هادی محمدپور در ۵ اسفند ماه سال ۱۳۶۸ در محله علی آباد شهرستان خوی در استان آذربایجان غربی به دنیا آمد. وی در سال ۸۷ با قبولی در دانشگاه علوم و فنون هوایی شهید ستاری در رشته مدیریت دولتی به تهران نقل مکان کرد. همزمان با دانشجویی در کلاس‌های بازیگری سپهر محمدی در هلیا فیلم شرکت کرد و سرآغاز فعالیت های هنری وی گردید و پس از ساخت چندین کار کوتاه و مستند و همچنین فیلم تلویزیونی در سال ۱۴۰۱ فیلم سینمائی «هایپاور» را با همراهی امیر شایان مهر نوشت و کارگردانی کرد. خبرنگار صبا با وی که در حال حاضر برای ساخت فیلمی جدید آماده می‌شود گفت‌وگویی انجام داده است که در ادامه می‌خوانید.

 شما سال گذشته با فیلم «های پاور» در چهل‌و‌یکمین جشنواره فیلم فجر حاضر بودید و صحبت‌های مختلفی میان منتقدین و اهالی رسانه پیرامون این اثر وجود داشت. تا چه میزان چنین نقدهایی را سازنده می‌دانید و در ادامه مسیر کاری خود از آن‌ استفاده می‌کنید؟

قطعا نقد می‌تواند سازنده باشد. من امسال می‌توانستم با اثر دیگری در جشنواره چهل و ‌دوم حاضر باشم اما بر اساس احترامی که برای دوستان منتقد قائل هستم، تلاش کردم تا زمان بیشتری را برای رسیدن به کیفیت بالاتر فیلمنامه صرف کنم. هم اکنون آقای حسین تراب نژاد مشغول بازنویسی فیلمنامه جدید هستند. تلاش کردم از همان مرحله نگارش فیلمنامه به گونه‌ای عمل کنم تا بتوانم فیلمی با کیفیت را مقابل دوربین ببرم. شاید نقد برخی از منتقدان در لحظه موجب ناراحتی فیلمساز شود که این مسئله به ذات آدمی برمی‌گردد. چراکه فکر می‌کند فعالیتی که صورت داده است بهترین کار است، در صورتی که همه ما باید نقد پذیر باشیم. اندکی که از جشنواره فاصله گرفتیم و فیلم‌های دیگر را مشاهده کردم، متوجه شدم فیلمسازی که بیشترین وقت را صرف فیلمنامه و مراحل ساخت یک اثر می‌کند موفق و از نقدهای منفی در امان است.

فیلم پیشین شما رویکردی ملی‌گرایانه داشت و به ارزش‌های مهمی اشاره می‌کرد. فضای اثر دوم شما چگونه است؟

سه موضوع باعث تاخیر در تولید فیلم دوم من شد. مورد اول، همان مسئله بازنویسی بود که به آن اشاره کردم. مورد دیگر این بود که کارگردان فیلم دوم محسوب می‌شدم و دیگر فضا و بهانه‌ای برای آزمون و خطا وجود نداشت. در این کار باید بدون هیچگونه خطایی عمل می‌کردم. دلیل سوم به موضوع فیلم برمی‌گشت که در حوزه اطلاعات و امنیت هوایی است و به واقعه‌ای پرداخته‌ام که چند سال پیش صورت گرفته است اما چون محرمانه بود، نیاز داشت تا یک بازه زمانی مشخص طی شود تا از طبقه بندی اطلاعاتی خارج شده و شرایط برای پرداختن به آن فراهم شود. فیلم مربوط به حوزه امنیت هوایی است و در آن با شخصیتی مواجه هستیم که علاوه بر اینکه درگیر زندگی خصوصی و مشکلات خود است، فعالیت‌های کاری او نیز مزید بر علت می‌شود و مشکلات او را دو چندان می‌کند و شرایط بسیار دشواری را پیش روی او قرار می‌دهد.

