منصور نصیری که در فصل چهارم «زیرخاکی» با ایفای نقش امجدی به کاراکتر محبوبی تبدیل شده، درباره نخستین روزی که مقابل دوربین «زیرخاکی» رفت، اظهار کرد: من همیشه سعی می‌کنم در مواجهه با کارگردان‌ها در این تله‌ خود اثبات گری و راضی کردنشان نیفتم. چون شبیه کسی می‌شوم که تلاش می‌کند جوکی را خیلی خنده‌دار تعریف کند و خب بی مزه‌ترین آدم کره زمین می‌شود. مدام می‌گویم منصور کارت را بکن یا انتخاب می‌شوی… یا نه…. تو تنها کارت را درست انجام بده و وقتی کارت را درست انجام دهی امکان ندارد که انتخاب نشوی. خوشبختانه در زمانی که فیلمنامه «زیرخاکی» را دورخوانی می‌کردیم همین گونه شد… و از کارگردان و تهیه‌کننده هم خداراشکر بازخورد مثبت گرفتم.

وی ادامه داد: فقط به فکر راضی کردن دیگران بودن، سم است. بیماری است. بازیگر هم از این قائده مستثنا نیست. اگر هدف اصلی راضی کردن کارگردان باشد و نه بودن در لحظه، این یعنی مرگ لحظه و همچنین یعنی رد شدن آن بازیگر. خوشبختانه این را یاد گرفتم که کاراکتر را بفهمم و سعی می‌کنم حواسم به این موضوع مهم جمع باشد که: «در لحظه باشم – نه لحظه‌ی خودم – لحظه‌ی قصه» و کارم را انجام دهم.

بازیگر نقش حمید امجدی با اشاره به موفقیت فصل چهارم «زیرخاکی» تاکید کرد: لطف و مهر مخاطبان به من این فصل خیلی بیشتر شده و روزی نبوده که من پیامی از آنها دریافت نکنم. خیلی‌ها هم از خارج کشور پیگیر «زیرخاکی» هستند و پیام می‌فرستند که در عین شگفتی از این اتفاق، گرفتن بازخوردهایشان باعث دلگرمی و خوشحالی من و عوامل است.

نصیری در خصوص تعامل با جلیل سامان در این سریال توضیح داد: برای بازیگر روی صحنه تئاتر (دم به دم مخاطب) اینگونه است که تو در لحظه می‌فهمی کاری که انجام می‎دهی صحنه را گرم کرده یا خیر. یا شوخی که کرده‌ای اصطلاحا گرفته یا نه اما در کار تصویر این اتفاق نمی‌افتد چون مخاطب بعدا کار تو را خواهد دید. به همین دلیل خیلی مهم است که در کار تصویر چشمان مطمئنی مخاطب شما باشند. مهم‌ترین آنها کسی نیست جز کارگردانی که به او اعتماد داری.

وی تاکید کرد: من در زیرخاکی نگرانی‌هایی داشتم که خوشبختانه آقای سامان در عین آزادی عملی که برای بازیگرانشان قائل هستند دقت لازم را هم داشتند و اگر چیزی غلط بود هشدار می‌دادند و جزئیاتی را گوشزد می‌کردند که خیال مرا راحت می‌کرد. از اعتماد ایشان بسیار سپاسگزارم و بسیار خوشحالم که به ایشان اعتماد داشتم. همین اعتماد دو سویه روند کار را بسیار لذت بخش می‌کند و امید این را که کار برای مخاطب هم قابل قبول باشد بیشتر می‌کند.

