چندی پیش در حوزه تئاتر خبری مبنی بر اعتراض کارگردانان منتشر شد، تحت عنوان اینکه چرا مجموعه تئاتر و سایر سالن‌های تئاتر دولتی وابسته به مرکز هنرهای نمایشی و وابسته به مجموعه‌های دیگر چون شهرداری و… ۲۰ در صد از فروش گیشه نمایش های اجرا شده در این سالن ها را برمی‌دارند. همچنین در روند این اقدام گردش مالی اداری تا رسیدن فروش بلیت‌ها به دست کارگردانان و گروه‌های نمایشی گاهی از سه هفته تا یک ماه طول کشیده است. همه می‌دانیم در شرایطی هستیم که کار کردن در حوزه تئاتر برای فعالان این هنر نه به خاطر سود مادی و سرمایه‌گذاری است بلکه تنها و تنها به خاطر علاقه ذاتی هنرمندان به توسعه فکری و اندیشگی جامعه است که هنرمندان به اجرای نمایش دارند. با این وصف مطمئنا آماده کردن یک تئاتر و به اجرا بردن آن در صحنه نتیجه یک کارگروهی بدون چشم‌داشت مالی است و در این میان مسئله فروش بلیت و گیشه تنها می‌تواند بخشی از هزینه‌های صرف شده در اجرا مانند: دکور، صحنه آرایی و… را جبران کند. با این حال سوالی که پیش می آید این است که چرا مجموعه مرکز هنرهای نمایشی و مجموعه‌های عمومی به عنوان سازمان‌های دولتی و مردمی که قرار است کمک کننده و حمایت‌کننده از این گروه‌ها باشند، اقدام به برداشت درصدی از فروش بلیت‌ها می‌کنند؟ و این مراکز این هزینه را صرف چه چیزی می کنند؟ این سوالات ما را بر آن داشت که با کارگردانان حوزه تئاتر در همین زمینه گفت و گویی داشته باشیم، ضمنا برای رسیدن به جواب این پرسش به سراغ مدیران تصمیم گیرنده در مرکز هنرهای نمایشی نیز رفتیم که عنوان کردند به زودی جوابیه‌ای مشتمل بر پاسخ به همین پرسش از این مرکز منتشر خواهند کرد. (اما بر این باوریم که کاش مدیران مرکز پای صحبت کارگردانان و متخصصان بنشینند و فقط به پاسخ یا اطلاعیه‌ای در این‌باره بسنده نمی‌کردند.) در ادامه با ما در شنبه‌های چالشی صبا همراه باشید، تا از نظر کارگردانان و منتقدان تئاتر در این حوزه مطلع شوید. با این توضیح که روزنامه صبا همواره آماده انعکاس حرف‌های هنرمندان و پاسخ مدیران ذی‌ربط در جهت ایجاد تعامل و پیشرفت فرهنگ و هنر ایران اسلامی بوده و خواهد بود.

آرمان طیران (کارشناس و پژوهشگر تئاتر):چرا هیچ کس تا بحال حرفی نزده است؟
در وهله اول باید بگویم که این کار حتی اگر بر اساس قانون باشد، به ذات قانونی نیست! بنابراین فارغ از بحث قانونی یا غیر قانونی، رویه، کاملا یک رویه غیر منطقی است. وقتی آورده‌ای توسط دولت برای حمایت به تئاتر عرضه می شود، چرا محصول باید بخشی از درآمد‌زایی خود را دوباره به دولت برگرداند؟ آن هم در شرایطی که دولت مدعی است و اعلام می‌‎کند که از هنرمندان حمایت می‌کند و یا مالیاتی از هنرمند نمی‌گیرد، کما اینکه بعضی جاها مالیات هم گرفته شده است. مسئله بعدی این است که پس از آنکه این ۲۰ درصدها اخذ شده‌اند، آورده مجموعه هنرهای نمایشی برای هنرمندان چه بوده، در کجا هزینه شده است؟ سوبسید به چه گروه‌های تعلق می‌گیرد؟ آیا اصلا این پول به صورت مرسوم به چرخه تولید تئاتر کشور برمی‌گردد؟ یعنی این مبلغ، همان هزینه‌ای است که به گروه‌ها بابت کمک هزینه و سوبسید پرداخت می‌شود؟ اگر اینگونه هست، پس آن بودجه‌ای که دولت برای پرداخت به امورات تئاتری در مجلس تصویب کرده به کجا می‌رود؟ به نظر بنده بعید است که این مبالغ دوباره به چرخه تولید تئاتر برگردد و باید پرسید که این مبلغ طی چه قاعده و قانونی بر درآمدهایی که به تئاتر داده شده، اضافه می شود؟ و حالا که اضافه شده کجا و چگونه هزینه می‌شود؟ همه می‌دانیم ساختمان دولتی تمام هزینه‌های مصرفی خود را به صورت سالیانه از دولت دریافت می‌کند. این دست مسائل تنها مربوط به تئاتر شهر نمی‌شود، هر مجموعه هنری دیگر، که از این آبشخور بهره می‌برد باید پاسخگو باشد. بهرحال این درصدها و کسری‌ها همچنان گنگ است و سوال مهم‌تر اینکه این رویه از چه زمانی بر هنرمندان تحمیل شده، آیا همیشگی بوده و ما جدیدا متوجه این موضوع شده‌ایم! اگر این اتفاق از قبل بوده، چرا هیچ کس از آن موقع تا بحال حرفی نزده است؟ مطمئنا این اتفاق خلق‌الساعه نبوده و پیشین و برینی دارد، حتما از زمانی شروع شده و در سکوت تصمیم‌گیری‌هایش صورت گرفته است. البته چنانچه فرض بگیریم که این ۲۰ درصدها به انجمن نمایش برمی‌گردد و به صورت کمک هزینه به گروه‌های مختلف پرداخت می‌شود، می‌توان کمی درباره آن تامل کرد که شاید اتفاق مناسبی باشد، اما باز این سوال پیش می‌آید، که اگر گروهی فروش نداشته باشد و یا اگر گروهی هزینه کردهایش بیشتر شده باشد، چرا گروه‌‎های دیگر با دادن درصد از فروش بلیت خود آن را متحمل شوند؟