گیتی قاسمی متولد ملایر و فارغ التحصیل رشته کارگردانی از دانشگاه تهران است. وی فعالیت هنری خود را از سال ۱۳۷۵ با بازی در تئاتر «دژهوش ربا» به کارگردانی تاجبخش فناییان آغاز کرد. قاسمی در آثار بسیاری همچون پایتخت ۱، سیاوش، نیسان آبی، زیرخاکی، سدمعبر، متری شش و نیم، ویلایی­ها، جان­دار و… ایفای نقش کرده است. اما به بهانه حضور این بازیگر در فیلم شه سوار که در بخش سودای سیمرغ چهل و دومین جشنواره فیلم فجر حضور دارد با وی به گفت وگو پرداخته‌ایم که در ادامه می‌خوانید.

بازی در این اثر را بخاطر نام و اعتبار کارگردان پذیرفتید یا جذابیت متن و نقش؟

راستش قبل از این اثر، کار دیگری(سریال) از آقای نمازی به من پیشنهاد شد اما متاسفانه به دلیل درگیرهای کاری و مشکلات تایمی نتوانستم به آنها ملحق شوم. لذا بعد از اینکه، بازی در فیلم شه سوار به من پیشنهاد شد خیلی مشتاق شدم که حتما بتوانم با این گروه و آقای نمازی همکاری کنم، به همین خاطر  به دفترشان رفتم و باهم به توافق رسیدیم.

بازی در این نقش چه جذابیتی داشت؟

بعد از اینکه فیلمنامه را خواندم احساس کردم نقشی که قرار هست بازی کنم بسیار چالش برانگیز است و برای رسیدن به نقش و باورپذیری کاراکتر،  باید تلاش و کوشش فرآوان کنم. هرچند اگر در ابتدا فیلمنامه را می­خواندید،  فکر می­کرید که شاید این نقش آنچنان پررنگ نیست و حضور فیزیکی آنچنانی ندارد، اما در عمل زمانی که این کاراکتر  وارد اجرا می­شد،  بسیار مهم و دراماتیک بود. به همین دلیل معتقدم این نقش برایم بسیار جذاب و در فیلم بسیار تاثیرگذار است. در نهایت خدا را شاکرم که به برخی از کارها و نقش­ها نگاه ویژه­ای می­کند. بنظرم این اثر نیز نگاه ویژه خدا را داشت که همه چیز درکنار هم قشنگ و جذاب چیده شد.

پروسه تمرینات قبل از شروع فیلمبرداری چگونه بود؟

در واقع، من زمانی که فیلمنامه را می­خوانم تا زمانی که به اجرا درآورم، دچار تحولات عجیبی می­شوم و بعد از شروع فیلمبرداری به شخصیت نقش نزدیک می­شوم، چراکه بنظرم کار گسترده یک بازیگر از زمان آغاز فیلمبرداری شروع می­شود.

هدایت بازیگری در این کار به چه شکل بود؟

خوشبختانه آقای نمازی کارگردانی است که به همه چیز مسلط است و می­داند چه می­خواهد و همان مفهوم را به درستی به بازیگر انتقال می­دهد. به همین­خاطر ما نیز به کار و نقش مسلط بودیم و مانند برخی از فیلم­های دیگر، زمان­های بیهوده­ای را در پشت­صحنه فیلمبرداری سپری نکردیم، چراکه همه چیز طبق برنامه­ریزی جلو رفت. البته آقای سلامی به عنوان فیلمبردار نیز زحمات فراوانی برای کار کشیدند و واقعا ایشان در کار بی­نظیر است. من در کارهایی که بودم به ندرت دیدم که مدیرفیلمبرداری اینقدر دقیق و جزئی­بین باشد. به عبارتی توجهه­شان بر همه چیز از بازیگری گرفته تا صحنه، نور و عوامل متمرکز بود.

