نمایش «فین جین» این روزها در سالن نمایش نوفل‌لوشاتو اجرا می‌شود و توانسته نظر مخاطبان و دوستداران گونه نمایش‌های ایرانی  را به خود معطوف کند. خبرنگار صبا گپ و گفتی با عوامل این نمایش داشته که در ادامه می‌خوانید.

من اثری در تالار قشقایی روی صحنه داشتم که آقای موسوی در آن بازی می‌کردند. در اواسط اجرای آن آقای موسوی پیشنهاد «فین جین» را دادند و از آنجایی که اجرای قبلی آن را با گروهی دیگر دیده بودم و متن و نقش را خیلی دوست داشتم قبول کردم. کاری که در حال حاضر همزمان اجرا می‌کنم هم تقریباً همزمان به من پیشنهاد شد و من واقعاً فکر نمی‌کردم که این دو اثر انقدر نزدیک به هم به اجرا برسند اما اصلاً نمی‌گویم متاسفانه چرا که خوشبختانه هر دو اجرا را بسیار دوست دارم و هر دو آثار ارزشمندی هستند. فشار کار زیاد است ولی دارم تمام تلاشم را می‌کنم تا هر دو گروه راضی باشند.

در آثار کمدی بازیگران زن با سختی مضاعفی روبرو هستند در این باره نظری دارید؟

با توجه به شرایط موجود کار کمدی برای ما کمی سخت‌تر است. به هر حال بازیگران زن با محدودیت‌هایی مواجه هستند که آقایان مواجه نیستند. مخصوصاً اگر یک بازیگر خانم در چنین نمایشی که همه پارتنرهایش مرد هستند باشد کار سخت‌تر هم می‌شود. حتی در زمینه تعویض لباس هم من با یک فشار مضاعف روبرو هستم و علاوه بر این خود کار کمدی هم سختی و چالش زیادی دارد ولی من همیشه به شخصه تلاش کردم که این  فاصله بین زن و مرد بودن در یک اجرای کمدی برداشته شود و فکر می‌کنم در نمایش «فین جین» این اتفاق افتاد. این را از کامنت‌هایی که از مخاطب دریافت کرده‌ام می‌گویم. اینکه یک دستی موجود در اجرا به گونه‌ای است که مخاطب می‌گوید حس نکردم که یک خانم روی صحنه است و همه را در یک سطح می‌دیدم.

آیا  قبلا تجربه نمایش ایرانی داشته‌اید و تجربه همکاری با پارتنرهای‌تان در این نمایش چگونه بود؟

بله تجربه نمایش‌های ایرانی را قبلاً هم داشته‌ام و خیلی خوشایند است که در این نمایش تمام بازیگرانی که با من همراه هستند از دوستان خوب و قدیمی من هستند و با هر کدام از آنها حداقل چند پروژه مشترک داشته‌ام و این شناخت ما از توانایی‌های یکدیگر در بازیگری خیلی حس خوشایندی دارد و فکر می‌کنم اگر امروز موفقیتی وجود دارد و مخاطب لذت می‌برد یکی از دلایلش یک دست و همراه بودن بازیگران با یکدیگر است.

سخن پایانی

امیدوارم که مخاطب‌مان راضی باشد چرا که ما تمام تلاش‌مان را می‌کنیم و تمام انرژی‌مان را می‌گذاریم تا هم بتوانیم حق مطلبی را که در پی آن هستیم ادا کنیم و هم تمام این حرف‌ها را در قالب طنز و به شکل خوشایند مطرح کنیم تا اگر تلخی‌ای هم هست به زبان شیرین گفته شود و مخاطب‌مان بتواند با آن ارتباط برقرار کند و دوست داشته باشد. امیدوارم که موفق بوده باشیم و ادامه راه هم همان گونه باشد که تا این لحظه بوده است.

مریم عظیمی