بخش هنر و تجربه در بسته فیلم‌هایی که با عنوان یک سانس چند رویا ارائه کرده مخاطبان را به تجربه‌ای از فیلم‌های کوتاه که شاخصه‌های فرا واقعی دارند دعوت کرد. خبرنگار صبا گفتگویی با این کارگردانان خلاق داشته که در ادمه می‌خوانید

از اسم فیلم آغاز کنیم چرا «نجان»؟
نجان یک کلمه تالشی است که خلاصه شده واژه ننه جان یا همان جان مادر است. اسمی است که در زمان قدیم در منطقه تالش استفاده می‌شده و در حال حاضر کمتر استفاده می‌شود.

در مورد ایده و داستان فیلم بگویید.
فیلم در مورد یک کودک ناشنوا است که توسط برادرش به جنگل برده می‌شود. برادر و دوستان ادعا می‌کنند درختی پیدا کرده‌اند که آرزوها را برآورده می‌کند و در ادامه اتفاقاتی رخ می‌دهد. این فیلم ۱۵ دقیقه است و فضایی که فیلم در آن ساخته شده و ویژگی کار با نا بازیگر یک مقدار شبیه سینمای نئورئالیستی است اما حال و هوایی از فیلم‌های مدرن هم در آن دیده می‌شود و در صحنه پردازی و نوع برخورد با قصه یک فضای رمز آلود وجود دارد.

لوکیشن فیلمبرداری‌ کجا بود؟
فیلمبرداری‌ این اثر در منطقه تالش اتفاق افتاد و به واسطه اینکه برایم بسیار مهم بود که این فیلم را با نا بازیگر کار کنم تقریبا یک سال در مدارس آن منطقه جستجو کردم و به روستاهایی که می‌شناختم و می‌دانستم که احتمالاً گزینه‌های مورد نظرم را آنجا پیدا کنم ‌رفتم. بخش‌هایی از فیلم در جنگل گیسوم و یک بخشی نیز در روستای شامیلرزان که از ییلاقات خطبه سرا است فیلمبرداری شده است.

فیلم سازی برای شما چگونه آغاز شده است؟
من سینما را در کانون سینماگران جوان به صورت جدی آغاز کردم اما قبل از آن به واسطه اقوامی که در ارتباط با برنامه‌سازی برای تلویزیون داشتم در سنین نوجوانی درگیر تدوین و برنامه‌سازی شدم. به انتخاب مدرسه ملی سینما برای دوره دارالفنون بورسیه شدم و پس از آن چند فیلم ساختم و عضو انجمن فیلم کوتاه و خانه سینما شدم. چند فیلم نسبتا موفق داشتم از جمله همین «نجان» که در موردش صحبت می‌کنیم که منتخب جشنواره بین المللی فیلم هوئسکای اسپانیا (اسکار کوالیفای) و برنده جایزه بهترین فیلم جشنواره یوالیتی فرانسه شد همینطور منتخب جشنواره بین المللی فیلم کودک هندوستان و جشنواره فیلم مستقل آفریقای جنوبی نیز شده است.

سخن پایانی
انسان باید قدرشناس موقعیت‌های که اتفاق می‌افتد و اکرانی که در حال حاضر پیش آمده باشد. این حرفی که اکنون می‌زنم از این منظر که انسان بخواهد این اتفاق را نادیده بگیرد نیست اما واقعیت این است که اگر ما در مملکت‌مان به سینمای مستقل و فیلم کوتاه و جریاناتی به این شکل بخواهیم اهمیت بدهیم باید واقعاً کار فراتر از اختصاص دادن یک یا دو باکس باشد و باید سیاست‌های کلان‌تری وجود داشته باشد، همینطور حمایت‌های جدی‌تری انجام شود و اگر بخواهیم پشت عنوان یک اتفاق از نظر من بسیار کم رمق، ماجرای حمایت را محدود کنیم به نظرم اتفاقی نخواهد افتاد و دستاوردی نخواهد داشت. با اکران یک باکس که مجموعا هزار نفر شاید آنرا دیده‌اند نمی‌توان یک اتفاق فرهنگی را رقم زد. ما اگر واقعاً دغدغه‌مان این است که به این جنس از سینما اهمیت دهیم باید شکل این حمایت متفاوت باشد.
مریم عظیمی