نقشی که بازی کردید به شخصیت­ واقعی خود­تان دور بود یا نزدیک؟

این نقش از برخی از جوانب به من دور و از بخشی دیگر نزدیک بود. مثلا رنج و آسیبی که این کاراکتر متحمل شده بود یا صبوری بیش از اندازه­اش بسیار نزدیک به شخصیت واقعی خودم بود، چراکه در زندگی خودم، هم بسیار رنج کشیدم و هم صبوری کردم. اما در بعضی از جوانب مثلا سن و چگونگی زیست نقش با شخصیت واقعی­ام متفاوت بود. بطورمثال این کاراکتر مالک یک طویله بزرگ بود و شیر دوشیدن کار هر روزش بود که خب من تا به حال اینکار را انجام نداده بودم و سر صحنه آموختم.

خلاصه نقش­تان را شرح دهید

زندگی ترکیبی است از غم و شادی­های پشت سرهم، اینکه چطوری از پسش بر بیای مهمه!

فکر می­کنید از پس نقش برآمدید؟

بنظر خودم بله. در این مدت در آثار کمدی زیادی بازی کردم که فکر می­کنم بازی در این نقش، برای مخاطب یک تلنگر عجیبی باشد. اینکه یک مادر، غم بزرگی را پشت سر گذاشته باشد اما در میان خانواده و فرزندانش وانمود کند که خوب است، بسیار کار سختی است.

چرا اینقدر کار کمدی؟

خب در ابتدا من کارم را با بازی در فیلم­های درام اجتماعی شروع کردم اما از یک جایی به بعد احساس کردم که حال مردم واقعا خوب نیست و نیاز به شادی و خندیدن دارند. البته خودم نیز تمایل دارم که در ژانرها و کارهای متفاوت بازی کنم تا چالش برایم ایجاد شود، چراکه یک بازیگر باید بتواند در تمام کارها ابراز وجود کند. مثلا دو سریال از بازی من، همزمان پخش می­شد که یکی کمدی و دیگری اجتماعی و تلخ بود اما مردم با هر دو ارتباط برقرار کردند. اما این مدت پشت هم، کار کمدی پیشنهاد شد و سعی کردم بیشتر آنها را قبول کنم و این پروسه یک مقدار طولانی شد. لذا فکر می­کنم بازی در فیلم «شه‌سوار» درست و به موقع بود چراکه اثر متفاوتی است.

تجربه کار با حسین نمازی چطور بود؟

خب این اثر اولین کاری بود که با ایشان همکار کردم  و من هم تمام تلاشم را کردم. بنظرم همه چیز خوب و راضی کننده بود، چراکه آقای نمازی با مهربانی، دلسوزی و بی ادعایی با ما تعامل می­کرد و اجاز می­داد که خلاقیت خود را اجرا کنیم و نظر دهیم تا بهترین تصمیم اجرایی شود. کارگردان­های بی­ادعا با عوامل صمیمی و همراه، قطعا شکوفایی و پیشرفت را برای بازیگر و گروه اجرایی به ارمغان خواهند آورد. بنظرم سرعت بالای کار و تعامل با بازیگران یکی از ویژگی های مثبت آقای نمازی در این اثر بود.

این فیلم در چهل و دومین جشنواره فیلم فجر تاثیرگذار خواهد بود؟

شک ندارم. یک روحی در تمام این اثر دمیده شده است که مطمئنم دیده خواهد شد، چراکه این فیلم برگرفته از زندگی واقعی است و تمام هنر در نوع نگاه ما به زندگی نهفته است.

در آخر اگر صحبتی هست بفرمایید؟

برای تمام فیلم­هایی که در چهل و دومین جشنواره فیلم فجر حضور دارند، آرزوی موفقیت و درخشش دارم. امیدوارم این جور جشنواره­ها، هرسال نسیت به سال­های گذشته شکوفاتر و پررونق­تر باشد و همچنین بازگشت دوباره امید به سینمای ایران را آرزومندم.

معصومه دهقان