با توجه به اینکه فیلم دوم شما به لحاظ مضمون و قصه در راستای فیلم «های پاور» است، فکر می‌کنید با توجه به اندوخته‌های تازه، تا چه اندازه شاهد اثری پخته‌تر در روایت و کارگردانی خواهیم بود؟

«های پاور» تجربه بسیار خوبی برای من بود. فیلمی سخت که با بودجه‌ای بسیار محدود ساخته شد. اما بحث آبروی ارتش در میان بود و من باید آن را حفظ می‌کردم. با توجه به برنامه ریزی‌های صورت گرفته و زمانی که برای فیلمنامه آن صرف کرده‌ایم، همچنین بودجه مناسبی که در اختیار ما قرار گرفته است، در تلاش هستیم  اثری پخته، با کیفیت و آبرومند را مقابل دوربین ببریم. حدس من این است که این فیلم جزء پنج اثری خواهد بود که در جشنواره سال آینده بیشتر درباره آن صحبت خواهد شد.

در جشنواره امسال فیلم‌هایی مانند «آسمان غرب» و «مجنون» نیز به دفاع مقدس و قهرمانان ملی پرداخته بودند. شما تا چه اندازه چنین آثاری را رصد می‌کنید؟ فکر می‌کنید یک فیلمساز باید به آثار مشابه توجه نشان دهد یا برعکس، باید بنا را بر خلاقیت‌های فردی خود قرار دهد؟

با توجه به ژانر و حوزه‌ای که من انتخاب کرده‌ام، تماشای اینگونه فیلم‌ها می‌تواند روی تمرکز و یادگیری من تاثیر داشته باشد. من امسال نکاتی را از فیلم‌هایی که به آن اشاره کردید فراگرفتم. به خصوص فیلم «آسمان غرب» به لحاظ مواردی همچون دکوپاژ و پروداکشن، ذهن من را بازتر کرد. البته این موضوع به معنای کپی برداری نیست، چراکه هر فیلمساز زمانی که با اثری رو‌به‌رو می‌شود، به لحاظ درام و دکوپاژ، آموخته‌هایی را از آن کسب می‌کند. حتی درباره نواقصی که بر برخی از این فیلم‌ها وارد است نیز فکر کردم تا اثر من از وجود آن عاری باشد.

فیلم‌های ارگانی که با بودجه‌های بسیار زیاد تولید می‌شوند، عموما در جذب مخاطب ناکام هستند. آیا شما در مرحله نگارش فیلمنامه به گونه‌ای عمل کرده‌اید که این اثر در اکران بتواند مورد توجه سینماروها قرار بگیرد؟

این فیلم‌ها به دلیل پروداکشن سنگین، هزینه‌های بالایی را طلب می‌کنند. بنابراین نباید روی مسئله بازگشت سرمایه تمرکز کرد. این موضوع یکی از معایب اینگونه سینمایی است. اما از طرف دیگر، با توجه به اینکه ساخت فیلم‌های بیوگرافی درباره شخصیت‌های ملی به عنوان فعالیتی فرهنگی تلقی می‌شود، به نظر من نباید از آن‌ها توقع بازگشت سرمایه را داشته باشیم. به همین دلیل باید نگاهی فرهنگی به این موضوع داشته باشیم.

تولید اثر تازه شما در چه مرحله‌ای است؟

بازنویسی فیلمنامه تقریبا به انتها رسیده است. آقای تراب نژاد به صورت هم زمان مشغول نگارش فیلمنامه «صیاد» به تهیه‌کنندگی آقای محمدرضا شفیعی هستند و به همین دلیل مرحله بازنویسی با سرعتی آرام سپری شد. تلاش می‌کنیم در پایان اردیبهشت ماه سال آینده این فیلم را کلید بزنیم. نیروی پدافند هوایی ارتش حامی فیلم است. با درایت و پشتیبانی آقای اباذر جوکار تهیه‌کننده این فیلم و عنایت ویژه امیر صباحی‌فر، فرمانده محترم نیروی پدافند هوایی، این کار با بودجه معقولی ساخته خواهد شد.

محمدعرفان صدیقیان