سالن سایه تئاتر شهر این شب‌ها میزبان نمایش مامان است که در دسته عروسکی بزرگسالان جای دارد و مخاطبان بیش از ۱۴ سال را به دیدن این نمایش فرا می‌خواند. الهام سلج محمودی نویسنده و کارگردان اثر بعد از سال‌ها دوری از عرصه نمایش عروسکی با این اثر توانسته جوایز متعددی را از نوزدهمین جشنواره عروسکی مبارک کسب کند. در ادامه گفت و گوی خبرنگار صبا با عوامل این نمایش را می‌خوانید.

 مرجان نامور آزاد(عروسک‌گردان):هر عروسک چالشی جدید است

شما را بیشتر بشناسیم.

در سال‌های قبل از انقلاب که ۸ سالم بود به دیدن نمایش حسن و خانم حنای آقای کشاورزی در سالن اصلی تئاتر شهر رفتم و از آنجا گفتم که می‌خواهم شغل آینده‌ام این باشد. در دانشگاه رشته تربیت بدنی را خواندم و بعدها شاگرد آقای نصرت الله کریمی که پدر عروسکی ایران نامیده می‌شوند بودم. همینطور دخترشان خانم ماندانا کریمی که در محضرشان عروسک گردانی و عروسک سازی را آموختم. بعد از آن با همکاری آقای کریمی در تولید تیزرهای رشد کودک، آلوده و پاکیزه و…  که همزمان به آموزش‌هایم بود حضور داشتم و بدین شکل وارد حرفه تئاتر عروسکی شدم.

 یک عروسک گردان باید به چه توانایی‌هایی مجهز باشد؟

عروسک گردانی مجموعه‌ای از همه هنرهایی است که در اطراف‌مان می‌بینیم. یادم هست که آقای کریمی از من خواستند در زمینه موسیقی، قالی‌بافی، نقاشی، مجسمه سازی و چند حرفه دیگر آموزش ببینم و پس از آن  عروسک‌گردانی را به من آموختند چرا که به عنوان یک عروسک‌گردان مثلا باید موسیقی را می‌شناختم تا بتوانم حرکات عروسک را بر اساس آن تطبیق بدهم تنها چیزی که نیاز به آموزش دوباره آن نبود تربیت بدنم بود چون در این رشته تحصیل کرده بودم.

در این اثر چه چالش‌هایی با عروسک‌ها داشتید؟

هر عروسک چالش جدیدی است چرا که هر عروسک یک شخصیت جداست که به احتمال زیاد هیچ شباهتی به شخصیت خود من ندارد. وقتی من عروسک را در دست می‌گیرم و صدایی که رویش می‌آید باعث می‌شود تبدیل به فرد دیگری شوم و فقط در این حالت است که می‌توانم عروسک را به موجود زنده‌ای تبدیل کنم که دیگران باورش کنند.

  چالش عروسک‌گردانی در تئاتر به نسبت سینما و تلوزیون چیست؟

در تئاتر شما  اجازه خطا ندارید وقتی که دو یا سه نفر باید برای جان دادن به یک عروسک یک وجود واحد را تشکیل دهیم شانس خطا کردن در میان نیست. ما باید جوری با سیستم‌های ذهنی یکدیگر هماهنگ شویم تا بتوانیم همزمان یکدیگر را درک کنیم بدون اینکه یکدیگر را ببینیم.