نمایش کشتی نوح این روزها در سالن نوفل لوشاتو با مخاطبان تئاتر دیدار می‌کند. امیر‌علی تقی‌زاده کارگردان جوانی است که با یک گروه جوان و پر انرژی نمایشی از دغدغه‌، امیدها و ناکامی‌های انسانی را با چاشنی طنز و کمدی به روی صحنه آورده است. در ادامه گپ و گفت خبرنگار صبا با عوامل این نمایش را می‌خوانید.

 شما را بیشتر بشناسیم.

من در زمینه تئاتر غیر از این اثر یک تجربه کارگردانی دیگر دارم و در زمینه تهیه‌کنندگی سه اثر نمایشی هم فعالیت کرده‌ام. «کشتی نوح» دومین نمایش حرفه‌ای من به عنوان کارگردان است و پیش از آن یک فیلم سینمایی ساخته‌ام که هنوز به مرحله اکران نرسیده است.  فضای تئاتر را در ابتدا شاید بیشتر تجربی آغاز کردم و مدام تلاش کردم تا خودم را به روز کنم. به عنوان مخاطب تئاتر یک سری از مسائل برایم بسیار مهم هستند چرا که خودم فردی کم حوصله در تئاتر هستم و به عنوان مخاطب تئاتر ممکن از یک جایی به بعد ارتباطم با صحنه قطع شود و دیگر نتوانم به اثر توجه کنم به همین علت در این اثر هم خیلی تلاش کردم تا خودم را در جای مخاطب قرار دهم و همان بی‌حوصلگی‌ها را مورد توجه قرار بدهم. در جاهایی که احساس می‌کردم شاید حوصله خودم سر برود یا ریتم کار می‌افتد سعی کردم با حرکتی این جریان را به روی صحنه برگردانم و امیدوارم که در این زمینه موفق بوده باشم. «کشتی نوح» برایم جزو آن کارهایی است که می‌توانم از آن دفاع کنم و خیلی دوستش دارم چرا که همه تیم یک دست هستیم  و همگی برای آن بخشی که بر عهده‌مان است تلاش کرده‌ایم.

  ریتم اثر به گونه‌ای است که تک تک لحظه‌ها درست و به اندازه ارائه می‌شود.

تلاش ما در این راستا به عوامل متعددی مثل متن، صحنه، تمام اتفاقاتی که روی صحنه می‌افتاد و صداهایی که از خارج از صحنه داشتیم بستگی داشت با شناختی که من از محمود احدی‌نیا داشتم و گپ و گفت‌هایی که با هم داشتیم و ایشان هم خصوصیات اخلاقی من را می‌دانستند ما توانستیم در متن به یک تعاملی برسیم تا بسیاری از این اتفاق‌ها در متن بیافتد و هر جایی که متن دیگر این مسئولیت را به دوش کارگردانی می‌انداخت من سعی می‌کردم تا این اتفاق را روی صحنه از طریق میزانسن، نور و بازی‌ها رقم بزنم.

 از کاری که به عنوان کارگردان در هدایت بازیگران بر عهده داشتید بگویید.

واقعا بازیگر باهوش برای کارگردان یک نعمت است و خدا را شکر هر ۵ بازیگر من بازیگران باهوشی هستند. گاهی وقتا من فقط یک کلمه می‌گفتم و آنها یک شناسنامه برایش ارائه می‌کردند و حقیقتاً در این زمینه کار سختی نداشتم و خیالم در بسیاری از مواقع نسبت به بازی‌ها راحت بود و می‌توانستم بیشتر توجهم را روی صحنه، موسیقی و لباس بگذارم. اما هرجایی که احساس می‌کردم شاید یک کلمه یا پیشنهاد بتواند به بازیگر کمک کند و او را  بهتر هدایت کند که نقش‌ها و موقعیت‌ها را بسازد به آنها می‌گفتم. حقیقتاً فکر می‌کنم که تئاتر تعامل است و وقتی بازیگران هم باهوش هستند با تعاملی که بین ما  پیش می‌آمد و اتفاق می‌افتاد به یک کاراکتر خوب پربار شکل می‌گرفت.

بازخورد مخاطبان تا این لحظه چگونه بوده است؟

خدا را شکر می‌کنم بابت این قضیه با اینکه سلیقه هر مخاطبی متفاوت است اما تا امشب بازخوردهای بسیار خوبی داشته‌ایم. آنچه که برایم همیشه مهم بوده این است که برای وقت مخاطب ارزش قائل شویم. یعنی اگر ۷۰ دقیقه وقتشان را برای این نمایش می‌گذارند وقتی بیرون می‌آیند حالشان بد نباشد و نگویند که چه ۷۰ دقیقه بدی را سپری کردیم. خدا را شکر تا این لحظه این گونه بوده است که با انرژی و حال خوب سالن را ترک کرده‌اند و امیدوارم که این مسئله تا آخر ادامه داشته و همه راضی باشند.

فائزه زارع زاده فرد