند وقت و توجه بچه‌ها را به گونه صحیحی مدیریت کنند تا برنامه‌هایی را ببینند که فقط مختص خودشان است، خواسته یا ناخواسته رسانه ملی با اهمیت ندادن به برنامه‌سازی برای کودکان فضای نامناسبی را برای بچه‌ها در خارج از این عرصه فراهم می‌کند.