فیلم سگ‌کش به کارگردانی حسین نصیری این روزها در گروه هنر و تجربه اکران می‌شود. نصیری فیلم سازی را با فیلم کوتاه «روزی که مرد شدم» آغاز کرده و پس از آن انیمیشن کاست، فیلم سید حسین و فیلم‌های کوتاه رگ، پوست، برجک و گیز را ساخته است. در ادامه گفت و گوی خبرنگار صبا با عوامل این فیلم را می‌خوانید.

نزدیک شدن به کاراکتر آیلار به چه شکل بود و تا چه حد این کاراکتر را نزدیک به واقعیت دیدید؟

من برای پیدا کردن آیلار در خودم سبک متد اکتینگ را انتخاب کردم. چرا که کاراکتری دور از واقعیت نبود و می‌توانستی خودت را به او نزدیک و آیلار درونت را پیدا کنی. برای نزدیک شدن به نقش بیشتر از سبک بیرونی استفاده کردم از آنجا که کار بسیار پیچیده و آیلار همزمان با مسائل مختلفی درگیر بود فرصت آنچنانی که صرفاً برای نشان دادن درونیات این شخصیت باشد وجود نداشت. من برای نزدیک شدن به این شخصیت قبل از اینکه فیلمبرداری سکانس‌های خودم شروع شود همراه با بچه‌ها در پروژه حضور داشتم در همان تایم کم سعی کردم که با روستاییان صحبت داشته باشم. در عین حال با بهداشت‌یار آن منطقه‌ صحبت کردم و از قضا ما را به خانه‌شان دعوت کردند و تایمی را در کنارشان گذراندم. از معاینات‌شان گرفته تا صحبت‌های‌شان با بیماران و اهالی که به من کمک می‌کرد تا واقعیت را ببینم و از واقعیت گرته برداری و استفاده کردم تا هر چقدر که می‌توانم این بازی را دلنشین‌تر کنم و به آیلرا نزدیک باشم، حتی برای غذا خوردن به خانه‌ای می‌رفتم که قرار بود فیلمبرداری صحنه‌های آیلار در آنجا باشد برای اینکه حال و هوای آن خانه را درک کنم و تلاش کردم تا از لحاظ درونی هم آیلار را پیدا کنم.

 آقای رحیم نوروزی یک بازیگر حرفه‌ای هستند و شما به عنوان یک بازیگر جوان در کنار وی چه تجربه‌ای کسب کردید؟

هر پروژه‌ای مانند یک کلاس آکادمیک است منتها با یک امتیاز مثبت که به صورت تجربی است. یعنی من هر روز و هر لحظه از هم تیمی‌ها، همبازی‌ها و عوامل کار یاد می‌گرفتم. یکی از آنها مسلماً آقای رحیم نوروزی بود که برایم مانند استاد بودند. برای پیشرفت و پیشبرد کار در صحنه‌هایی که ما بازی می‌کردیم ایشان راهنمایی و مشاوره می‌دادند اما علاوه بر ایشان بازیگران دیگری که بومی اردبیل بودند مثلاً بازیگری که نقش عموی آیلار را بازی می‌کند و آیلار به شدت به اون نزدیک است یعنی از آقای جلیل محمدلو بسیار آموختم همینطور از جعفر خدابندلو که هر کدامشان با اینکه شاید آنچنان در سینما مطرح و دیده نشده‌اند اما کوله باری از تجربه دارند و من واقعاً در کنارشان لذت بردم و هر لحظه‌اش آموختم. فکر می‌کنم جا دارد اینجا از آقای محمد شهریوری که برای شروع این فیلم از جذب سرمایه‌گذار گرفته تا پایان پیگیر و درگیر کار بودند یک تشکر ویژه داشته باشم.

 سخن پایانی

می‌خواهم به نمایندگی از خانم‌های بازیگر و همه بازیگران با استعدادی که در تئاتر و سینمای شهرستان‌ها مشغول به کار هستند از مسئولین و در واقع خانواده هنر و از کسانی که واقعاً در توان‌شان هست خواهش کنم که از این‌ افراد استفاده کنند تا بستری فراهم شود که استعدادها دیده شده و رشد کنند. همینطور از خانواده‌ها خواهش می‌کنم که با فرزندان‌شان همراه باشند و در نهایت از کسانی که در این راه فعالیت می‌کنند می‌خواهم که بیشتر از مشاغل دیگر تلاش کنند چرا که فکر می‌کنم بازیگر یا هنرمند یک پله بالاتر و الگوی جامعه است و از آنها خواهش دارم اگر به این کار علاقه‌مند هستند حتماً این شغل را به صورت آکادمیک و دانشگاهی یاد بگیرند. به شکل اصولی و با دانش کامل به این راه ادامه دهند چرا که بسیاری از مسائل و مشکلات ما از زبان این بازیگرها بازگو می‌شود و دیگر اینکه در این راه بسیار تجربه کنند. به امید اینکه جامعه بازیگران‌مان بتوانند هرچه با معلومات‌تر و حرفه‌ای‌تر در مجامع جهانی ظاهر شوند.

مریم عظیمی