سعید الهی متولد فروردین سال ۱۳۵۱ از تهران است. او دانش­آموخته سینما با گرایش تصویربرداری و فارغ‌التحصیل کارشناسی ارشد علوم ارتباطات اجتماعی است. الهی، تهیه­کنندگی را از سال ۱۳۹۷ با ساخت مستند ۲۲/۲۲ شروع کرد و در ادامه به تولید آثاری دیگر از جمله زومرهای ایرانی، قوی دل و… پرداخت. به بهانه حضور فیلم میرو به کارگردانی حسین ریگی که در سودای چهل و دومین جشنواره فیلم فجر قرار دارد، با او به گفت و گو پرداخته‌ایم که در ادامه می­خوانید.

چرا تهیه­ کنندگی این اثر را به عهده گرفتید؟

ایده فیلمنامه توسط آقای حسین ریگی (کارگردان فیلم) به شورای بنیاد شهید ارائه شده بود و این سازمان نیز از من دعوت کردند تا تهیه کنندگی این اثر را به عهده بگیرم. بعد از خواندن طرح اولیه فیلمنامه، احساس کردم که باید بازنویسی و نگارش مجدد شود. به همین­خاطر از آقای پیمان شیرخانی، خواهش کردم که نگارش مجدد این فیلمنامه را با همکاری آقای ریگی انجام دهد. تا اینکه خوشبختانه فیلمنامه مطلوب و قابل ساخت شد، طوریکه می‌توانستم از آن دفاع کنم.

پروسه پیش­تولید و تولید کار چطور بود؟

خب بعد از اینکه فیلمنامه به حد مطلوب رسید، اقدام به پروانه ساخت کردیم. همچنین شروع پیش­تولید از ابتدای شهریور انجام شد و بعد از آن نیز عازم استان سیستان و بلوچستان شدیم و حدودا دو ماه در آن منطقه با گروه فیلمبرداری همدل و حرفه­ای همراه شدیم. البته ناگفته نماند که به دلیل لوکیشن­های فلیمبرداری، شرایط سخت و چالش­انگیزی را طی کردیم، چراکه شهر زاهدان از نظر بستر زیرساختی از امکانات بسیار کمی برخوردار است اما مردم و مسولین بسیار همراهی دارد که برای ما نیز دلگرم کننده بود، طوریکه با تکیه بر ظرفیت بومی آن منطقه به تولید فیلم پرداختیم.

کار باحسین ریگی چطور بود؟

ایشان کارگردان مسلطی است و کاملا با سینما آشناست. از طرفی در سنوات گذشته فیلم لیپار به کارگردانی ایشان در جشنوار کودک موفق به دریافت بهترین کارگردانی شد. لذا برخی از سینماگران و اصحاب رسانه اشاره به فیلم سینمایی هوک می­کنند که سال گذشته در جشنواره فیلم فجر نمایش داده شد، اما فراموش می­کنند که این فیلم با همه شرایط، در بخش مسابقه راه پیدا کرد و موفق به دریافت دو سیمرغ بلورین در بخش بین­الملل شد. به همین خاطر برخی از افراد، کارگردان را با یک اثرش مقایسه می­کنند، درصورتی که اشتباه است. از طرفی در سرتاسر جهان کارگردانان مطرحی هستند که هم کار فاخر و هم اثر ضعیف در تجربه خود رقم زده­اند و کسی به آنان خورده نمی‌گیرد. در نهایت معتقدم که فیلم «میرو» نسبت به آثار قبلی آقای ریگی، چندپله­ای جلو تر است.

سرمایه این اثر از کجا تامین شده؟

منابع مالی فیلم میرو توسط بنیاد شهید و امور ایثارگران و همچنین بنیاد سینمای فارابی تامین شده است.

نحوه انتخاب بازیگران به چه شکل بود؟

حدود ۹۵ درصد از بازیگران فیلم میرو را افراد بومی و محلی همان منطقه تشکیل داده است. لذا این بازیگران ثابت کردند که استعداد درخشانی دارند و می­توانند در رده یک اثر ملی بدرخشند. اما فکر می­کنم که در طی این سال­ها کم­لطفی بسیار زیادی به عزیزان سیستان و بلوچستانی شده است، چراکه این منطقه را به عنوان مکان محروم می­شناسند و از استعداد­های آن مناطق غافل شدند. لذا خرسندم که این فیلم با افتخار توانست، یک فرصتی را به اهالی شهر چابهار و مردم استان سیستان و بلوچستان اختصاص دهد.

