نمایش «فین جین» این روزها در سالن نمایش نوفل‌لوشاتو اجرا می‌شود و توانسته نظر مخاطبان و دوستداران گونه نمایش‌های ایرانی  را به خود معطوف کند. خبرنگار صبا گپ و گفتی با عوامل این نمایش داشته که در ادامه می‌خوانید.

علت انتخاب این اثر بعد از نمایش موفق دور چه بود؟

دلایل مختلفی داشت که این کار را انتخاب کردم و اولینش متن بسیار زیبا، روان و جذاب این نمایشنامه بود که یادآور نمایش‌های ایرانی اصیل است و در قالب طنز، کمدی و مفهومی به تاریخ کشورمان و اتفاقاتی که در زمان امیرکبیر و ناصرالدین شاه افتاده برمی‌گشت. خب سالهاست که من آقای موسوی را می‌شناسم و بازی ایشان را دیده بودم و می‌دانستم که بازیگر بسیار توانا و ایده پرداز قدرتمندی هستند ولی واقعیتش این است که من کارگردانی از ایشان ندیده بودم در واقع یک ریسکی کردم که با ایشان شروع کردم و خدا را شکر در حال حاضر متوجه شدم که چه ریسک مثبت و خوبی انجام داده‌ام چون نتیجه کار بسیار قوی شد و این به گواه تمام تماشاگران، منتقدان و هنرمندانی است که برای من بسیار ارزشمند هستند مثل جناب آقای افشین هاشمی و خانم گلاب آدینه که از بزرگان نمایش ایرانی هستند و نظر مثبتی به این نمایش داشتند.

در چینش عوامل یک نمایش مهم‌ترین ویژگی برای شما چیست؟

از نظر من برای انتخاب چند فاکتور وجود دارد و این بر اساس تجربه‌ای است که در این مدت کسب کرده‌ام اولین فاکتور برایم حرفه‌ای بودن فرد در آن زمینه است. مهارت کوچک‌ترین عضو یک گروه هم در خروجی آن مجموعه تاثیرگذار است و دومین موردی که برایم بسیار مهم است نداشتن حاشیه و داشتن اخلاق خوب و انرژی بالاست. اینها فاکتورهایی هستند که من در نظر می‌گیرم و وقتی که عوامل حرفه‌ای باشند طبیعتا سابقه کاری هم دارند و این سابقه کاری خوب و رزومه را مد نظر قرار می‌دهم.

سخن پایانی

هنر تئاتر متاسفانه خیلی فقیر است و ارگان‌های بالادستی مثل یک بچه یتیم به آن نگاه می‌کنند. ما واقعاً هنرمندان بسیار مستعدی در عرصه تئاتر داریم باید کمی مهربانانه‌تر به این قضیه نگاه کنیم و حمایت کنیم. ما با مشکلاتی در زمینه سالن  مواجه هستیم سالن‌های دولتی پر هستند یا با مسائل خاصی وقت اجرا می‌دهند و سالن‌های خصوصی هم هزینه‌های بالایی می‌گیرند که برای تئاتر بسیار سنگین است بخصوص اگر تهیه کننده در کنار کار نباشد. پس کسانی که سال‌هاست زحمت می‌کشند کجا باید خودشان را نشان بدهند!! مسئولین باید سالن‌هایی در اختیار هنرمندان بگذارند تا آنها بتوانند کار کنند. حامیان ما مردم و تماشاگران هستند و خواهش می‌کنم که تئاتر را حمایت کنند. به تئاتر به چشم یک شغل و کار حرفه‌ای نگاه کنند تا چرخ صنعت تئاتر بچرخد و چراغ صحنه‌ها روشن بماند تا بچه‌هایی که کار می‌کنند نتیجه بگیرند. متاسفانه در حال حاضر حمایت‌ها بیشتر اسمی است.