وقتی جامعه کارشناسان و منتقدان سینمای ایران از روییدن قارچ گونه جشنواره‌ها در فضای سینمای ایران صحبت می‌کنند برخی مدیران با تصور این که مخالفت با چنین رویدادهایی شاید به گونه‌ای نظر تنگی این افراد است بلافاصله جبهه می‌گیرند و….

اما به گمان من  واقعیت امر این است که هیچ کس با برگزاری هیچ جشنواره‌ای مخالفتی ندارد بلکه سیاست غلط در نوع برگزاری، آن رویداد را در بوته نقد قرار می‌دهد که ماحصل و برآیند آن نقد و تحلیل این است که به دلیل عدم خروجی مناسب به سبب سیاستگذاری غلط، آن جشنواره بودجه بر باده بیت‌المال است و چه بسا نتیجه معکوسی نیز از آن جشنواره استنتاج شود. به همین فکت ساده است که در ارتباط با برگزاری چنین رویدادهای رنگارنگی برخی اهالی رسانه مخالفت می کنند.

در آخر هفته‌ای که گذشت در بین جشنواره‌های رنگارنگ سینمایی پس از ده سال شاهد برگزاری دومین جشنواره‌ای بودیم که به فعالیت‌های آموزشگاه‌های آزاد بازیگری سراسر کشور اختصاص داشت و نکته مثبت این گردهمایی  آشنایی مدیران آموزشگاهای سراسر کشور با هم بود که خیلی‌هایشان با هم هیچ آشنایی نداشتند. در حال حاضر ۳۴۷ آموزشگاه آزاد سینمایی در سراسر کشور فعالیت‌ می‌کنند که از این تعداد ۱۱۱ آموزشگاه در تهران است. این آموزشگاه‌ها هنرمندانی تربیت می‌کنند که وارد جامعه می‌شوند و نیاز است استعدادهای آنها دیده و محلی برای عرضه آن استعدادها داشته‌ باشند.

با توجه به ۱۱۱ آموزشگاه فعال در تهران معدود مدیران این آموزشگاه‌ها در این جشنواره و همچنین نشست‌ها حضور داشتند که این خود موضوع قابل تاملی است.

برگزاری این جشنواره ایده خوبی بود و فی‌النفسه می‌تواند مثبت باشد اما همانگونه که پیش از این به آن اشاره شد نوع سیاستگذاری، برنامه‌ریزی و ساختار شکلی برگزاری یک رویداد است که به نظر، زحمت خود عزیزان برگزار کننده را هم به باد می‌دهد.

در چالش این هفته روزنامه صبا از زبان مدیران آموزشگاه‌ها و مدیران ارشد وزارت فرهنگ و سازمان سینمایی چالش‌هایی که این آموزشگاه‌ها با آن روبرو هستند زیر ذره‌بین قرار گرفته است که در ادامه می‌خوانید.

سالی هزار پرونده شکایتی به خانه سینما می‌آید که خوشبختانه در این میان، موارد مربوط آموزشگاه‌دار و هنرجو بسیار جزیی است.

در مسایل مختلف باید قانون را رعایت کنیم و قرارداد را به صورت درست ببندیم. شخصی که ما به‌عنوان داور قرار می‌دهیم، می‌تواند یک شخص حقیقی یا حقوقی باشد. قرار نیست یک داور تحصیلاتی در رشته حقوق داشته باشد او مانند هیات منصفه عمل می‌کند. این موضوع هم از این بابت است که متولی آموزشگاه حقش ضایع نشود. باید بین هنرجو و موسسه قراردادی بسته شود و اگر هنرجو قصد دور زدن نداشته باشد، دنبال این نیست که حق شما را ضایع کند. پس باید در قرارداد شخصی به‌عنوان داور تعیین شود و این موضوعات برای این است که مسأله به شورای حل اختلاف نکشد.

قراردادهای سینمایی بر اساس اتفاقاتی که در حوزه دیجیتال رخ می‌دهد و البته تغییر قواعد باید مورد بازنگری قرار بگیرند.