همانطور که می­دانید فروش سینمای امروز در گرو استفاده از بازیگران چهره است، اینکه این فیلم از بازیگران بومی و ناشناس استفاده کرده، آیا دغدغه بازگشت سرمایه را ندارید؟

اولا اینکه سرمایه گذار این فیلم بنیاد شهید و امور ایثارگران است و ما هم مانند هر سرمایه­گذار و تهیه­کننده قطعا دغدغه بازگشت سرمایه را داشتیم اما سینمای ایران تقریبا از دو منظر همواره ارزیابی می­شود؛ یک بخش اینکه این سینما باید گردش مالی را برگرداند تا دوباره بتواند فیلم تولید کند. اما بخش دیگر این است که نهادها و ارگان­های دولتی ورود پیدا می­کنند و به تولید موضوعات مهم و استراتژیک می­پردازند. لذا این فیلم­ها لزوما این نیست که حتما باید فروش گیشه داشته باشد، چراکه بعضی از فیلم­ها فقط حضور دارند و برای ماندگاری بخشی از نیازهای جامعه تلاش می­کند. بطور مثال در استان سیستان و بلوچستان به غیر از یک یا دو نفر، فیلمساز دیگری وجود ندارد. بنظرم این موضوع ناشی از سیاست­گذاری اشتباه و نادرست است که در این چهار دهه به آن توجه نشده است، خب چرا؟ آیا بخاطر ضعف استعداد مردم آن منطقه است؟ قطعا خیر. لذا این فیلم­ها هدف دیگری دارد و خیلی نباید انتظار استقبال عموم را پیش­بینی کرد. این اثر همین که بتواند افرادی را مجاب به سرمایه­گذاری در این مناطق کند، رسالت خود را انجام داد.

به عنوان تهیه ­کننده چقدر به تنوع کاری اعتقاد دارید؟

این کار اولین اثری بود که در شرق کشور کار کردم. قبل از این اثر به تولیدات دیگری پرداختم که اجتماعی، تاریخی و در حوزه فرهنگ ایثار و شهادت بوده است. لذا شخصا بر اساس دیدگاه­های ذهنی خود به دنبال تولید آثاری هستم که بتوانم ذهن مخاطب را به چالش بکشانم. در واقع خیلی درگیر فروش گیشه و فیلم هایی که جدیدا شکل گرفته نیستم، چراکه معتقدم امروزه کارکرد رسانه و سینما بیشتر جنبه سرگرمی پیدا کرده که خب آفت سینمای ایران است. از طرفی، متاسفانه درحال حاضر، کارکرد راهبری سینما به فراموشی سپرده شده است که اصلا جالب نیست و این موضوع در آینده باعث ایجاد خطرات فرهنگی می­شود. بنظرم سینمای امروز، همانطور که به سینمای تجاری و بدنه توجه می­شود باید به سینمای استراتژیک و هدفمند نیز پرداخته شود.

چشم­انداز این فیلم برای اکران عمومی چگونه است؟

خب قاعدتا این فیلم بعد از جشنواره فیلم فجر اکران خواهد شد که درحال حاضر، مشغول دریافت مراحل پروانه نمایش هستیم. قطعا مانند هر فیلم دیگری پیگیر اکران عمومی نیز هستم.

اکران فیلم در بازارهای بین المللی چطور؟

از آنجایی که موضوع این فیلم مربوط به قوم شریف بلوچ است، اکران این فیلم علاوه بر بازارهای بین الملل، در کشورهای منطقه نیز نتیجه­بخش خواهد بود که در روزهای آتی برنامه­ریزی انجام خواهد شد.

سخن پایانی؟

معتقدم که این اثر می­تواند سهم بسیارخوبی در تحقق شعار دولت سیزدهم (عدالت فرهنگی) داشته باشد.

معصومه دهقان‌نژاد