یکی از داغ‌ترین بحث‌ها، در دنیای مدرن امروز ورود هوش مصنوعی به زندگی بشر است. هوش مصنوعی یا  Artificial Intelligence به اختصار AI، نقش کلیدی و مهمی را در جامعه بشری دارد، از صنعت خودروسازی و ماشین‌های تسلا گرفته تا بازی‌های ویدیویی و سینما، به عقیده بسیاری از دانشمندان، آینده بشر در دستان هوش مصنوعی است و همین مسئله آن را به یک شمشیر دو لبه تبدیل کرده است. احتمالات مختلفی برای آینده جوامع بشری با حضور هوش مصنوعی در نظر گرفته شده که نشان می‌دهد نظرات و دیدگاه‌ها نیز نسبت به این تکنولوژی کاملا ضد و نقیض و متفاوت است.

عده‌ای هوش مصنوعی را پایانی بر بشریت می‌دانند و معتقدند که هوش مصنوعی در آینده – اگر به درجه استقلال در تصمیم‌گیری و خودمختاری برسد – می‌تواند بزرگ‌ترین خطر ممکن برای نسل انسان باشد. در سوی دیگر میدان، عده زیادی هستند که سرسختانه از هوش مصنوعی دفاع می‌کنند و بر این باورند که این تکنولوژی روز به روز زندگی بشر را سریع‌تر، آسان‌تر و با اهمیت تر کرده است. در این نقطه یک توقف اساسی لازم و ضروری به‌نظر می‌رسد. توجه کنیم که هوش مصنوعی عملا در تمام زمینه‌ها رخنه کرده و دیگر نمی‌شود جلوی آن را گرفت. ولی هوش مصنوعی یک سکه دو رو و یک شمشیر دو لبه است. این تکنولوژی تا به امروز در حوزه پزشکی جان هزاران هزار انسان را نجات داده، در زمینه‌های هنری نظیر سینما، بازی‌های ویدیویی، خوانندگی و ده‌ها مورد دیگر توانسته کمک و یاری‌رسان ما باشد. به همین منظور روزنامه صبا چالش این هفته خود را به این موضوع اختصاص داده و با این سئوال که هوش مصنوعی کجا یک خطر و کجا یک ناجی محسوب می‌شود؟ به سراغ صاحب نظران و مدیران در حوزه هوش مصنوعی رفته است.

دکتر فرید ناظر فصیحی(طراح و مجری جلوه‌های ویژه بصری):به این پدیده به چشم یک فرصت نگاه می‌کنم تا تهدید

آنچه که از هوش مصنوعی بیش از همه چیز بر صنعت سینمای جهان تاثیرگذار خواهد بود امکاناتی است که هوش مصنوعی در سینما ایجاد خواهد کرد، یکی از امکانات ویژه هوش مصنوعی ایجاد تصاویر جدید و بدیع است که با هزینه‌های بسیار کمتر در این بستر قابل بازسازی است. در این شرایط مسلماً راهکار این است که ما نیز با این جریان تکنولوژی همراه شویم و چنانچه بخواهیم بر روی مخاطرات آن و از بین رفتن نیروی کار معمولی متمرکز شویم، این جریان مانند رودی خروشان لاجرم خواهد آمد و همه ما را با خود خواهد برد. به همین خاطر در طول سال‌های اخیر ما در استودیو جلوه‌های بصری خود سعی کرده‌ایم در مرحله کانسپت و طراحی ai  به سمت پروژه‌هایی برویم که صنعت سینما تصویر ایران را  به یک گام جلوتر می‌‌‎راند و یا با کمک از ai  حرکات دوربین را شبیه سازی کنیم. درباره مشاغل معتقدم هوش مصنوعی عناوین شغلی جدید خود را ایجاد خواهد کرد مانند ای آرتیست، یعنی آرتیست‌هایی که می‌توانند به صورت تخصصی از هوش مصنوعی برای ارتقا سطح کیفی بیشتر تصاویر استفاده کنند. در استودیو ما که حدود ۳۵ الی ۴۰ نفر نیروی متخصص وجود دارند مشغول فعالیت هستند و ما در این مدت به پروسه تعدیل نیرو نرسیده‌ایم، به همین خاطر و با توجه به شرایط حاضر من به این پدیده بیشتر به چشم یک فرصت نگاه می‌کنم تا تهدید، البته معتقدم که باید تهدیدات آن را نیز در نظر داشت. این پدیده برای ما که در حال استفاده از آن و در  بطن آن قرار داریم اتفاقاً بسیار جذاب است. چرا که با استفاده از امکانات هوش مصنوعی می‌توانیم تصاویری با کیفیت بالا در جغرافیای خاص که امکان حضور در آن را نداریم با هزینه بسیار مقرون به صرفه‌تر و زحمت کمتر تولید کنیم. هم اکنون فاصله ما با سینمای دنیا در حوزه تکنیکال بسیار زیاد است و این مسئله بدان جهت است که مسیر سینمایی ایران مسیر متفاوتی از سینمای صنعتی در جهان است. اما با وجود ai  این فاصله کم و کمتر خواهد شد. احتمالاً این تاثیرات را تا یک سال آینده با کارهایی که در حال انجام است خواهیم دید. در حال حاضر ما در بخش دِوِلوپ این مسیر قرار داریم شات‌هایی که هم اکنون در این زمینه تست کرده‌ایم همه موید این قضیه است که تاثیر مثبتی را شاهد هستیم که منتج به خلق تصاویری بدیع شده است که در واقعیت امکان‌پذیر نبود. به زودی آنچه که در صنعت سینمای دنیا شاهد هستیم به شکل دیگری در سینما ایران با ai  به وجود می‌آید. البته مسئله پروسه تکامل و پیشرو بودن سینمای دنیا را نیز باید در نظر گرفت، در حال حاضر برخی اصناف سینمایی در هالیوود در اعتصاب هستند، قاعدتاً مشکلات حقوقی و مشکلات دیگری همچون کپی رایت در این مسیر وجود دارد که باید تکلیف آن روشن شود. به هر حال امیدوارم این پروسه آرام‌تر پیش برود. در جریانی هستیم که لاجرم باید وارد آن شد و استفاده کرد. اطمینان دارم که حداقل در کوتاه مدت، تاثیرات خوبی را شاهد خواهیم بود. احتمالا مانند مابقی اتفاقات که در ابتدا جذاب هستند  در ۵ سال آینده تاثیرات منفی این پدیده بیشتر نمود پیدا خواهد کرد. مانند حذف نیروهای متخصص در پروسه تولید و یا تولید فیلم به شکلی که تنها  ۳ الی ۴ نفر در آن دخیل باشند.