یکی از داغ‌ترین بحث‌ها، در دنیای مدرن امروز ورود هوش مصنوعی به زندگی بشر است. هوش مصنوعی یا  Artificial Intelligence به اختصار AI، نقش کلیدی و مهمی را در جامعه بشری دارد، از صنعت خودروسازی و ماشین‌های تسلا گرفته تا بازی‌های ویدیویی و سینما، به عقیده بسیاری از دانشمندان، آینده بشر در دستان هوش مصنوعی است و همین مسئله آن را به یک شمشیر دو لبه تبدیل کرده است. احتمالات مختلفی برای آینده جوامع بشری با حضور هوش مصنوعی در نظر گرفته شده که نشان می‌دهد نظرات و دیدگاه‌ها نیز نسبت به این تکنولوژی کاملا ضد و نقیض و متفاوت است.

عده‌ای هوش مصنوعی را پایانی بر بشریت می‌دانند و معتقدند که هوش مصنوعی در آینده – اگر به درجه استقلال در تصمیم‌گیری و خودمختاری برسد – می‌تواند بزرگ‌ترین خطر ممکن برای نسل انسان باشد. در سوی دیگر میدان، عده زیادی هستند که سرسختانه از هوش مصنوعی دفاع می‌کنند و بر این باورند که این تکنولوژی روز به روز زندگی بشر را سریع‌تر، آسان‌تر و با اهمیت تر کرده است. در این نقطه یک توقف اساسی لازم و ضروری به‌نظر می‌رسد. توجه کنیم که هوش مصنوعی عملا در تمام زمینه‌ها رخنه کرده و دیگر نمی‌شود جلوی آن را گرفت. ولی هوش مصنوعی یک سکه دو رو و یک شمشیر دو لبه است. این تکنولوژی تا به امروز در حوزه پزشکی جان هزاران هزار انسان را نجات داده، در زمینه‌های هنری نظیر سینما، بازی‌های ویدیویی، خوانندگی و ده‌ها مورد دیگر توانسته کمک و یاری‌رسان ما باشد. به همین منظور روزنامه صبا چالش این هفته خود را به این موضوع اختصاص داده و با این سئوال که هوش مصنوعی کجا یک خطر و کجا یک ناجی محسوب می‌شود؟ به سراغ صاحب نظران و مدیران در حوزه هوش مصنوعی رفته است.

دکتر امیر رضا معتمدی (عضو کارگروه توسعه روش‌‎های نوین در تولید فیلم) هوش مصنوعی همین حالا در جیب‌های شماست!

همه می‌دانیم که کامپیوتر کار انسان را بدون غلط، سریع‌تر و با هزینه پائین‌تر و با خطای بسیار ناچیز انجام می‌دهد. پس بسیار معقول است چنانچه کسی به این جمع بندی برسد که کارش را به جای انسان به ماشین بسپارد و این همان خطری است که بسیاری آن را احساس کرده‌اند. در حال حاضر صنعت دوبله، فیلمنامه‌نویسی و تبلیغات فیلم تحت تاثیر هوش مصنوعی کارکرد پیشین خود را از دست داده‌اند. در حوزه فیلمنامه نویسی اگر  ایده و خلاقیت را کنار بگذاریم، هوش مصنوعی قادر است با منابع غنی‌ای که در اختیار دارد فیلمنامه‌های بدون غلطی را بنویسد. همینطور در صنعت دوبله هوش مصنوعی می‌تواند لیپ سینگ یک بازیگر را با توجه به زبان مورد نظر تغییر دهد و حتی صدای او را در زبان مقصد بازسازی کند، با این حساب صنعت دوبله و تمام مهارت‌هایی که با جلوه‌های بصری بر روی لب بازیگران انجام می‌دادیم در حال حذف شدن هستند. در تدوین هم با دادن راش به هوش‌مصنوعی، فیلم مونتاژ شده با ریتم مدنظر خود تحویل می‌گیرند. در حوزه بازاریابی و تبلیغات هم کار خیلی پیش‌تر از اینها آغاز شده است. همه می‌دانیم که در حال حاضر تلویزیون‌های هوشمند ما را رصد می‌کنند و تبلیغاتی را به ما نمایش می‌دهند که متناسب با سلایق ماست. همین طور اگر  شما داخل موبایل خود اصطلاحی را سرچ کنید فیلرهای گوگل تبلیغات همان کالا و خدمات را برای شما می‌فرستد به این شکل هوش مصنوعی همین حالا در جیب‌های شماست و در کار شما دخالت می‌کند.

به عنوان مثال تیزر تبلیغاتی فیلم مرد عنکبوتی را به یاد بیاوریم، این فیلم با توجه به سکانس‌های متنوعی که در خود داشت، چندین تیزر تبلیغاتی با رویکرد رمانتیک، اکشن و معمایی را به بازار روانه کرد، تا با تنوع تیزرها طیف‌های سلیقه‌ای مختلف را جذب فیلم کند. در آن زمان همه این تیزرها از تلویزیون پخش می‌شد و همه می‌دیدند اما حالا بدتر شده به این شکل که به موبایل با توجه به علاقه کاربر تنها تیزر مورد علاقه کاربر فرستاده می‌شود و اگر کاربر جذب نشود و آن را نیمه رها کند تیزر کوتاه‌تری  را آماده کرده و برای کاربر می‌فرستد به این شکل هوش مصنوعی ما را مدیریت خواهد کرد و مخاطراتی چون حذف بسیاری از مشاغل و عوامل تولیدی فیلم را در پی خواهد داشت. اما اگر نوع توسعه ما توسعه بطنی و آرام آرام باشد عوامل فرصت می‌کنند خودشان را با شرایط جدید هماهنگ کرده و تطبیق دهند. مثلاً اگر قرار باشد کسی از هوش مصنوعی برای دوبله استفاده کند مسلما خیلی بهتر است که این فرد خودش دوبلور باشد و این استفاده را به صورت تخصصی‌تری انجام دهد و در مقابل بسیار مضر خواهد بود اگر سرمایه‌گذار خودش این کار را انجام دهد. به همین صورت این پدیده به عنوان ابزار پیشرو برای صنعت دوبله به ابزار تهدید تبدیل خواهد شد، به طوری که یک عده آدم با سرعت زیاد و بی‌ سر و صدا شغل‌شان را از دست خواهند داد. حال اگر ما این پدیده را نپذیرفته و بخواهیم به همان روش سنتی خود ادامه دهیم با ورود نسل‌های جدید به یکباره متوجه می‌شویم که یک سری آدم‌هایی آمده‌اند با قیمت‌های خیلی پایین‌تر و دقت بسیار بالا و ما ناگهان بیکار می‌شویم. ولی با تغییر در رویکرد ما می‌توانیم از این فناوری و تکنولوژی به جای مصرف کننده، بهره‌ور باشیم.  رشد سریع هوش مصنوعی ناگزیر و لاجرم ما را به یک دوراهی می‌رساند که یک طرف آن بهره‌وری بالا و طرف دیگرش مخاطرات است.