معمولا با آغاز هفته جهانی کودک اهالی صداوسیما امواج تلویزیونی و رادیویی بیشتری را به سمت کودکان تنظیم می‌کنند. تمام خاله‌ها و عموهای مجری، عروسک‌‌های مورد علاقه بچه‌ها، برخی از برنامه‌سازان و نیز کارشناسان حوزه کودک و نوجوان میهمان خانه‌‌ها می‌شوند تا کودکان بدانند که تلویزیون به یاد آن‌هاست. به مناسبت فرا رسیدن این ایام به سراغ مجریان محبوب سال‌های دور و نزدیک تلویزیون رفتیم، جویای احوال‌شان شدیم، دغدغه‌های‌شان را شنیدیم و برای دعاها و آرزوهای دلسوزانه، مادرانه و سراسر عشق‌شان در قبال آینده بهتر کودکان این مرزوبوم آمین گفتیم؛ آرزوهایی که رسانه ملی می‌تواند سهم قابل توجهی در تحقق‌شان ایفا کند.

سارا روستاپور:جای خالی فیلم‌ و سریال‌های ویژه برای کودکان

سارا روستاپور همان «خاله سارا»ی دوست‌داشتنی بچه‌ها، ۲۰ سال است که در حوزه اجرا، کارگردانی و تهیه‌کنندگی کودک کار می‌کند و کارشناسی ارشد کارگردانی عروسکی از دانشگاه تهران دارد.

او  از اهمیت روز جهانی کودک می‌گوید: روز جهانی کودک خیلی مهم و نشان اهمیت حضور کودکان در جامعه و مهم بودن این دوره رشدی برای بچه‌هاست که باید در تمام دنیا به آن اهمیت داد و به آینده جوامع کمک کرد، چون فقط با سرمایه‌گذاری روی کودک و خردسال و نوجوان است که جامعه خوبی را می‌توان ساخت.

خانم مجری با بیان اینکه ما سال‌هاست گروه کودک داریم و چند سالی است که شبکه کودک از شبکه‌های دیگر جدا شده که می‌بایست زودتر این اتفاق می‌افتاد، اظهار می‌کند: به نظرم کم‌تر پیش می‌آید برنامه کودک در شبکه‌ای که مختص کودک نیست پخش شود؛ یعنی سال‌هاست کشورهای دنیا شبکه کودک و خردسالشان را مجزا کرده‌اند.

روستاپور با اشاره به اینکه در دوره قبل استادان بزرگی که برنامه‌ساز کودک  بودند، حضور داشتند و نسل جدید را آموزش می‌دادند، می‌گوید: تمام این افراد بازنشسته و کم‌‌کار شدند و عملاً ما نیرویی که تربیت برنامه‌سازان جوان را به عهده بگیرند، نداریم. این درحالی است که در زمینه ساخت برنامه کودک می‌بایست انتقال تجربه صورت بگیرد و ملاک‌هایی برای ارزشیابی بگذارند و بر اساس آن اجازه کار به افراد بدهند.

این مجری و تهیه‌کننده تلویزیون عنوان می‌کند: مشکل عمده بعدی ما بودجه است و این در شرایطی است‌ که هنوز پربیننده‌ترین مخاطبان برنامه‌های تلویزیون، کودکانند و بیش‌ترین سرمایه‌گذاری را می‌بایست روی کودکان انجام داد.

او تأکید می‌کند: مسئله اینجاست که ما سال‌هاست سریال و فیلم سینمایی شاخصی در حوزه کودک نداریم. به عنوان نمونه، در دوران کودکی‌ام که دهه شصتی هستم «دنیای شیرین» را  می‌دیدم که سریال خوبی برای دوره نوجوانی ما بود و در حال حاضر سریالی برای حوزه کودک و نوجوان نداریم که برای بچه‌ها جذاب و آموزنده باشد و حال بچه‌ها را خوب کند.

خانم مجری در ادامه درباره ساختار برنامه‌های کودک کنونی می‌گوید: افراط در استفاده از قالب و آیتم‌های پلاتو نمایش برنامه‌ها را خسته‌کننده می‌کند. در حوزه پویانمایی هم  پیشرفت‌هایی کرده‌ایم که خیلی حائز اهمیت است، ولی باز آن‌قدری که باید، نتوانسته‌ایم سبد مصرف رسانه‌ای خانواده و نیاز بچه‌ها را در این عرصه پر کنیم. پویانمایی‌های خوبی هم بیرون می‌آید، اما به نظرم کم است. اینکه ما در زمینه شخصیت‌پردازی، شخصیتی را درست کنیم که تأثیرگذار باشد و بتوانیم در بحث‌های آموزشی از آن بهره ببریم، اهمیت بسیار بالایی دارد که باید در برنامه‌سازی برای کودک در قالب‌های مختلف بدان توجه شود.

در ادامه گفت‌وگو او از تفاوت‌های کودکان دیروز با امروز می‌گوید: تفاوت نسل امروز با نسل ما زیاد است. گسترش فضای مجازی باعث شده تا ما تفاوت نسلی جدی‌ای داشته باشیم. نوع زیست و علاقه‌مندی‌های ما با بچه‌های امروز قابل‌قیاس نیست. زندگی، افکار و نیازهای‌شان با ما متفاوت است. طرز تفکرشان با ما متفاوت است، زمان ما دو شبکه بود و ما نهایت در هفته دو تا سه ساعت کارتون می‌دیدیم.

روستاپور ادامه می‌دهد: در حال حاضر بچه‌ها هر زمان  اراده کنند هر کارتونی را که بخواهند می‌بینند. بچه‌ها به فضای مجازی و  دهکده جهانی متصلند و ما نمی‌توانیم چیزی را پنهان کنیم. خودشان جست‌وجو می‌کنند و کارتون موردعلاقه‌شان را پیدا و شغل موردعلاقه آینده‌شان را انتخاب می‌کنند. آن‌ها نوع نگاه‌شان با نسل ما تفاوت دارد. توجه به این شرایط با اینکه خیلی از برنامه‌سازهای ما همان برنامه‌هایی را بسازند که  دهه ۸۰ می‌ساختند، همخوانی ندارد. اینکه برنامه‌ای با یک خاله و عمو تهیه شود و در آن بچه‌ها بنشینند دست بزنند و حرف و سخنی را با یک عروسک بگویند، همخوانی ندارد.

او تأکید می‌کند: واقعاً باید نیازسنجی شود و به ایده‌های خلاق بودجه تعلق بگیرد تا بتوانیم مخاطب جذب کنیم. کشورهای همسایه به‌تازگی شبکه‌های فارسی‌زبان برای بچه‌های ما راه‌اندازی کردند و ناخودآگاه بچه‌های ما را به سمت دیگری می‌برند. ما در این زمینه کارهای انجام نشده زیادی داریم و باید شبکه‌های تخصصی داشته باشیم.

این تهیه‌کننده برنامه‌های کودک با بیان اینکه شبکه کودک و خردسال باید از هم جدا شوند و به عبارتی باید یک شبکه خردسال و یک شبکه کودک داشته باشیم و برنامه‌های این شبکه‌ها هر هشت ساعت تکرار شود تا هر زمان که کودک به برنامه نیاز دارد پای برنامه خودش بنشیند، عنوان می‌کند: امیدوارم با ساخت برنامه‌های خوب و تولیدات ارزشمند بتوانیم آموزش‌های مورد نیاز کودکان را به آن‌ها بدهیم تا بتوانند به‌عنوان شهروندانی خوب در جامعه زندگی کنند.