نمایش دشمن خدا به نویسندگی عمادالدین رجبلو و کارگردانی مجید عراقی این روزها در سالن تئاتر نوفل‌لوشاتو با مخاطبان تئاتر دیدار می‌کند. این نمایش که با نگاهی ساده اما عمیق به مسئله دروغ و سیستم اجتماعی-آموزشی پشت آن می‌پردازد، همچنان که می‌خنداند به دنبال جوابی برای سوال‌هایش است. در ادامه گفت‌وگوی خبرنگار صبا را با عوامل این نمایش می‌خوانید.

امیر درویش:صادقانه بودن نکته طلایی نمایش است

شما را بیشتر بشناسیم.

من رتبه ۹ کنکور سراسری بودم و در تابستان از پایان نامه کارشناسی‌ام در رشته ادبیات نمایشی دفاع کردم و در حال حاضر هم در دانشگاه تهران ارشد سینما می‌خوانم. بیشتر فعالیتم در حوزه تئاتر و سینما در بخش آکادمیک بوده و کارهای پژوهشی زیادی انجام داده‌ام اما ماقبل این اجرا در گروه کارگردانی نمایش متساوی‌الساقین که در تئاتر شهر هم اجرا رفت بودم و بعد از کرونا در یک فیلم کوتاه حضور داشتم و همه فعالیت‌هایم تقریباً با همین گروهی بود که با هم از شمال به تهران آمدیم و گاهی در اثر بازی می‌کنیم، گاهی در گروه کارگردانی هستیم و بخش‌های مختلف یک اثر را بر عهده می‌گیریم.

آیا به نقشی که در نمایش «دشمن خدا» بازی می‌کنید شباهتی دارید و چالش برانگیزترین بخش این نقش برای شما چه بود؟

نقش  به من خیلی نزدیک نیست و از لحاظ شخصیتی از من دور است ولی من به بازی‌های رئالیستی بسیار علاقه‌مند هستم. البته این نقش مقداری به نسبت بقیه بازی‌ها ونقش‌های دیگر همین نمایش متفاوت است و بازی فانتزی‌تری دارد که این در واقع تمهید خود کارگردان است. از آنجایی‌که اپیزود دوم با همین کاراکتر شروع می‌شود برای اینکه لازم است مخاطب سریعتر وارد داستان شود یک مقدار ریتم کار در این لحظات بالاتر است و جنس بازی تغییر می‌کند و وقتی جلوتر که می‌رویم از نظر ریتم و بازی به حالت قبلی برمی‌گردد. من تلاش کردم مرز بین بازی فانتزی و رئالیستی را رعایت کنم یعنی در عین حال که فرم بازی رئالیستی در نقش وجود دارد، شخصیت ویژگی‌های تیپیکال هم داشته باشد که بازی‌اش بتواند به فضای کلی کار کمک کند. حرکت کردن در این مرز برایم چالش برانگیز بود چرا که حتی ریتم دیالوگ‌ها هم در آن صحنه بالاتر است و این نقش برایم بسیار جذاب بود.

سخن پایانی

نمایش به شدت صادقانه و این نکته طلایی آن است. این اثر در هیچ کدام از بخش‌ها نه در کارگردانی، نه در بازی و در صحنه هیچ آلایشی ندارد. ما تلاش کردیم که کار در ساده‌ترین شکل ممکن‌اش حرف مهمی که دارد را بزند و این مهم‌ترین ویژگی اثر است.

مریم عظیمی