فیلم آویختگی یک درام اجتماعی به نویسندگی و کارگردانی مهدی رضایی است که این روزها در بخش هنر و تجربه سینما ایران اکران می‌شود. آویختگی تلاش کرده تا از منظری جدید به موضوع اعتیاد، عشق و خانواده بپردازد. در ادامه گفت‌وگوی خبرنگار صبا با عوامل این فیلم را می‌خوانید.

به عنوان تهیه کننده و مشاور بخش روانشناختی اثر در کنار فیلم «آویختگی» بوده‌اید از چالش‌های این مسیر بگویید.

من در چند اثر فیلم کوتاه آقای رضایی همینطور چند پروژه تئاتر در مقام تهیه کننده با ایشان همکاری کردم و این اولین تجربه بلند برای من در مقام تهیه کننده بود. در زمینه تهیه کنندگی هزینه‌ها  تا حدود زیادی چالش برانگیز بود اما چون ایده فیلم یک ایده مربوط به آسیب‌های اجتماعی بود و می‌توانست از بروز این آسیب‌ها برای مخاطبین جوان و نوجوان پیشگیری کند برایم جالب بود که بتوانم در راستای تولید این فیلم در بخش تهیه و مشاوره همکاری کنم.

 در بخش مشاوره اثر چه کارهایی باید انجام می‌شد؟

بحث روانشناختی این اثر یک نکته مهم داشت و آن عدم حضور سالم و مداوم پدر همینطور عدم حضور فعال مادر بود که می‌توانست روی امیر تاثیر بگذارد. اینکه مادر همیشه سیگار می‌کشیده خود عامل و زمینه‌ای را می‌تواند در ذهن امیر ایجاد کرده باشد که ترس او از رفتن به سمت اعتیاد و مصرف مواد ریخته باشد. جنبه مهم دیگر این فیلم این است که مستقیم گویی و نصیحت نمی‌کند و این مخاطب است که باید به نتیجه برسد.  هرچند که مادر تا حدودی در این فکر است که از یک مشاور و گروه تخصصی در درمان و ترک اعتیاد امیر کمک بگیرد اما امیر و یلدا هیچ کدام در این اندیشه نبوده‌اند و حتی یلدا تلاش می‌کند که به تنهایی این وظیفه را بر عهده بگیرد و این فیلم به طور غیر مستقیم این آموزش را می‌دهد که کمک به یک فرد معتاد از پس هر کسی بر نمی‌آید و اساساً ترک کردن مواد کار آسانی نیست هر چقدر که اطرافیان دلسوزانه تلاش کنند امکان‌پذیر نیست که به این سادگی فرد از این دام نجات یابد و حتماً باید با متخصصین و یک گروه درمانی این پروسه طی شود چرا که قدم برداشتن در راه ترک برای یک معتاد به مانند قدم برداشتن به سمت مرگ است آنقدر که سخت و غیر ممکن به نظر می‌آید.

 آیا اصلاً آماری وجود دارد که مشاوره‌ها تا چه حدود می‌توانند موفق باشند؟

ببینید مشاوره به تنهایی در مورد ترک مواد موفق نیست و نیازمند یک کار تیمی است. من چند مورد جوان داشتم که اعتیاد بسیار شدید و گسترده‌ای داشتند و ما توانستیم با یک کار تیمی، کمک خانواده و برنامه‌ریزی تنگاتنگ فرد را به زندگی طبیعی‌اش برگردانیم و ترکش دهیم. در این گروه به یک روانپزشک، روانشناس، پزشک و پرستار متخصص این کار نیاز است علاوه بر پدر و مادر که باید حضور داشته باشند. پیام این فیلم برعکس فیلم‌های دیگری که راجع به اعتیاد ساخته می‌شوند و ترک کردن را امری بسیار ساده که فقط با یک کمپ رفتن می‌توان آن را رها کرد نشان می‌دهند این بود که ترک به شدت سخت است و افراد باید از نزدیک شدن به هر نوع اعتیادی بسیار بترسند کما اینکه آن عشق عمیق و خالص که امیر و یلدا نسبت به هم داشتند نیز نتوانست به او در راه ترک کمک کند.

 سخن پایانی

فکر می‌کنم که حمایت سیستم اداری سینما از جوان‌هایی که می‌خواهند در زمینه آسیب‌های اجتماعی کار کنند باید خیلی بیشتر از این باشد ما تقریباً ۳ سال است که در تلاشیم تا این فیلم را به اکران برسانیم و تازه موفق شده‌ایم و این سختی زیادیست. اگر حمایت بیشتری شود و همکاری و هماهنگی بهتری وجود داشته باشد و اثرهای بیشتر تولید شود امکان اینکه بازدارندگی برای نسل جوان به شکل واضح و موثر به وجود بیاید خیلی بیشتر خواهد شد.