نصیری در خصوص تفاوت چهارگانه «زیرخاکی» با دیگر آثار کارنامه جلیل سامان اظهار کرد: جالب است بگویم من متاسفانه یا خوشبختانه پیش از همکاری یک فریم را هم از کارهای آقای سامان ندیده بودم و بدون پیش‌زمینه وارد کار شدم. از جهتی این موضوع به من کمک کرد. اگر کارهای قبلی او را دیده بودم ممکن بود با توجه به تجربه کمی که داشتم، تجربه ایشان روی من سایه بیاندازد و کارم را سخت کند. در صورتی که خود ایشان اصلا چنین شخصیتی ندارند. بسیار متواضع و خوش برخورد هستند. اما من خودم را می‎‌شناسم که ممکن بود روی من تأثیر سازنده‌ای نگذارد. ویژگی جذاب آقای سامان دقت روی جزئیات است. وقتی داریم تصویربرداری می‌کنیم او همزمان نسخه تدوین شده را نیز در ذهنش می‌بیند. می‎داند چه می‎خواهد و چه چیزی لازم است.

این بازیگر با یادی از تمرینات «زیرخاکی» اظهار کرد: گاهی آقای سامان به من می‌گفت «چشم هایت شوخی دارد این موضوع را باید کاملا جدی بگویی. سعی نکن شوخی کنی مگر زمانی که کاراکتر دارد شوخی می‌کند». من با خودم گفتم کسی که قادر است چنین چیزی را ببیند و درک کند، واقعا آدم قابل اعتمادی است. اعتماد نقطه نیست، خط است. سامان حواسش به همه چیز هست. او کمدی را خیلی خوب می‌شناسد و حالا تماشای کارهای دیگر او که در این ژانر نیست برایم خیلی جالب است.

نصیری با اشاره به لذتی که از بازیگری و حضور در لوکیشنهای مختلف می‌برد، ادامه داد: نکته اینجاست که اگر کاری را انجام بدهیم که دوستش داریم، حتما لذت هم خواهیم برد. روی همان نفتکش که کارکنانش گاهی شاید تا یک سال دور از خانواده در وسط آب هستند کسی را دیدم که عاشق کارش بود. اگر کسی در شغلی که دارد خوشحال نیست پیشنهاد می‌کنم دنبال دلش برود و مطمئن باشد روزی‌اش هم دنبالش می‎افتد.

وی همچنین با بیان اینکه همیشه سعی دارم مثل یک آینه مخاطب‌ها را متوجه درون ارزشمند و وجود با ارزش خودشان کنم، ادامه داد: گاهی موفق می‌شوم و گاهی نه. بسته به این دارد که آن شخص آماده دریافت این موضوع باشد یا نه. تعادل چیزی است که دارم مشق می‎کنم. رسیدن به تعادلی درونی و کیفیتی از بودن که باعث آرامش و قرار آدمی است. در این باره شعری نوشتم: نه از دشنام‎ها غمگین، نه از تشویق‎ها شادان / کلید زندگی این شد: «سپردن، گوش دل، بر جان» یک روز مورچه‎ای را دیدم روی شاخه، به او بد و بیراه گفتم که مثلا یعنی چه که اینجایی چه می‎کنی اصلا؟ الکی می‌آیی و می‌روی./ چند ثانیه بعد / شروع کردم به تحسین‌اش: که آفرین در این ارتفاع شجاعانه مشغول حرکتی و مرحبا به تو و… / در هر دو حالت مشغول انجام کار خودش بود. همان جا این شعر در من جاری شد و سعی می‌کنم همینجور زندگی کنم.

نصیری یادآور شد: تابستان سال گذشته به پیشنهاد یکی از دوستانم، پادکستی به نام «ما ورای بازیگری» برای گفتن این جنس حرف‎ها راه انداختم که هم به بازیگری مرتبط هست و هم ظاهراً نیست. خیلی هم خودمانی است. گویی که در یک پیام رسان صدایم را برای شما فرستاده باشم و راجع به چیزهایی از همین دست حرف زده باشم. اگر خواستید مفصل تر از این حرف‌ها بشنوید در آنجا قابل دسترس است.

فصل چهارم «زیرخاکی» به نویسندگی و کارگردانی جلیل سامان و تهیه کنندگی رضا نصیری نیا رمضان و نوروز سالجاری روی آنتن رفت و مورد استقبال مخاطبان قرار گرفت. این سریال همچنین پربازدیدترین محتوا در تلوبیون شد.

بهناز وفایی‌وحدت –